ای غریب آشنا؛
غریبستان بقیع هنوز پریشان غربت توست
سلام بر آقایی که هنوز مدینه سوگوار دستهای پر سخاوتش و بقیع پریشان غربت اوست.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران زنجان ؛رد و پای غربتت در کوچه های مدینه هنوز جا مانده است یا غریب آشنا ؛قرنهاست مدینه به یاد غربت تو سو گوار است هنوز قامت این شهر از سنگینی سکوت تو خمیده است سکوتی که حلم و صبر تو در ان آرمیده ، آقا جان هنوز مدینه دلی پر خون دارد ؛ چون شاهد لخته لخته خون جگر توست، کوچه های شهر شرمنده نگاه توست نگاهی که نظاره گر سیلی بر روی گل یاس بود ، مولا ی من کرامت خجل از دستهای پر سخاوتت و کوه شرمنده حلم و صبرتوست.
آه ..، هنوز شیعیه پریشان است پریشان مزار بی صحن و سرای توست .
آقای غریبم ،سکوت تو برنده تر از خنجر عریان است حلم و صبر تو کربلای توست .
امام حسن از تولد تاشهادت
نخستين گوهری که بر دامان پاك فاطمه زهرا (س) پا به عرصه گيتي نهاد امام حسن عليه السلام بود.او نشانه اي از پاک ترین و آسمانی ترین پيوند بود.
او از تبار پاکان از سلاله ابراهیم خلیل ا...و اسماعیل ذبیح ا...و محمد رسول ا... بود او وارث خلق محمدی ،عدل و حلم و شجاعت علی و زهره اي زهرايي است
تنهاترین سرداری بود که با همه غریبی اش در برابر سياهي و تباهي جبهه گرفت و حماسه ای با حلم وصبر بی نظیرش برای شیعیانش به یادگار گذاشت.
امام حسن مجتبی (ع ) دارای شخصیتی والا و ملکوتی با سجایای اخلاقی و سیره و روش های الهی و برگرفته از خط مشی پیامبر اکرم (ص ) و امیرمومنان (ع ) بودند.
امام حسن (ع ) در علم و دانش سرآمد روزگار خود بودند و معارف جامع الهی و تعالیم ناب قرآنی برمبنای عصمت به او منتقل شده بود و همگان از خرمن دانش وسیع و بینش عمیق ایشان خوشه چینی می کردند.
چند نمونه از فضائل اخلاقی امام حسن
-خلق نیکویی امام حسن
ای علوی ذات و خدایی صفات ؛خلقت تو حسن بود، روی ماهت حسن ،خلق نیکویت حسن ؛نام زیبایت حسن
او وارث رحمت اللعالمین بود و همچون جدش دارای خلق نیکو بوددر حدیثی از ایشان امده است
إِنْ أَحْسَنَ الْحَسَنِ الْخُلُقُ الْحَسَنُ.
در این حدیث زیبا، امام حسن(علیه السلام)، بهترین نیکی ها را خلق نیکو بیان می دارد .
اسوه کرامت و ايثارگري
کریم آل طاها دستهای مهربانت نشا نی از پدر دارد، کرامت ؛ شرمنده دستهای پر سخاوت توست تو باران رحمت خدای و چه خوب سیراب می کنی تشنگان وجودت را .
تاريخ نگاران نوشته اند: امام حسن عليه السلام دوبار تمام ثروت خود را در راه خدا خرج كرد و سه بار دارايي اش را به دو نصف كرده، نيمي را براي خود گذاشت و نصف ديگر را در راه خدا انفاق كرد.
یک روز حضرت امام حسن (ع) خواست بر اسب زیبایی سوار شود ، یکی از شعرا که مذمت امام را کرده بود ، رسید و گفت : یا حسن خوب اسبی است . حضرت پا از رکاب خالی کرد و فرمود : این اسب را به تو بخشیدم و به دشمنش انفاق نمود .
امام حسن عليه السلام در طول زندگیش اميد تهي دستان و ملجأ درماندگان بود، هيچ گاه نشد كه فقيري به حضور آن بزرگوار برسد و دستخالي برگردد.
گذشت و مهرورزی امام
امام حسن (ع) سرتا سر زندگیش لطف و مهربانی بود در برابر همه بدیها ،دشمنی ها از خود گذشت نشان می داد تاجایی که کسانی که در حق امام بدی می کردند شرمنده بخشش ،گذشت و رفتار نیکوی او می شدند.
گستره گذشت و مهرورزی امام، آن‌قدر پردامنه بود که قاتل او را هم دربرگرفت؛ همچنان که عمر بن اسحاق می‌گوید که من و حسین(ع) در لحظه شهادت،نزد امام مجتبی(ع) بودیم که فرمود: «بارها به من زهر داده‌اند؛ ولی این بار تفاوت می‌کند؛ زیرا این بار، جگرم را قطعه قطعه کرده است.»
