کودک و نوجوان بیش از انتقاد به محبت نیاز دارد

با شناخت ابعاد مختلف رفتاری و روحی کودک می توانیم حس تفاهم را به جای سو تفاهم در روابطمان حاکم کنیم.

فریبا خديوی، کارشناس روانشناسی بالینی به خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: محبت به معنای دوست داشتن و تکریم است که موجب احساس رضایت و خشنودی می گردد و باید قلبی و به دور از تصنع و به اندازه ای باشد که مانع تربیت صحیح نشود.

توجه به سمن و توانایی کودک و به دور از تبعیض می تواند محبت را در دل نشین کند و او خیر خواه دیگران می شود و حس محرومیت از وی خارج و امیدوار می شود اعتماد به نفس و اجتماعی شدن در او نمود بیشتری پیدا می کند.

وی گفت: اما در ابراز محبت در هفت سال اول زندگی کودک با او همبازی شدن است.
در مقابل خطاهایش صبورانه رفتار کنیم و در مقابل دیگران شخصیت او را تکریم کنیم و نکات خوب و مثبت رفتارش را به دیگران بازگو کنیم.

به او توضیح دهیم که دوست داشتنی است و این رفتار است که باید مطلوب بماند نه شخصیت.
خویدی گفت: بازی یعنی تمام زندگی کودک ، به هر گونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفداری که به صورت فردی یا گروهی انجام شود و موجب کسب لذت و امتناع نیازهای کودک شود بازی گفته می شود.

فریبا خديوي در ادامه به نقش بازی در رشد اجتماعی کودک خاطر نشان کرد و گفت: مقررات و قوانین موجود در بازی او را اجتماعی کرده و به او می آموزد که از ضعیفان حمایت کند، می آموزد که شجاع و بی باک باشد و سلسله مراتب را رعایت کند.

می تواند استعدادهای نهفته درون کودک را نمایان سازد.در واقع رشد ذهنی با بازیهای کودک متبلور می شود./ح
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.