ساخت فیلم جنگی همیشه دغدغه من است

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی موسسه تصویر شهر؛ در این برنامه فیلم‌های کوتاه «اینجا شهر من بود» به کارگردانی تینا پاکروان، «باد هر وقت که بخواهد می‌وزد» ساخته مریم اسمی‌خانی و «قاچ» به کارگردانی میثم امینی به نمایش درآمد و تینا پاکروان در ابتدای کارگاه توضیحاتی درباره ساخت «اینجا شهر من بود» داد و گفت: این فیلم در یک پلان-سکانس گرفته شده است و قطع دوربین نداشتیم. از همین رو من دو سال دنبال تصویربرداری بودم که جرات انجام این کار را داشته باشد، در این مسیر تنها دو نفر قبول کردند و در نهایت با آقای تورج اصلانی این فیلم را ساختیم.

پاکروان با تاکید بر اینکه جنگ و صحبت کردن از آن دغدغه نسل خودش است، ادامه داد: جنگ برای کسانی مانند ما که در آن دوران بودیم، همیشه دغدغه خواهد ماند و در اتفاقات مختلف نیز نماد بیرونی پیدا می‌کند و برای من گفتن و نوشتن از این دوران و آدم‌ها افتخار است.

کارگردان فیلم سینمایی «خانوم» با بیان اینکه در فیلم‌سازی سه علاقه اصلی دارد، اظهار کرد: سینمای کودک همیشه برای من مهم بوده و هست، سینمایی که این روزها در حال نابودی است و بجز چند مورد هیچ اتفاق خاصی در آن نمی‌افتد؛ اعتقاد دارم اینکه امروز من و هم‌نسل‌هایم به سینما علاقه مند شده‌ایم به این دلیل است که از همان سنین کودکی برایمان با آثار مختلف فرهنگ‌سازی شده است و متاسفانه این روزها ما چشم‌مان را روی نسل بعدی بسته‌ایم.

وی ادامه داد: موضوع دوم فیلم‌سازی درباره خانم‌هاست. فکر می‌کنم ما درباره خیلی چیزها فیلم ساخته‌ایم و حرف زده‌ایم، اما خانم‌ها خیلی کمتر بوده. به عنوان یک خانم جنس خودم را بهتر می‌شناسم و درک می‌کنم و می‌توانم درباه آن‌ها حرف بزنم. به همین دلیل اولین فیلم سینمایی‌ام را با عنوان «خانوم» ساختم.

این کارگردان همچنین افزود: سومین دغدغه من حرف زدن درباره جنگ است که خودمان آن را تجربه کردیم و می‌خواهم بیشتر درباره آن صحبت کنم.

کارگردان فیلم «خانوم» با عنوان اینکه ساخت آثار تاریخی پژوهش و تحقیقات زیادی لازم دارد، تاکید کرد: نکته‌ای که درباره آثار تاریخی وجود دارد این است که هر زمان که خودشان ساخته می‌شوند، حتی همان زمانی که اتفاق افتاده و در کتب مختلف نوشته شده‌اند، مورد تحریف قرار می‌گیرند و همین موضوع، کار کردن را سخت می‌کند. به همین دلیل من ترجیح می‌دهم درباره تاریخ نسازم، اما در یک بستر تاریخی داستان اجتماعی را روایت کنم.

در ادامه این کارگاه که درباره ساخت فیلم کوتاه و بلند بود، پاکروان تاکید کرد: ساخت فیلم کوتاه به نوعی سنجش توانایی خودمان در ساخت آثار مختلف است، در فضای فیلم‌سازی مدیریت نکته بسیار مهمی است که در فیلم کوتاه می‌توان آن را تجربه کرد.

وی ادامه داد: برای خود من رسیدن به فیلم‌سازی بلند پله پله اتفاق افتاد و در این مسیر نکته‌های زیادی را یاد گرفتم و از همین رو به کسانی که می‌خواهند وارد عرصه فیلم‌سازی بلند شوند، می‌گویم که شما هم تجربه کنید و دو نکته مهم را در نظر داشته باشد، یکی دستیار کارگردان بودن است که این امکان را به شما می‌دهد تا با همه عوامل ارتباط نزدیکی داشته باشید و دوم ساخت فیلم کوتاه است که در آن می‌توانید خودتان را محک بزنید که اصلا در ساخت یک اثر ۲-۱۰ یا ۱۵ دقیقه‌ای مفید بوده‌اید که فیلم بلند بسازید؟

با این‌حال این کارگردان با تاکید بر اینکه دنیای امروز حوصله حرف‌های طولانی را ندارد، گفت: در دنیا مقوله فیلم کوتاه بخش مهمی از سینما را تشکیل داده ولی متاسفانه در ایران همه به سمت بازیگر یا کارگردان شدن می‌روند. با اینکه شاید بتوان خیلی از حرف‌ها را در مدت زمان کم گفت و امیدوار بود تعداد افراد بیشتری آن را در گوشی‌های موبایل خودشان ببینند تا اینکه دو ساعت را در سالن سینما بگذرانند، شاید به همین دلیل است افرادی که به سینما می‌روند کم هستند.

در پایان این کارگاه پاکروان در پاسخ به این پرسش که چرا اکران فیلم کوتاه نداریم، اظهار کرد: گردش مالی سینماها در کشور به قدری سخت شده که حتی فروش فیلم‌های بلند با بازیگران و کارگردان‌های به نام نیز مشکل دارد. اما در بخش فیلم کوتاه که مخاطب خاص دارد، اطلاع رسانی خاص هم می‌خواهد و اصولا در همه دنیا فیلم‌های کوتاه بجز در جشنواره‌ها، فضاهای مجازی و برخی اکران‌های خصوصی اکران داده نمی‌شوند.