حسین(ع) با ناراحتى پرسید: «چه کسی شما را زهر داده است؟» فرمود: «ازاو چه می‌خواهى؟ می‌خواهی او بکشى؟ اگر آن کسی باشد که من می‌دانم، خشم وعذاب خداوند بیش‌تر از تو خواهد بود. اگر هم او نباشد، دوست ندارم که برای من، بی‌گناهی گرفتار شود. "اسد الغابة، ابن اثیر، دار احیاء التراث العربى، بیروت، ۲۹۳ق، ج۲، ص۱۵"
شجاعت
شجاعت، میراث ماندگار امیر مومنان(ع) بود و امام مجتبی(ع) وارث آن بزرگوار. در کتابهای تاریخی آمده است که امام علی(ع) در تقویت این روحیه در کودکانش، شخصا تلاش می کرد. شمشیرزنی و مهارتهای نظامی را از کودکی به آنان می‌آموخت و پشتیبانی از حق و حقیقت را به آنان درس می‌داد. میدانهای نبرد، مکتب درس شجاعت حضرت علی(ع) به فرزندانش بود.
امام مجتبی(ع) در همه جنگهای آن دوران شرکت داشتند و دلاوریهای بسیاری از خود نشان دادند. معاویه درباره دلاوریهای او می‌گفت: «او فرزندکسی است که به هر کجا می‌رفت، مرگ نیز همواره به دنبالش بود (کنایه ازاینکه نترس بود و از مرگ نمی‌هراسید).» "شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دار الفکر، بیروت، بی تا، ج۴،, ۷۳"
حلم ،صبر وبردبارى
مولای من !ای صبرو شکیبایی از و جود تو شرمنده ,دستهای نیازمند مان را بگیر و به ما صبوری بیاموز.
از سخت‌ترین دوران زندگانی با برکت امام مجتبی(ع)، دوران پس از صلح بامعاویه بود. ایشان، سختی این سالهای ستم را با بردبارى وصف ناشدنی‌اش سپری می‌کرد. ایشان در این سالها، از غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده می‌شنید ،بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. روزگار، برایشان به سختی می‌گذشت.
ناسزا گفتن به حضرت علی(ع) شیوه سخنرانان شهر شده بود. در حضور ایشان، به هتک و دشنام امیر المؤمنین (ع) زبان می‌گشودندو امام با بردبارى و مظلومیت بسیار، هتاکیها و دشنامها را تحمل می‌کرد.
همچنین نقل است که بعد از شهادت امام حسن مروان آن دشمن قسم خورده اهل بیت درتشیع جنازه ان حضرت حضور یافت و در حمل تابوت امام حسن شرکت کرد.
امام حسین رو به مروان کرد وگفت :که امروز تابوت را حمل می کنی در حالیکه دیروز با او دشمنی می کردی مروان در جواب امام گفت ؛من این دشمنی ها را با کسی می کردم که صبر و حلم و شکیبایی او همانند کوه‌ها بود.
امام حسن عليه السلام از منظر رسول الله صلي الله عليه و آله
آنچه از زبان پيامبر صلي الله عليه و آله در مورد امام حسن (ع) عليه السلام بيان شده است چنين است:
هركس ميخواهد آقاي جوانان بهشت را ببيند به حسن عليه السلام نگاه كند.
حسن گل خوشبويي است كه من از دنيا برگرفته ام.
يكي از ياران رسول الله صلي الله عليه و آله ميگويد: پيغمبر صلي الله عليه و آله را ديدم كه امام حسن عليه السلام را بر دوش ميكشيد و ميفرمود: خدايا من حسن را دوست دارم، تو هم دوستش بدار.
انس بن مالك نقل مي كند كه: رسول الله صلي الله عليه و آله درباره امام حسن عليه السلام به من فرمود: اي انس! حسن فرزند و ميوه دل من است، اگر كسي او را اذيت كند، مرا اذيت كرده و هر كس مرا بيازارد، خدا را اذيت كرده است.
امام حسن مجتبي عليه السلام بعد از پدر
پس از آن كه حضرت علي عليه السلام در محراب عبادت خون خويش را به پاي درخت توحيد نثار كرد امام مجتبي غمگين در سوگ اسوه صبر و بردباري، برفراز منبر رفت و بعد از حمد و سپاس خداوند در فرازي از سخنانش فرمود:
«شب گذشته مردي از اين جهان در گذشت كه هيچ يك از پيشينيان - در انجام وظيفه و اعمال شايسته بر او سبقت نگرفتند و از آيندگان نيز كسي را ياراي پا به پايي او نيست...
سپس ادامه داد: من پسر بشيرم، من پسر نذيرم، من از خانوادهاي هستم كه خداوند دوستي آنان را در كتاب خويش (قرآن) واجب كرده است آنجا كه مي فرمايد:«قل لا اسئلكم عليه اجرا الا المودة في القربي و من يقترف حسنة نزد له فيها حسنا...
بگو من هيچ پاداشي از شما بر رسالتم در خواست نميكنم جز دوست داشتن نزديكانم [ اهل بيتم] و هر كس كار نيكي انجام دهد، بر نيكياش ميافزاييم.
سپس بر جاي خود نشست.
در اين هنگام «عبدالله بن عباس» برخاست و به مردم گفت: اين فرزند پيامبر شما و جانشين امام علي عليه السلام است، اكنون او رهبر و امام شماست. بياييد و با او بيعت نماييد!
