وقتی "والدین" در خانه نیستند "فرزندان" چه می کنند؟!

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ این روزها شاهد آن هستیم که برخی کودکان از همان سن کم، مدام مشغول سرگرمی‌هایی با وسایل الکترونیکی هستند؛ از رایانه و تبلت تا تلفن همراه و دیگر وسایل الکترونیکی. این اتفاق درگیری‌های ذهنی فراوانی را برای آنها ایجاد می‌کند. تعدادی از آنها در استفاده از اینگونه تکنولوژی‌های جدید رفتاری بیمار گونه دارند به طوری که از خواب و خوراک می‌افتند.

 با پیشرفت تکنولوژی‌های جدید حتی استفاده از آنها در میان کودکان نیز رسوخ پیدا کرده است و برخی از والدین تحت فشار و اصرار کودکان خود برای وسایلی مانند تبلت، رایانه، تلفن همراه و ... را خریداری می‌کنند.این مساله می‌تواند برای والدین دردسر ساز شود.در حالی که  استفاده از وسایل الکترونیکی باید تا اوایل بلوغ  تحت نظارت والدین باشد.

امیر مهدی، 7 ساله، در خصوص استفاده از وسایل الکترونیکی می‌گوید: بازی با تبلت برای من خیلی جذاب است و علاقه بسیاری برای سرگرم شدن با این وسیله دارم. 

و اما مادرانی که این گونه فرزندانی دارند نسبت به استفاده بیش از حد فرزندانشان گلایه دارند.مادر امیر مهدی می‌گوید: بدلیل اصرارهای بسیار پسرم برای او تبلت خریدم اما متاسفانه او زمان زیادی از وقت خود را صرف بازی با این وسیله می‌کند.

کودکی که مدام وسایل الکترونیکی را در دستان خود به یدک می‌کشد و سرگرم آن است، دیگر وقتی برای درس خواندن ندارد و در نهایت نتیجه‌ای جز افت تحصیلی را برای او در پی نخواهد داشت اما این تنها یکی از عواقب آسیب‌های پدید آمده است که بر اثر استفاده زیاد از اینگونه تکنولوژی‌ها به ارمغان می‌آید.اختلال در خواب، وابستگی به انواع وسایل الکترونیکی، مشکلات اجتماعی و عاطفی، چاقی و ... دنباله این ماجرا است، ماجرایی که سر دراز دارد.

استفاده مکرر از شبکه‌های اجتماعی موجب نوعی وابستگی کودکان به این فضای مجازی و کاهش اعتماد به نفس آنها می‌شود. به دلیل انتخاب انزوا طلبی و تنهایی این دسته از کودکان از حضور در محیط اجتماعی دور می‌مانند و دانش آنها تنها به اطلاعات نادرست برخی از این شبکه‌ها متکی است.

از دیدگاه روان شناختی وسایل الکترونیکی کودکان را شی گرا می‌کند تا مردم گرا! در این حالت کودک ترجیح می‌دهد به جای بازی کردن با همسالان خود سرگرم بازی با انواع تبلت‌ها و رایانه‌ و تلفن همراه شود.

سپهر، 9 ساله در مورد چگونگی سپری شدن زمان خود می‌گوید: ساعات زیادی از وقت خودم را به بازی کردن و رفتن به شبکه‌های مجازی سپری می‌کنم و ترجیح می‌دهم بیشتر با این وسایل سرگرم باشم تا درس بخوانم!

دکتر افسر افشار، جامعه شناس، معتقد است: بدلیل نبود نظارت والدین بر چگونگی گذران اوقات فرزندان خود و پرجاذبه بودن این شبکه‌ها، برخی کودکان نیز به استفاده از فضای مجازی روی آورده‌اند.

وقتی خردسالان کم سن و سال به مدت طولانی از فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند نه تنها موجب شکوفایی استعدادها و مهارت‌های آنان نمی‌شود، بلکه آسیب‌های بسیار جدی به دانش آنها وارد می شود که آثار آن در بزرگسالی کاملا مشهود است.ممکن است که آنها طبق برنامه ریزی‌های خود برای پیشرفت در آینده روال عادی را طی نکنند و به اصطلاح از غافله عقب بمانند.

کودکانی که زمان زیادی را در فضای مجازی می‌گذرانند، از زندگی واقعی خود غافل می‌مانند و به جای بازی کردن با اسباب بازی، گردش با گروه همسالان، ورزش و انجام کارهای خلاقانه که نقش بسیار مهمی در رشد شخصیتی آنان مشغول اینگونه فضاها هستند و مانع رشد کامل شخصیت در خود می‌شوند.

مبینا، 11 ساله، می گوید: من خیلی دوست دارم در اتاقم تنهایی بازی کنم و از شبکه‌های اجتماعی و اینترنت استفاده کنم و کسی کاری با من نداشته باشد.

 و اما مادری که از گوشه گیر شدن فرزندش نگران است؛ مادر مبینا، می‌گوید: از زمانی که فرزندم با این وسایل سرگرم می شوداز اتاق خود خارج نمی‌شود، این امر اورا گوشه گیر کرده است.

دوران کودکی به عنوان پیش زمینه‌ای برای رشد و بلوغ فکری در بزرگسالی است، دوره‌ای که می‌توان بسیاری از مهارت‌های رفتاری و لازم را آموخت و در بزرگسالی آن را به ثمر نشاند. گاهی استفاده نامطلوب و بیهوده از فرصت های دوره کودکی موجب می‌شود که فرد نتواند به اهداف مورد انتظار خود در زندگی آینده دست یابد.

فردی گوشه نشین که تنهایی را برای خود انتخاب می کند و نوع روابطه او با اطرافیان خود متفاوت از دیگران است که دلایل مختلفی مانند بی توجهی والدین، نبود هم بازی مناسب و تفریحات سالم را می‌توان برای آن برشمرد. این دسته از کودکان که والدین آها از تربیت صحیح‌شان عاجز می‌مانند در آینده نیز زمانی که نقش پدر یا مادر را عهده دار می‌شوند به دلیل نداشتن ارتباطی نزدیک و محبت آمیز با والدین و وجود شخصیتی فرد گرا نمی‌توانند نقش موثری را در تربیت فرزند خود داشته باشند.

به علت وجود حس کنجکاوی کودکان، گاهی اوقات دیدن تصاویر مستهجن و غیر اخلاقی که در فضای مجازی منتشر می‌شود ممکن است در آنها انگیزه و تصویر ذهنی ایجاد کند و کودکان را به این سمت سوق دهد که خود را در این فضا مجسم کنند، در این حالت والدین نباید اجازه دهند که ذهن کودک زودتر از زمان مناسب درگیر مسائل جنسی شود زیرا تاثرات منفی روانی زیادی برروی فرآیند رشد آنها می‌گذارد.

نقش والدین در مدیریت زمان استفاده از این قبیل وسایل بسیار تعیین کننده است. با در نظر گرفتن وقت مناسب و زمان معقول و برنامه ریزی شده می‌توان انتظار داشت فرزندمان کمتر جذب این وسایل شود.همچنین تشویق به بازی‌های خلاقانه، فکری و ورزش می‌تواند موجب شکل گیری رشد مطلوب او شود تا از یادگیری مهارت‌های اجتماعی باز نماند.فراموش نکنیم که در ازای کارهای مثبت کودکمان به او پاداشی در قالب وسایل الکترونیکی بدهیم تا کمتر دچار آسیب‌های روانی شود.

انتهای پیام/