از واقعيت سياهچاله تا توهم کوتوله سفيد + عکس
نيروي جاذبه ي يک سياه چاله آنقدر قوي است که اگر هر چيزي حتي نور به فاصله ي مشخصي از آن معروف به افق رويداد برسد ديگر نمي تواند فرار کند و درون آن سقوط مي کند.
به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران، يکي از عجيب ترين اجرام کهکشاني جسمي عجيب و نامرئي که قوانين فيزيک هم از توصيف برخي از مشخصاتش باز مي مانند.
نيروي جاذبه ي يک سياه چاله آنقدر قوي است که اگر هر چيزي حتي نور به فاصله ي مشخصي از آن معروف به افق رويداد برسد ديگر نمي تواند فرار کند و درون آن سقوط مي کند.
فيزيکدانان مي گويند سياهچاله ها با به پايان رسيدن سوخت ستاره هايي سنگين تر از خورشيد خودمان و فرو ريختن درون خودشان تشکيل مي شود.
در مرکز کهکشان راه شيري و بسياري کهکشان هاي ديگر هم سياهچاله وجود دارد، سوراخي در فضا زمان مثل آبشاري که به لبه اش برسيد ديگر راهي براي فرار نداريد.
تمام عناصر در طبيعت به جز هيدوژن زماني بخشي از يک ستاره بودند، ستاره اي که عمرش ميليارد ها سال پيش عمرش به پايان رسيد.
برخي عناصر سنگين تر مثل طلا، سرب و اورانيوم فقط موقع انفجار يک ابر نواختر و تولد يک سياه چاله تشکيل مي شود، اينها يعني تک تک انسان ها، خانه ها و تک تک عناصر کره ي زمين از خاکستر ستاره ها درست شده است.
استوين هاوکينگ مي گويد: سياهچاله ها با وجود جاذبه ي شديدشان نشتي دارد و به تدريج تبخير مي شوند، پديده اي که تابش هاوکينگ نام گرفته است.
لورا هيوتون با انتشار مقاله اي معتقداست همين پديده باعث مي شود هيچ گاه سياه چاله اي ايجاد نشود و سياهچاله ها وجود خارجي ندارند.
انشتين با نظريه ي نسبيت عام در سال 1916 ميلادي راه را براي پيش بيني وجود سياهچاله ها باز کرد، اما مکانيک کوآنتوم نمي تواند شکل گيري سياهچاله ها را توصيف کند.
در صورت عدم وجود سياهچاله ها اختر شناسان بايد به دنبال پاسخي براي پايان ستارگان و اتفاقي که براي آنها مي افتد باشند.
انتهای پیام/
