خوردنی‌های نوروزهای قدیمی کجا و بمب‌های امروزی کجا!

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، اگر تا چند سال پیش، تخم مرغ های رنگ شده جایی در خوان نوروزی داشت و از جمله نخستین اعضای این سفره بود که با آن خداحافظی می‌کرد و صرف می‌شد، حالا به مدد شیرینی های زیبا، تنوع آجیل‌هایی که از اقصی نقاط ایران و جهان به دست مصرف کننده ایرانی می‌رسد، میوه‌های درشت سردخانه‌ای و وارداتی و...، دیگر خوردنی‌ها، کمتر کسی هست سراغ خوردنی های قدیمی هفت‌سین را بگیرد.

شاید انحراف از آنجا آغاز شد که هفت سین از خوانی که ما را گرد هم می‌آورد و برایمان هزار معنا داشت، به هفت سمبل گردآمده روی یک میز تقلیل یافت؛ سمبل هایی که نوع پلاستیکی‌شان با دوام تر هم هستند و برخی هایشان را اگر از بازار تهیه کنی، بسیار کم دردسر تر خواهد بود. نه لازم است سبزه سبز کنی و مراقبت دائمی از آن نگرانتان کند، نه رنج سمنو پختن را متحمل شوی و نه هیچ کار دیگری!

نقطه شروع فاصله گرفتن ما و سفره های پر معنای نوروزی‌مان کجا بوده، نمی‌دانیم و شاید مهم هم نباشد ولی اثرات این اتفاق بسیار مهم است. از جمله آنها، تغییر ذائقه نوروزی مردم است که به اشکال مختل خود را نشان می‌دهد. چه در عیددیدنی باشیم و آجیل و شیرینی بخوریم و چه عید دیدنی مان، میهمانی باشد و در هر وعده از غذاهای متنوع و خوش رنگ و لعاب، در حجم زیاد میل نماییم.

البته این اشکال در سفر نیز تقویت می‌شود. به این صورت که ممکن است در طول مسیر وعده غذایی نخوریم و به جایش انواع و اقسام تنقلات، تخمه ها و... را مصرف کنیم و در توقف هایی که برای صرف غذا می‌کنیم، معیار و اندازه خوردنمان را با حجم غذاهای آماده یا خریداری شده، کم و زیاد کنیم. یعنی هم نظم غذاخوردنمان را از دست بدهیم و هم مقدار غذایی که در هر وعده مصرف می‌کردیم را دستخوش تغییر کنیم.

با این حساب است که می‌توان دریافت تغییرات در تغذیه در نوروز، به سفره هفت سین محدود نمانده و بسیار گسترده تر از آن رخ داده است؛ آنقدر که جا دارد نگران شویم، هشدار دهیم، برای اصلاح روند تلاش کنیم و سعی داشته باشیم در سایه آگاهی بخشیدن به جامعه، کاری کنیم که نوروز، منبع سرخوشی هایمان شود نه اینکه نقطه شروع آسیب هایمان باشد.

نه اینکه بگوییم اوضاع تغذیه‌مان درست و بی نقص است و تنها در نوروز، اشتباه در آن ظاهر می‌شود و نه اینکه قصد داشته باشیم همه اشکالات را متوجه مردم کرده و مسائلی چون کیفیت پایین مواد غذایی، نظارت ناکارآمد بر رستوران ها و... را ندید بگیریم ولی باز نمی‌شود این همه اشکالِ سنجاق شده به نوروز در دهه اخیر را دید و هیچ اقدامی نکرد.

راستی چه زمانی جشن بزرگ نوروز با خدشه مواجه می‌شود؟ زمانی که در آن به جای هفت سین، شش سین به کار بگیریم یا زمانی که از آن همه فلسفه نوروزی درباره خاصیت امثال سیر، سماق، سمنو و سنجد به خوردن انواع شکلات ها و شیرینی ها، و بمب های زمان داری برسیم که همگی از مضرات مصرفشان آگاهیم و می‌دانیم که دیر یا زود اثرات مصرفشان را در سلامتی مان خواهیم دید؟!