رئیس کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران خبر داد؛
افزایش ۱۶ تا ۴۵ درصدی کرایههای مترو، اتوبوس و تاکسیها
فارن پالسی گزارش داد؛
چالش‌های دولت اوباما در مذاکرات هسته‌ای ايران پيچيده است
پایگاه اینترنتی "فارن پالسی" در تحلیلی نوشت:دولت اوباما با پیچیدگی‌ها و دشواری‌های زیادی در مذاکره با ایران درباره موضوع هسته‌ای این کشور روبرو است.
به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران پایگاه اینترنتی "فارن پالسی" در تحلیلی به قلم "ویلیام توبی" نوشت:دولت اوباما با پیچیدگی‌ها و دشواری‌های زیادی در مذاکره با ایران درباره موضوع هسته‌ای این کشور روبرو است و اخیرا مباحث جدیدی را مطرح کرده است که از مدت ها پیش ناظران، آنها را درک کرده بودند؛ دولت اوباما دیگر تلاش برای دستیابی به موافقت کنگره را برای هر گونه توافق هسته‌ای با ایران بی مورد می‌داند.
همچنین سنای آمریکا در سال 2010 با 99 رای موافق و بدون هیچ رای مخالفی، تحریم های مضاعف علیه ایران را تصویب کرد. مجلس نمایندگان آمریکا که تحت کنترل جمهوریخواهان قرار دارد، حتی تردید بیشتری در خصوص انگیزه های ایران ابراز کرده است. تلاش برای کسب موافقت کنگره آمریکا در خصوص توافق هسته‌ای با ایران و ناتوانی در جلب این موافقت، ضربه ای بسیار سنگین به اعتبار دولت آمریکا تلقی خواهد شد؛ حتی سنگین تر از رسوایی تعیین خطوط قرمز برای سوریه و عمل نکردن به آن.
عرصه سیاست در آمریکا غیر قابل پیش بینی است، اما ما به این موضوع واقف هستیم که باراک اوباما 27 ماه بعد، دیگر رئیس جمهور آمریکا نخواهد بود. جانشین اوباما آنگاه مسئول اجرای هر گونه موافقتنامه ای خواهد بود که ممکن است با ایران امضا شود. اختیارات رئیس جمهور بعدی آمریکا در این خصوص تقریبا تام خواهد بود و مفاد موافقتنامه با ایران یا هر گونه قانون، قادر نخواهد بود وی را ملزم به انجام هیچ اقدام کند.
همه این موارد باعث می شود شالوده ای شکننده برای یک موافقتنامه با دوام به وجود بیاید.
اوباما ممکن است بر این باور باشد که گرفتن گوشی تلفن و قلم پرقدرت در دست، برای اجرای یک سیاست داخلی موفق کفایت می کند، اما نباید فراموش کرد که داشتن یک سیاست خارجی موفقیت آمیز نیازمند حمایت از سوی هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات خواهد بود. اوباما نباید کنگره را دور بزند.
حتی در صورتی که اوباما تصمیم بگیرد در خصوص موافقتنامه با ایران نظر مثبت کنگره را جلب کند، وی باز هم باید افراد منفی نگر از هر دو حزب را قانع کند که نگرانی های آنها موردی ندارد. وی باید این اقدام را همزمان با پیشبرد مذاکرات انجام دهد. در صورتی که وی به این نتیجه برسد که نمی تواند به شیوه ای موفقیت آمیز به خواسته های آنها پاسخ دهد، آنگاه باید احتمالا در موضع های خود تجدید نظر کند.
انتهای پیام/