مردم گروه گروه به سوي حضرت مجتبي عليه السلام روي آوردند و بيعت كردند. سپس امام عليه السلام خطبه اي بيان فرمود كه در آن بر لزوم اطاعت از خدا و پيامبر و اولي الامر تاكيد شده بود و مردم را از پيروي شيطان برحذر داشت و اهميت ايمان و عمل خير را يادآور گرديد.
امام مجتبي عليه السلام در سال چهلم هجرت و در سن 37 سالگي با مردم بيعت كرد و با آنها شرط كرد كه: با هر كه من صلح كنم شما هم صلح كنيد، با هر كه من جنگ كنم شما هم جنگ كنيد و آنها قبول كردند.
نافرماني مردم ،خیانت یاران و بیعت کنندگان با امام علت صلح ایشان با معاویه
در سال 40 هجري كه اميرالمؤمنين به شهادت رسيد، امام حسن(ع) به امامت رسيد، در اين زمان حادثه مهمي رخ داد كه لشكريان امام حسن(ع) با امام همراهي نكردند و امام(ع) مجبور شد با معاويه صلح كند. معاويه مردي دروغگو، مكّار، مزوّر و دنيا پرست بود.
بالاخره نافرماني مردم و پناهنده شدن فرماندهان جنگي امام كار را به جايي رساند كه امام تصميم به صلح با معاويه گرفت.
امام مجتبى(ع) در پاسخ شخصى كه به صلح آن حضرت اعتراض كرد، انگشت روى اين حقايق تلخ گذاشته و عوامل و موجبات اقدام خود را چنين بيان کرد: من به اين علت حكومت و زمامدارى را به معاويه واگذار كردم كه يارانى براى جنگ با وى نداشتم.
اگر يارانى داشتم شبانه روز با او می جنگيدم تا كار يكسره شود. من كوفيان را خوب می شناسم و بارها آنها را امتحان كرده ام. آنها مردمان فاسدى هستند كه اصلاح نخواهند شد، نه وفا دارند، نه به تعهدات و پيمانهاى خود پايبندند و نه دو نفر با هم موافقند. بر حسب ظاهر به ما اظهار اطاعت و علاقه می كنند، ولى عملاً با دشمنان ما همراهند... "مجلسى، بحارالانوار، تهران، المكتبة الاسلامية، 1393 ه'.ق، ج 44، ص 147 - طبرسى، احتجاج، نجف ،المطبعة المرتضوية، ص 157"
امام حسن (ع)كه از سستى و عدم همكارى ياران خود بشدت ناراحت و متاثر بود، روزى خطبه اى ايراد فرمود و طى آن چنين گفت:در شگفتم از مردمى كه نه دين دارند و نه شرم و حيا. واى بر شما! معاويه به هيچ يك از وعده هايى كه در برابر كشتن من به شما داده، وفا نخواهد كرد. اگر من با معاويه بيعت كنم، وظايف شخصى خود را بهتر از امروز می توانم انجام بدهم، ولى اگر كار به دست معاويه بيفتد، نخواهد گذاشت آيين جدم پيامبر(ص)را در جامعه اجرا كنم. به خدا سوگند (اگر به علت سستى و بي وفايى شما) ناگزير شوم زمامدارى مسلمانان را به معاويه واگذار كنم، يقين بدانيد زير پرچم حكومت بنى اميه هرگز روى خوشى و شادمانى نخواهيد ديد و گرفتار انواع اذيتها و آزارها خواهيد شد. هم اكنون گويى به چشم خود می بينم كه فردا فرزندان شما بر در خانه فرزندان آنها ايستاده و درخواست آب و نان خواهند كرد؛ آب و نانى كه از آن فرزندان شما بوده و خداوند آن را براى آنها قرار داده است، ولى بنى اميه آنها را از در خانه خود رانده و از حق خود محروم خواهند ساخت. آنگاه امام(ع) افزود: اگر يارانى داشتم كه در جنگ با دشمنان خدا با من همكارى می كردند، هرگز خلافت را به معاويه واگذار نمی كردم، زيرا خلافت بر بنى اميه حرام است.... "شبر، سيد عبدالله، جلأالعيون، قم، مكتبة بصيرتى، ج 1، ص 345-346".
سرانجام نامحرمترین محرم او شد قاتل او
معاويه احساس كرد بعد از مرگش ممكن است دوباره خلافت به امام حسن(ع) منتقل شود،از این رو تصمیم گرفت امام را به شهادت برساند.
طبرى در ( دلائل الامامة) مى نويسد : سبب وفات وى آن بود كه معاويه هفتاد بار او را مسموم كرد و هيچ بار زهر در او كارگر نشد , اين بود كه قاصدى نزد جعده دختر محمد ( كذا ) بن اشعث بن قيس كندى فرستاد و 20 هزار دينار و ده قطعه زمين از سرزمينها و مزارع كوفه بدو بخشيد و تضمين كرد كه وى را به همسرى پسرش يزيد در آورد جعده حسن را بوسيله ى براده ى طلا آميخته به آرد و شكر مسموم كرد.
سرانجام ایشان در سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری و در چهل و هفت سالگی به شهادت رسید.
