چرا توسل می کنیم؟
چرا ما باید التماس به ائمه کنیم تا چیزی را به ما بدهند, قبلا به بت ها التماس میکردند و لااقل آن را می دیدند، ولی ما حتی آنها را نمی بینیم و انتظار به برآورده شدن حاجات داریم؟!
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ هم اندیشی دینی در آخرین نوشته خود آورده است:
سؤال:چرا ما باید التماس به ائمه کنیم تا چیزی را به ما بدهند, قبلا به بت ها التماس میکردند و لااقل آن را می دیدند، ولی ما حتی آنها را نمی بینیم و انتظار به برآورده شدن حاجات داریم؟!
جواب: بتها موجوداتی ضعیف و بی اختیار بودند که برای بتپرستان، هیچ نفع و ضرری نداشتند. به همین دلیل انتظار برآورده کردن حاجت از طرف بتها، انتظاری نابخردانه و غیر معقول بود. اما ائمهی معصومین (علیهمالسلام) بندگان مقرب درگاه الهی هستند. آنها کسانی هستند که به خاطر شدت ایمان و تقوایی که دارند در درگاه خدای تعالی جایگاهی ویژه داشته و همهی کمالات انسانی را بدست آوردهاند. این بزرگواران از یک طرف راهنمایی و الگویی بسیار خوب برای زندگی ما هستند، و از طرف دیگر شفیع خوبی در پیشگاه خداوند، برای جلب رحمت الهی به سوی ما میباشند. به همین دلیل ما در مشکلات و گرفتاریهای خود به آنها پناه میبریم و از آنها کمک میگیریم. توجه داشته باشیم که ائمهی معصومین (علیهمالسلام) با وجودی که از به ظاهر دنیا رفتهاند، و ما از نعمت دیدار آنها محروم هستیم، اما در واقع نزد خداوند متعال زنده هستند و شاهد بر اعمال و رفتار ما میباشند. خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید: «گمان نکنید کسانی که در راه خدا کشته شده مردهاند، بلکه آنها زنده هستند و نزد خداوند روزی میخورند».[1] آنها به همهی نیازهای ما توجه داشته و درخواستهای ما را نشنیده نمیگذارند.
مطلب دیگر: همانگونه که مراجعه به پزشک در هنگام بیماری و درخواست معالجهی بیماری از او نشانهی رشد عقلی، و مراجعه نکردن به پزشک متخصّص و درمان خودسرانه و غیر عالمانهی بیماری، نشانهی کم خردی انسان میباشد؛ درخواست از اهل بیت عصمت و طهارت (علیهمالسلام) و التماس به آنها هم نشانهی رشد عقلی ما در شناخت راه رسیدن به خدای متعال میباشد. آنها واسطهی فیض الهی، و وسیلهای هستند تا ما را به قرب الهی نزدیک کنند. در قرآن کریم آمده است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَة؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید، از خدا (مخالفت فرمان خدا) پروا کنید و وسیلهای برای تقرب به او بجویید».[2] معصومین (علیهمالسلام) وسیلهی تقرب به درگاه الهی هستند و کسانی هستند که در قرآن دستور داده شده تا به آنها متمسّک شویم.
سؤال:چرا ما باید التماس به ائمه کنیم تا چیزی را به ما بدهند, قبلا به بت ها التماس میکردند و لااقل آن را می دیدند، ولی ما حتی آنها را نمی بینیم و انتظار به برآورده شدن حاجات داریم؟!
جواب: بتها موجوداتی ضعیف و بی اختیار بودند که برای بتپرستان، هیچ نفع و ضرری نداشتند. به همین دلیل انتظار برآورده کردن حاجت از طرف بتها، انتظاری نابخردانه و غیر معقول بود. اما ائمهی معصومین (علیهمالسلام) بندگان مقرب درگاه الهی هستند. آنها کسانی هستند که به خاطر شدت ایمان و تقوایی که دارند در درگاه خدای تعالی جایگاهی ویژه داشته و همهی کمالات انسانی را بدست آوردهاند. این بزرگواران از یک طرف راهنمایی و الگویی بسیار خوب برای زندگی ما هستند، و از طرف دیگر شفیع خوبی در پیشگاه خداوند، برای جلب رحمت الهی به سوی ما میباشند. به همین دلیل ما در مشکلات و گرفتاریهای خود به آنها پناه میبریم و از آنها کمک میگیریم. توجه داشته باشیم که ائمهی معصومین (علیهمالسلام) با وجودی که از به ظاهر دنیا رفتهاند، و ما از نعمت دیدار آنها محروم هستیم، اما در واقع نزد خداوند متعال زنده هستند و شاهد بر اعمال و رفتار ما میباشند. خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید: «گمان نکنید کسانی که در راه خدا کشته شده مردهاند، بلکه آنها زنده هستند و نزد خداوند روزی میخورند».[1] آنها به همهی نیازهای ما توجه داشته و درخواستهای ما را نشنیده نمیگذارند.
مطلب دیگر: همانگونه که مراجعه به پزشک در هنگام بیماری و درخواست معالجهی بیماری از او نشانهی رشد عقلی، و مراجعه نکردن به پزشک متخصّص و درمان خودسرانه و غیر عالمانهی بیماری، نشانهی کم خردی انسان میباشد؛ درخواست از اهل بیت عصمت و طهارت (علیهمالسلام) و التماس به آنها هم نشانهی رشد عقلی ما در شناخت راه رسیدن به خدای متعال میباشد. آنها واسطهی فیض الهی، و وسیلهای هستند تا ما را به قرب الهی نزدیک کنند. در قرآن کریم آمده است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَة؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید، از خدا (مخالفت فرمان خدا) پروا کنید و وسیلهای برای تقرب به او بجویید».[2] معصومین (علیهمالسلام) وسیلهی تقرب به درگاه الهی هستند و کسانی هستند که در قرآن دستور داده شده تا به آنها متمسّک شویم.
