سن اعتیاد و راه مبارزه با آن

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، زمان پیشگیری از اعتیاد نه از زمان تولد، بلکه از زمان جنینی آغاز می شود، در برخی موارد حتی بیش از دوران جنینی پدر و مادر می توانند در اعتیاد یک فرد نقش بازی کنند در همین زمینه گفتگویی با محمد سلیمانی روانشناس انجام دادیم.

محمد سلیمانی روانشناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران درباره سن اعتیاد گفت: در مورد اعتیاد به مواد مخدر متاسفانه سن و سال خاصی را نمی توان به عنوان سن شروع در نظر گرفت.کما اینکه اگر بانویی باردار باشد و مواد مصرف کند یا اعتیاد داشته باشد احتمال وابستگی در جنین او هم وجود دارد و نوزاد او را با وابستگی به مواد یا همان اعتیاد متولد شود. البته ما در در ادبیات مربوط بحثی داریم درباره میانگین سن شروع یا میانگین سن مصرف کنندگان که منظور از این مواد سن غالب مصرف کنندگان کنونی و میانگین سن شروع مصرف است که متاسفانه در کشور ما چند سالی است کمی پایین تر آمده است.

وی در ادامه ، در زمینه علل و عوامل بالا رفتن یا پایین آمدن سن اعتیاد گفت: همانطور که اعتیاد پدیده ای پیچیده و چند عاملی است و در یک فرمول اصلی آن را پدیده یا بیماری زیستی – روانی، اجتماعی و معنوی و اخلاقی می دانند. علل افزایش یا کاهش سن اعتیاد نیز ترکیبی و چند بعدی است.

سلیمانی در زمینه پیشگیری از اعتیاد افزود: به طور کلی عوامل خطرناک اعتیاد را می توان در 3 دسته عوامل فردی، عوامل خانوادگی  عوامل اجتماعی دسته بندی کرد. از مهم ترین عوامل فردی می توان به نداشتن یا کمبود مهارت زندگی و مشکلات شخصیتی، مشکلات روانشناختی، فشارهای روانی، کمبود یا نبود عزت نفس، نداشتن نگرش های مثبت و ... نام برد از عوامل خانوادگی می توان به زندگی در خانواده های نابسامان طلاق والدین (به ویژه در سنین پایین تر و سنین رشد اول نوجوانی)، عدم وجود مراقبت های والدین، آشفتگی و بی نظمی در نحوه تربیت، تعارضات مداوم والدین و فرزندان و نداشتن و یا نبود حدود و مرزهای مشخص و شفاف رفتاری و استانداردهای اخلاقی مشخص در خانواده اشاره کرد.

وی با بیان اینکه عامل خطر خانوادگی، وجود والدین مصرف کننده مواد یا وجود نگرش های مثبت در خانواده و فامیل درباره مواد و مصرف آنها مهم است ادامه داد: از عوامل خطر اجتماعی می توان به دسترسی آسان به مواد(دسترس پذیری) وجود نگرش های مثبت در جامعه درباره مصرف مواد، فقر، بی سامانی اجتماعی، عدم مشارکت اجتماعی یا پایین بودن سطح این مشارکت ها، نبودن یا فقدان قوانین مشخص درباره برخورد با مواد، مسائل مرتبط با آن در اجتماع و .... اشاره کرد.
این روانشناس درباره درمان اعتیاد خاطر نشان کرد: بحث درمان اعتیاد بحثی پیچیده و چند جانبه است خوشبختانه با اقداماتي كه از  2 دهه تاکنون در زمینه درمان در کشورمان انجام گرفته، مدل های خوبی برای درمان در کشورمان ارائه شده اما امکانات موجود کافی نیست.

در زمینه چند گام اول درمان، یعنی سم زدایی و ... پیش رفت های خوبی داشتیم ولی باید پذیرفت که برای تداوم درمان، خاصه آن بخش های مهم تر یعنی درمان های غیر دارویی و بحث های توانمند سازی معتادان و.... جای کار بسیار است، در مورد درمان اعتیادهای نوین هم جای کار زیادی داریم و در این زمینه نوعی سهل انگاری و تغافل غیر عمدی به چشم می خورد که باید هر چه زودتر جبران شود./ز