تشیع غریبانه پیکر مطهر امام (ع)در هجوم ظلمت بیدادها
و چه غریبانه بود تشیع پیکر پاکت در هجوم بی امان نفرت و کینه و چه سخت است بر ما این مصیبت عظما.
مظلوميت امام در جريان دفن آن حضرت ادامه داشت ؛هنگامي كه اهل بيت(ع) مي‌خواستند طبق وصيت آن حضرت، او را كنار قبر پيامبر(ص) دفن كنند، دارو دسته بني‌اميه به مخالفت برخاستند. در اين ميان «مروانبن حكم» از ميان آشوب‌گران فرياد برآورد: «در حالي كه عثمان در دورترين نقطه بقيع به خاك سپرده شد، گمان مي‌كنيد كه اجازه مي‌دهم حسنبن علي(ع) در خانه رسول خدا(ص) دفن شود؟!» پيشتاز آشوب، سوار بر مركبي، ادعاي مالكيت خانه را از طريق ارث كرده و ممانعت خود را تا پاي جان از دفن امام در آرامگاه رسول خدا(ص) اعلان داشت.
حتي كار از اين بالاتر گرفت و در نهايت شقاوت جنازه امام را تيرباران كردند، تا جايي كه كفن آلوده به خون شد و مشايعت‌كنندگان مجبور به تعويض كفن شدند. سرانجام پس از اين كشمكش‌ها ،امام حسين(ع) مانع از درگيري خونين شد و جنازه را به طرف بقيع حركت دادند و امام مجتبي (ع) در قبرستان بقيع و در كنار قبر مادر بزرگ خود فاطمه بنت اسد مدفون شد.
در سوگ اين ريحانه رسول خدا(ص) طبق رواياتي كه رسيده، مردم مدينه ـ كه بيشتر آنها از فرزندان انصار بودند ـ به ماتم نشسته و بازارهاي مدينه را بستند.
مسئول حوزه نمایندگی ولی فقیه در تیپ انصارالمهدی (عج) سپاه زنجان در گفتگو با باشگاه خبرنگاران با تسلیت 28 صفر سالروز رحلت و شهادت پیامبر و امام حسن (ع) گفت : حضرت امام حسن (ع) در روز پانزدهم رمضان سال سوم هجری در مدینه متولد شدندومدت عمر شریفشان 47سال می باشدکه از این مدت 10 سال به امامت ایشان اختصاص دارد.
حجت الاسلام نجفی با استناد به آیات قرآن کریم درمورد اینکه پیامبر هیچگاه ازروی هوا و هوس عمل نمی کند و حرفی را نمی زند عنوان داشت : پیامبر بزرگ اسلام همواره امام حسن و امام حسین علیه السلام را عزیز می داشت و در حضور مردم به منزلت ایشان اشاره می نمود.
وی ادامه داد: پیامبر(ص)همچنین می فرمود : خدایا من حسن (ع) را دوست می دارم، تو نیز او و پیروانش را دوست بدار.ونیز بارها فرموده بود :هرکس امام حسن و امام حسین علیهما سلام را دوست بدارد مرا دوست داشته و هرکه با آنان دشمنی کند با من دشمنی کرده است.
این کارشناس مذهبی اضافه کرد: پیامبر (ص) علاوه بر حدیث غدیر خم بارها به مناسبت های مختلف بر امامت آن امامان بزرگوار تاکید کرده و فرموده بودند: پس از علی (ع) حسن و حسین (ع) امامان شما هستند اگرچه قیام کنند یا نکنند،اما ضعف نفس و دنیا طلبی باعث شد تا مردم با توطئه های معاویه از حمایت امام حسن (ع) دست برداشته و از راه درست منحرف شوند.
حجت الاسلام نجفی در ادامه به ذکر خصوصیات بارز اخلاقی امام پرداخته و اضافه کرد : در مورد حلم و گذشت آن امام همام همین بس که مرد شامی که تحت تاثیر تبلیغات معاویه هرچه می توانست بدوبیراه وناسزا به امام گفت اما امام حسن (ع)طوری با مهر ومحبت با این مرد رفتار نمودند که وی از عقیده پیشین خود برگشت و امام را بهترین انسان روی زمین نامید.
وی افزود:همچنین ایشان در طول عمر بابرکت خود سه مرتبه نصف تمام دارایی خود را در راه خدا صرف نمود و به این دلیل به کریم اهل بیت ملقب شدند.
مسئول حوزه نمایندگی ولی فقیه در تیپ انصارالمهدی (عج) سپاه زنجان در پایان خاطر نشان کرد :که امام حسن (ع) که بدلیل بی وفایی فرماندهان سپاه خود و بنا بر مصلحت مجبور به صلح با معاویه شد و ایشان باشرایطی این امر راقبول کرد که یکی از آنها عدم تعیین جانشین توسط معاویه بود وهمین امر یکی از دلایل توطئه معاویه در شهادت امام گردید.
وی ادامه داد:معاویه که همیشه از افزایش روز افزون محبوبیت امام در بین مردم وحشت داشت ، همسر آن امام عزیز را با وعده و وعید ومال فراوان فریب داد وقول داد تا در صورت شهادت آن امام عزیز توسط همسرش وی را به عقد یزید در آورد.
