تجلیل از برگ زرین دوبلاژ ایران

منوچهر والی‌زاده در ادامه صحبتهایش گفت: تمام افرادی که به سینما آمدند به عشق ناصر ملک‌مطیعی آمدند و تمام کسانی که به دوبله آمدند به عشق پرویز بهرام و منوچهر اسماعیلی وارد شدند (یکی‌اش هم خودم).

وی با نقل دو خاطره از پرویز بهرام و ناصر بیان کرد: من در لاله‌زار به دنیا آمدم حدود 14،15 سالم بود که برای خرید نان به کوچه پایینی رفته بودم که صدایی را شنیدم به نظرم آشنا بود و جلو رفتم نشستم استراق سمع کردم و متوجه شدم که اتللو است همین باعث علاقه من به گویندگی شد.

مهدی علی‌محمدی از پیشکسوتان دوبله به علت بیماری نشسته روی سن حاضر شد و باب سخن را این گونه آغاز کرد: فقط به عشق شما آمدم. حال خوشی ندارم. ده روزه به شدت ناراحتم اما خوب می‌شوم. من مهدی ام. مهدی علی‌محمدی من ورزشکار بودم و از ابتدا قصد داشتم مثل پرویز بهرام وکیل شوم کمتر از بیست داشتم که به گفته یکی از دوستانم به هنرستان هنرپیشگی وارد شدم و در آنجا ثبت نام کردم. اولین متنی که خواندم «او قلب نداشت» نوشته ویکتور هوگو بود در آن زمان مورد توجه تک تک معلمین قرار گرفتم. از هشتاد و یک نفری در کلاس بوده فقط من ماندم و نمی‌دانم بقیه کجا رفتند. 

حسین عرفانی بیان کرد: مهدی علی محمدی یکی از اساتید دوبله هستند زمانی که داستان شب را اجرا می‌کرد همه جذب نقش او می‌شدند. یک نکته را به طنز می‌گویم، اگر نمایشنامه‌ای چند دقیقه متن کم داشت علی محمدی آنقدر با ناز و عشوه حرف می‌زد که وقت را پر می کرد.

در پخش پایانی مراسم سپاس پرویز بهرام برای تجلیل به روی سن رفت و آغاز به سخن گفتن کرد. من خیلی متشکرم از استقبال بی‌شائبه‌ دوستانی که آمدند. کار دوبله را در سال 1324 شروع کردم و 20 سال در رادیو و تئاتر بودم این بیوگرافی من است.

در ادامه بهرام یک بیت شعر از صائب شیرازی در مورد هنر خواند و گفت: اگر او زنده بود بهترین کارگردان دنیا بود.