نقش آموزش در جوامع امروزی

برخی از ما نیز که کمی حوصله بیشتری داریم تجارب فنی مان را به یک باره به دور کمر می بندیم و به کشف نا شناخته ها می شتابیم، اما نکته اینجاست که تنها تعداد محدودی از این وسیله ها از زیر دستمان جان سالم به در می برند که خب مقصر ما نیستیم بلکه این اجناس چینی هستند که زود خراب می شوند. (شکست روحی وقتیست که می فهمیم که برخی از این کالا ها چینی هم نیستن )

ولی به راستی چند نفر از ما با سرعت فناوری همراه هستیم ؟ اصلا مگر می شود کار و زندگی را ول کرد و چسبید به دنبال بازی با فناوری؟

راه حل ساده و کم هزینه ای که این میان به داد ما می رسه، عاموزشه. ( نخیر غلط ننوشتم این کلمه یعنی آموزش عامیانه یا آموزش به زبان ساده.. بفرما این همه خلاق و دانشمند داریم می گید نداریم)

اما این وسط ارائه آموزش صحیح با زبان ساده به جامعه بر عهده کیست؟

در تمام جوامع این مروسم است که نام های تجاری قبل و بعد از تولید و فروش یک کالا و یا خدمت، اقدام به آماده سازی ذهن مخاطب برای قبول آن می کنند.

( فکر کنم خیلی تخصصی گفتم. به طور خلاصه که بگم قبل از این که محصولی به بازار وارد بشه تمام مردم روش کار با اون رو بلدن و وقتی که می خوان باهاش کار کنن به مشکل بر نمی خورن. حالا چرا این کار رو انجام می دن؟ برای اینکه اگر نتونن خریدار رو با محصول آشنا کنن محصولشون فروش نمی ره و به قول دوستان باید تشریف ببرن اعلام خود شکستگی کنن. )

حال در کشور ما به این خاطر که بیشر محصولات دنیای فناوری غیر مستقیم یا بهتر بگیم غیر رسمی وارد می شوند، معمولا هیچ یک از ما روش استفاده صحیح از آن ها را بلد نیستیم. چون تنها چیزی که برای برخی از وارد کنندگان فناوری مهمه فروشه و راه های مختلف فروش هم معلومه. این یکی از مهمترین موضوع هاییه که باعث شده تا ما نتوانیم با سرعت فناوری پیش بریم و جالبه که همه دوست داریم جدیدترین ها و لوکس ترین ها را هم داشته باشیم تا خدایی نکرده اسم (راحت) را برایمان انتخاب نکنند.

اگر دقت کرده باشید بیشتر مشکلاتی هم که دائما برایمان پیش می آید، از جمله استفاده نا صحیح از شبکه ها اجتماعی که اخیرا هم مشکل ساز شده، به دلیل همین کلمه دوست داشتنیه(آموزش) . هرچند برخی از روش های استفاده به فرهنگ باز میگرده و هیچ ارتباطی به آموزش صحیح استفاده نداره. اما خوشبختانه طی تحقیقات صورت گرفته در جامعه ما درصد این بی فرهنگی بسیار ناچیزه .

اما در این میان دولت ها هم نقش مهمی در ارائه آموزش یا بهتر بگیم آماده سازی ذهنی جامعه را بر عهده دارند.

در بیشتر جوامع امروزی دولت ها شانه به شانه تولید کنندگان فناوری در حال حرکتند و می کوشند تا جامعه را همواره به روز نگه دارند. نمونه اش هم می توان به شهر الکترونیک و شهروند الکترونیک اشاره کرد.

در برخی از کشورهای همسایه، البته سرعت پیشرفت بسیار زیاد است اما در کشور ما نیز اقدامات بسیار خوبی توسط دستگاه های مختلف به کار گرفته شده که مثال برخی از آن ها بی ربط هم نیست.

برای مثال کنترول ترافیک با دوربین های هوشمند و یا دستگاه های مورد استفاده توسط پلیس راهنمایی و رانندگی است که از فواصل بسیار زیاد به کمک فناوری می توانند امنیت را بر قرار کنند.( حتما شده تو جاده یه کوچولو سبقت گرفتید اما به پیچ دوم نرسیده یه نامه دوست داشتنی از دست مأمورین زحمتکش دریافت کردید و تا درخانه در عجب بودید که از کجا شما رو دیدن)

یا همین وسایل نقلیه عمومی؛ البته منظورمان همان کارت بلیط است که به همت شهرداری مورد استفاده عموم قرار گرفته. تازه باید بگیم در برخی شهر های کشورمان پرداخت هزینه تاکسی هم از طریق کارت امکان پذیر شده است.

در این بین اتفاقات دیگری هم افتاد که جالب بود. مثلا سایت هایی برای راحتی کار ما بوجود آمدند از جمله سایتهایی که سفارش غذا می گیرند

و یا سایتی که بازار را به خانه شما آورد

و جالبتر از همه سایتی که به صورت آنلاین در آن درخواست تاکسی می کنید و در طول سفر به شما اینترنت رایگان ارائه می دهد.

یا پرداخت الکترونیک . اجازه بدید کمی جامع تر در خصوص پرداخت های الکترونیکی با هم صحبت کنیم. به حدود ۱۰سال گذشته برگردیم. برای پرداخت قبض، انتقال وجه، دریافت وجه و… باید ساعت ها وقت با ارزشمان را در بانک از صرف می کردیم. تازه بدترین قسمت جا به جا کردن پول نقد بود اون هم با حجم بالا. چه اتفاقی افتاد؟ بانک ها خودشان را با تکنولوژی روز همگام کردند. بانک را به خانه و تلفن همراه شما آوردند تا دیگر برای هرکاری ساعت ها پشت باجه نگاه به ساعت نکنید. این همه تبلیغات و اطلاع رسانی هم نامش فرهنگ سازی بود. اما این ها کافی نبود.

در دولت جدید دکتر حسن روحانی، رییس محترم جمهور از دستگاه های اجرایی خواست تا در زمینه  فرهنگ سازی از طریق صدا و سیما، مطبوعات و رسانه های مجازی برای تشویق مردم به استفاده از خدمات دولت الکترونیک اقدام کنند.

جالب بود چون بعد از این درخواست واحد های مختلفی بر این شدند تا این جای خالی را تا می توانند پر کنند. هرچند چنین کاری زمان می خواهد.

یکی از این سبک کارها که حتما برخی از شما هم دیدید کار خلاقانه بانک ملت است.

این بانک با به کار گیری افرادی خلاق اقدام به تولید برنامه های آموزشی کرده و در آن از مردم می خواهد تا با استفاده از خدمات بانکداری الکترونیکی از سفرهای درون شهری و حضور در شعب خود داری کنند.

در این آموزش ها از مردم خواسته شده که از طریق همراه بانک، کد بانک، اینترنت بانک و تلفن بانک به امور بانکی خود بپردازند. هرچند این بانک فقط قصد تبلیغ کار خود را ندارد بلکه با استفاده از کار خود اقدام به انجام مسؤولیت اجتماعی کرده است و این کار در هر جامعه ای مورد تقدیر است.

این مسؤولیت ها ابعاد گسترده ای دارد که اگر همراه ما باشید، در گزارش های بعدی به آن خواهیم پرداخت.

گزارش از: حسین عالیان