حجت الاسلام نجفی یادآور شد:همین امر باعث شد تا جعده همسر امام با خوراندن زهر ، آن بزرگوار رادر 28 صفر سال 50 هجری به شهادت برساند.
انتهای پیام/ز
آه ..، هنوز شیعیه پریشان است پریشان مزار بی صحن و سرای توست .
آقای غریبم ،سکوت تو برنده تر از خنجر عریان است حلم و صبر تو کربلای توست .
امام حسن از تولد تاشهادت
نخستين گوهری که بر دامان پاك فاطمه زهرا (س) پا به عرصه گيتي نهاد امام حسن عليه السلام بود.او نشانه اي از پاک ترین و آسمانی ترین پيوند بود.
او از تبار پاکان از سلاله ابراهیم خلیل ا...و اسماعیل ذبیح ا...و محمد رسول ا... بود او وارث خلق محمدی ،عدل و حلم و شجاعت علی و زهره اي زهرايي است
تنهاترین سرداری بود که با همه غریبی اش در برابر سياهي و تباهي جبهه گرفت و حماسه ای با حلم وصبر بی نظیرش برای شیعیانش به یادگار گذاشت.
امام حسن مجتبی (ع ) دارای شخصیتی والا و ملکوتی با سجایای اخلاقی و سیره و روش های الهی و برگرفته از خط مشی پیامبر اکرم (ص ) و امیرمومنان (ع ) بودند.
امام حسن (ع ) در علم و دانش سرآمد روزگار خود بودند و معارف جامع الهی و تعالیم ناب قرآنی برمبنای عصمت به او منتقل شده بود و همگان از خرمن دانش وسیع و بینش عمیق ایشان خوشه چینی می کردند.
چند نمونه از فضائل اخلاقی امام حسن
-خلق نیکویی امام حسن
ای علوی ذات و خدایی صفات ؛خلقت تو حسن بود، روی ماهت حسن ،خلق نیکویت حسن ؛نام زیبایت حسن
او وارث رحمت اللعالمین بود و همچون جدش دارای خلق نیکو بوددر حدیثی از ایشان امده است
إِنْ أَحْسَنَ الْحَسَنِ الْخُلُقُ الْحَسَنُ.
در این حدیث زیبا، امام حسن(علیه السلام)، بهترین نیکی ها را خلق نیکو بیان می دارد .
اسوه کرامت و ايثارگري
کریم آل طاها دستهای مهربانت نشا نی از پدر دارد، کرامت ؛ شرمنده دستهای پر سخاوت توست تو باران رحمت خدای و چه خوب سیراب می کنی تشنگان وجودت را .
تاريخ نگاران نوشته اند: امام حسن عليه السلام دوبار تمام ثروت خود را در راه خدا خرج كرد و سه بار دارايي اش را به دو نصف كرده، نيمي را براي خود گذاشت و نصف ديگر را در راه خدا انفاق كرد.
یک روز حضرت امام حسن (ع) خواست بر اسب زیبایی سوار شود ، یکی از شعرا که مذمت امام را کرده بود ، رسید و گفت : یا حسن خوب اسبی است . حضرت پا از رکاب خالی کرد و فرمود : این اسب را به تو بخشیدم و به دشمنش انفاق نمود .
امام حسن عليه السلام در طول زندگیش اميد تهي دستان و ملجأ درماندگان بود، هيچ گاه نشد كه فقيري به حضور آن بزرگوار برسد و دستخالي برگردد.
گذشت و مهرورزی امام
امام حسن (ع) سرتا سر زندگیش لطف و مهربانی بود در برابر همه بدیها ،دشمنی ها از خود گذشت نشان می داد تاجایی که کسانی که در حق امام بدی می کردند شرمنده بخشش ،گذشت و رفتار نیکوی او می شدند.
گستره گذشت و مهرورزی امام، آن‌قدر پردامنه بود که قاتل او را هم دربرگرفت؛ همچنان که عمر بن اسحاق می‌گوید که من و حسین(ع) در لحظه شهادت،نزد امام مجتبی(ع) بودیم که فرمود: «بارها به من زهر داده‌اند؛ ولی این بار تفاوت می‌کند؛ زیرا این بار، جگرم را قطعه قطعه کرده است.»
حسین(ع) با ناراحتى پرسید: «چه کسی شما را زهر داده است؟» فرمود: «ازاو چه می‌خواهى؟ می‌خواهی او بکشى؟ اگر آن کسی باشد که من می‌دانم، خشم وعذاب خداوند بیش‌تر از تو خواهد بود. اگر هم او نباشد، دوست ندارم که برای من، بی‌گناهی گرفتار شود. "اسد الغابة، ابن اثیر، دار احیاء التراث العربى، بیروت، ۲۹۳ق، ج۲، ص۱۵"
شجاعت
شجاعت، میراث ماندگار امیر مومنان(ع) بود و امام مجتبی(ع) وارث آن بزرگوار. در کتابهای تاریخی آمده است که امام علی(ع) در تقویت این روحیه در کودکانش، شخصا تلاش می کرد. شمشیرزنی و مهارتهای نظامی را از کودکی به آنان می‌آموخت و پشتیبانی از حق و حقیقت را به آنان درس می‌داد. میدانهای نبرد، مکتب درس شجاعت حضرت علی(ع) به فرزندانش بود.
امام مجتبی(ع) در همه جنگهای آن دوران شرکت داشتند و دلاوریهای بسیاری از خود نشان دادند. معاویه درباره دلاوریهای او می‌گفت: «او فرزندکسی است که به هر کجا می‌رفت، مرگ نیز همواره به دنبالش بود (کنایه ازاینکه نترس بود و از مرگ نمی‌هراسید).» "شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دار الفکر، بیروت، بی تا، ج۴،, ۷۳"
حلم ،صبر وبردبارى
مولای من !ای صبرو شکیبایی از و جود تو شرمنده ,دستهای نیازمند مان را بگیر و به ما صبوری بیاموز.
از سخت‌ترین دوران زندگانی با برکت امام مجتبی(ع)، دوران پس از صلح بامعاویه بود. ایشان، سختی این سالهای ستم را با بردبارى وصف ناشدنی‌اش سپری می‌کرد. ایشان در این سالها، از غریبه و آشنا سخنان زشت و گزنده می‌شنید ،بسیاری از دوستان به ایشان پشت کرده بودند. روزگار، برایشان به سختی می‌گذشت.
ناسزا گفتن به حضرت علی(ع) شیوه سخنرانان شهر شده بود. در حضور ایشان، به هتک و دشنام امیر المؤمنین (ع) زبان می‌گشودندو امام با بردبارى و مظلومیت بسیار، هتاکیها و دشنامها را تحمل می‌کرد.
همچنین نقل است که بعد از شهادت امام حسن مروان آن دشمن قسم خورده اهل بیت درتشیع جنازه ان حضرت حضور یافت و در حمل تابوت امام حسن شرکت کرد.
امام حسین رو به مروان کرد وگفت :که امروز تابوت را حمل می کنی در حالیکه دیروز با او دشمنی می کردی مروان در جواب امام گفت ؛من این دشمنی ها را با کسی می کردم که صبر و حلم و شکیبایی او همانند کوه‌ها بود.
امام حسن عليه السلام از منظر رسول الله صلي الله عليه و آله
آنچه از زبان پيامبر صلي الله عليه و آله در مورد امام حسن (ع) عليه السلام بيان شده است چنين است:
هركس ميخواهد آقاي جوانان بهشت را ببيند به حسن عليه السلام نگاه كند.
حسن گل خوشبويي است كه من از دنيا برگرفته ام.
يكي از ياران رسول الله صلي الله عليه و آله ميگويد: پيغمبر صلي الله عليه و آله را ديدم كه امام حسن عليه السلام را بر دوش ميكشيد و ميفرمود: خدايا من حسن را دوست دارم، تو هم دوستش بدار.
انس بن مالك نقل مي كند كه: رسول الله صلي الله عليه و آله درباره امام حسن عليه السلام به من فرمود: اي انس! حسن فرزند و ميوه دل من است، اگر كسي او را اذيت كند، مرا اذيت كرده و هر كس مرا بيازارد، خدا را اذيت كرده است.
امام حسن مجتبي عليه السلام بعد از پدر
پس از آن كه حضرت علي عليه السلام در محراب عبادت خون خويش را به پاي درخت توحيد نثار كرد امام مجتبي غمگين در سوگ اسوه صبر و بردباري، برفراز منبر رفت و بعد از حمد و سپاس خداوند در فرازي از سخنانش فرمود:
«شب گذشته مردي از اين جهان در گذشت كه هيچ يك از پيشينيان - در انجام وظيفه و اعمال شايسته بر او سبقت نگرفتند و از آيندگان نيز كسي را ياراي پا به پايي او نيست...
سپس ادامه داد: من پسر بشيرم، من پسر نذيرم، من از خانوادهاي هستم كه خداوند دوستي آنان را در كتاب خويش (قرآن) واجب كرده است آنجا كه مي فرمايد:«قل لا اسئلكم عليه اجرا الا المودة في القربي و من يقترف حسنة نزد له فيها حسنا...
بگو من هيچ پاداشي از شما بر رسالتم در خواست نميكنم جز دوست داشتن نزديكانم [ اهل بيتم] و هر كس كار نيكي انجام دهد، بر نيكياش ميافزاييم.
سپس بر جاي خود نشست.
در اين هنگام «عبدالله بن عباس» برخاست و به مردم گفت: اين فرزند پيامبر شما و جانشين امام علي عليه السلام است، اكنون او رهبر و امام شماست. بياييد و با او بيعت نماييد!
مردم گروه گروه به سوي حضرت مجتبي عليه السلام روي آوردند و بيعت كردند. سپس امام عليه السلام خطبه اي بيان فرمود كه در آن بر لزوم اطاعت از خدا و پيامبر و اولي الامر تاكيد شده بود و مردم را از پيروي شيطان برحذر داشت و اهميت ايمان و عمل خير را يادآور گرديد.
امام مجتبي عليه السلام در سال چهلم هجرت و در سن 37 سالگي با مردم بيعت كرد و با آنها شرط كرد كه: با هر كه من صلح كنم شما هم صلح كنيد، با هر كه من جنگ كنم شما هم جنگ كنيد و آنها قبول كردند.
نافرماني مردم ،خیانت یاران و بیعت کنندگان با امام علت صلح ایشان با معاویه
در سال 40 هجري كه اميرالمؤمنين به شهادت رسيد، امام حسن(ع) به امامت رسيد، در اين زمان حادثه مهمي رخ داد كه لشكريان امام حسن(ع) با امام همراهي نكردند و امام(ع) مجبور شد با معاويه صلح كند. معاويه مردي دروغگو، مكّار، مزوّر و دنيا پرست بود.
بالاخره نافرماني مردم و پناهنده شدن فرماندهان جنگي امام كار را به جايي رساند كه امام تصميم به صلح با معاويه گرفت.
امام مجتبى(ع) در پاسخ شخصى كه به صلح آن حضرت اعتراض كرد، انگشت روى اين حقايق تلخ گذاشته و عوامل و موجبات اقدام خود را چنين بيان کرد: من به اين علت حكومت و زمامدارى را به معاويه واگذار كردم كه يارانى براى جنگ با وى نداشتم.
اگر يارانى داشتم شبانه روز با او می جنگيدم تا كار يكسره شود. من كوفيان را خوب می شناسم و بارها آنها را امتحان كرده ام. آنها مردمان فاسدى هستند كه اصلاح نخواهند شد، نه وفا دارند، نه به تعهدات و پيمانهاى خود پايبندند و نه دو نفر با هم موافقند. بر حسب ظاهر به ما اظهار اطاعت و علاقه می كنند، ولى عملاً با دشمنان ما همراهند... "مجلسى، بحارالانوار، تهران، المكتبة الاسلامية، 1393 ه'.ق، ج 44، ص 147 - طبرسى، احتجاج، نجف ،المطبعة المرتضوية، ص 157"
امام حسن (ع)كه از سستى و عدم همكارى ياران خود بشدت ناراحت و متاثر بود، روزى خطبه اى ايراد فرمود و طى آن چنين گفت:در شگفتم از مردمى كه نه دين دارند و نه شرم و حيا. واى بر شما! معاويه به هيچ يك از وعده هايى كه در برابر كشتن من به شما داده، وفا نخواهد كرد. اگر من با معاويه بيعت كنم، وظايف شخصى خود را بهتر از امروز می توانم انجام بدهم، ولى اگر كار به دست معاويه بيفتد، نخواهد گذاشت آيين جدم پيامبر(ص)را در جامعه اجرا كنم. به خدا سوگند (اگر به علت سستى و بي وفايى شما) ناگزير شوم زمامدارى مسلمانان را به معاويه واگذار كنم، يقين بدانيد زير پرچم حكومت بنى اميه هرگز روى خوشى و شادمانى نخواهيد ديد و گرفتار انواع اذيتها و آزارها خواهيد شد. هم اكنون گويى به چشم خود می بينم كه فردا فرزندان شما بر در خانه فرزندان آنها ايستاده و درخواست آب و نان خواهند كرد؛ آب و نانى كه از آن فرزندان شما بوده و خداوند آن را براى آنها قرار داده است، ولى بنى اميه آنها را از در خانه خود رانده و از حق خود محروم خواهند ساخت. آنگاه امام(ع) افزود: اگر يارانى داشتم كه در جنگ با دشمنان خدا با من همكارى می كردند، هرگز خلافت را به معاويه واگذار نمی كردم، زيرا خلافت بر بنى اميه حرام است.... "شبر، سيد عبدالله، جلأالعيون، قم، مكتبة بصيرتى، ج 1، ص 345-346".
سرانجام نامحرمترین محرم او شد قاتل او
معاويه احساس كرد بعد از مرگش ممكن است دوباره خلافت به امام حسن(ع) منتقل شود،از این رو تصمیم گرفت امام را به شهادت برساند.
طبرى در ( دلائل الامامة) مى نويسد : سبب وفات وى آن بود كه معاويه هفتاد بار او را مسموم كرد و هيچ بار زهر در او كارگر نشد , اين بود كه قاصدى نزد جعده دختر محمد ( كذا ) بن اشعث بن قيس كندى فرستاد و 20 هزار دينار و ده قطعه زمين از سرزمينها و مزارع كوفه بدو بخشيد و تضمين كرد كه وى را به همسرى پسرش يزيد در آورد جعده حسن را بوسيله ى براده ى طلا آميخته به آرد و شكر مسموم كرد.
سرانجام ایشان در سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری و در چهل و هفت سالگی به شهادت رسید.
تشیع غریبانه پیکر مطهر امام (ع)در هجوم ظلمت بیدادها
و چه غریبانه بود تشیع پیکر پاکت در هجوم بی امان نفرت و کینه و چه سخت است بر ما این مصیبت عظما.
مظلوميت امام در جريان دفن آن حضرت ادامه داشت ؛هنگامي كه اهل بيت(ع) مي‌خواستند طبق وصيت آن حضرت، او را كنار قبر پيامبر(ص) دفن كنند، دارو دسته بني‌اميه به مخالفت برخاستند. در اين ميان «مروانبن حكم» از ميان آشوب‌گران فرياد برآورد: «در حالي كه عثمان در دورترين نقطه بقيع به خاك سپرده شد، گمان مي‌كنيد كه اجازه مي‌دهم حسنبن علي(ع) در خانه رسول خدا(ص) دفن شود؟!» پيشتاز آشوب، سوار بر مركبي، ادعاي مالكيت خانه را از طريق ارث كرده و ممانعت خود را تا پاي جان از دفن امام در آرامگاه رسول خدا(ص) اعلان داشت.
حتي كار از اين بالاتر گرفت و در نهايت شقاوت جنازه امام را تيرباران كردند، تا جايي كه كفن آلوده به خون شد و مشايعت‌كنندگان مجبور به تعويض كفن شدند. سرانجام پس از اين كشمكش‌ها ،امام حسين(ع) مانع از درگيري خونين شد و جنازه را به طرف بقيع حركت دادند و امام مجتبي (ع) در قبرستان بقيع و در كنار قبر مادر بزرگ خود فاطمه بنت اسد مدفون شد.
در سوگ اين ريحانه رسول خدا(ص) طبق رواياتي كه رسيده، مردم مدينه ـ كه بيشتر آنها از فرزندان انصار بودند ـ به ماتم نشسته و بازارهاي مدينه را بستند.
مسئول حوزه نمایندگی ولی فقیه در تیپ انصارالمهدی (عج) سپاه زنجان در گفتگو با باشگاه خبرنگاران با تسلیت 28 صفر سالروز رحلت و شهادت پیامبر و امام حسن (ع) گفت : حضرت امام حسن (ع) در روز پانزدهم رمضان سال سوم هجری در مدینه متولد شدندومدت عمر شریفشان 47سال می باشدکه از این مدت 10 سال به امامت ایشان اختصاص دارد.
حجت الاسلام نجفی با استناد به آیات قرآن کریم درمورد اینکه پیامبر هیچگاه ازروی هوا و هوس عمل نمی کند و حرفی را نمی زند عنوان داشت : پیامبر بزرگ اسلام همواره امام حسن و امام حسین علیه السلام را عزیز می داشت و در حضور مردم به منزلت ایشان اشاره می نمود.
وی ادامه داد: پیامبر(ص)همچنین می فرمود : خدایا من حسن (ع) را دوست می دارم، تو نیز او و پیروانش را دوست بدار.ونیز بارها فرموده بود :هرکس امام حسن و امام حسین علیهما سلام را دوست بدارد مرا دوست داشته و هرکه با آنان دشمنی کند با من دشمنی کرده است.
این کارشناس مذهبی اضافه کرد: پیامبر (ص) علاوه بر حدیث غدیر خم بارها به مناسبت های مختلف بر امامت آن امامان بزرگوار تاکید کرده و فرموده بودند: پس از علی (ع) حسن و حسین (ع) امامان شما هستند اگرچه قیام کنند یا نکنند،اما ضعف نفس و دنیا طلبی باعث شد تا مردم با توطئه های معاویه از حمایت امام حسن (ع) دست برداشته و از راه درست منحرف شوند.
حجت الاسلام نجفی در ادامه به ذکر خصوصیات بارز اخلاقی امام پرداخته و اضافه کرد : در مورد حلم و گذشت آن امام همام همین بس که مرد شامی که تحت تاثیر تبلیغات معاویه هرچه می توانست بدوبیراه وناسزا به امام گفت اما امام حسن (ع)طوری با مهر ومحبت با این مرد رفتار نمودند که وی از عقیده پیشین خود برگشت و امام را بهترین انسان روی زمین نامید.
وی افزود:همچنین ایشان در طول عمر بابرکت خود سه مرتبه نصف تمام دارایی خود را در راه خدا صرف نمود و به این دلیل به کریم اهل بیت ملقب شدند.
مسئول حوزه نمایندگی ولی فقیه در تیپ انصارالمهدی (عج) سپاه زنجان در پایان خاطر نشان کرد :که امام حسن (ع) که بدلیل بی وفایی فرماندهان سپاه خود و بنا بر مصلحت مجبور به صلح با معاویه شد و ایشان باشرایطی این امر راقبول کرد که یکی از آنها عدم تعیین جانشین توسط معاویه بود وهمین امر یکی از دلایل توطئه معاویه در شهادت امام گردید.
وی ادامه داد:معاویه که همیشه از افزایش روز افزون محبوبیت امام در بین مردم وحشت داشت ، همسر آن امام عزیز را با وعده و وعید ومال فراوان فریب داد وقول داد تا در صورت شهادت آن امام عزیز توسط همسرش وی را به عقد یزید در آورد.
حجت الاسلام نجفی یادآور شد:همین امر باعث شد تا جعده همسر امام با خوراندن زهر ، آن بزرگوار رادر 28 صفر سال 50 هجری به شهادت برساند.
انتهای پیام/ز
در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان مطرح شد؛
«نون خ ۵» چهره زیبای سیستان و بلوچستان را به مردم نشان داد
