بوي عيدی...بوی پول....بوی بابای بی پول!

به گزارش خبرنگار کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ به عقیده بیشتر خانواده های ایرانی تا خانه بوی نویی نگیرد عمو نوروز نمی آید. افراد با تجدید شدن وسایل منزل گرفته تا وسایل افرادی که در آن زندگی می کنند ، به استقبال تحویل سال می روند و آرزوی سالی پربرکت را برای همه از جمله خانواده ی خود دارند اما چند سالی است که به علت همخوان نبودن دخل و خرج خانواده های ایرانی ، از سر و ته بسیاری از سنت ها زده می شود و خانواده ها صرفا می توانند وسایلی را که قصد خریدشان را دارند، از پشت ویترین مغازه ها تماشا کنند.

روزهاي پاياني سال است و براي خريد خورده ريز و بيشتر ديدن شور و حال مردم به يكي از خيابان هاي پررفت و آمد سري ميزنم. همانطور كه مشغول انتخاب از بين  بساط دست فروشي مي شوم صحبت هايش با همكار كناري او نظرم را جلب مي كند. كاسبان از شلوغي بازار و در عين حال نبود مشتري مي گفتند. صحبت هاي ضد و نقيضي كه با وخيم بودن اوضاع اقتصادي توجيحش مي كردند.

صاحب بساط مورد هدف من مي گفت: تنها وجه مشترك اين همه جمعيت كه در خيابان است دست هايي به نسبت خالي است و در جواب از همكارش قصد بيرون آمدن مردم به مراكز خريد را ويترين گردي شنيد. البته از حق نگذريم مردم حسابي مشغول خريد، آن هم خريد تنقلاتي بودند كه خستگي ويترين گردي هايشان را از تن به در كند. انصافا كارهايي كه در هر زمان، چه زمان ركود و صعود و چه زمان تحريم و پسا تحريم همواره رونق داشته، كارهاي مرتبط با شكم است. مردم ايران از هر چه بزنند از خوراكشان نمي زنند.

از شكم، دولت ،رکود و تحریم می گذریم و می خواهیم از فرهنگ نادرستی که در برخی خانواده ها جاافتاده است صحبت کنیم.فرهنگي كه يكي از مسببين اين دست هاي خالي شب عيد است.اگر خانم خانه باشیم، در بسیاری از مواقع نباید به دنبال مقصر بگردیم و بهتر است متهم ردیف اول را در آیینه ببینیم.

با وجود اینکه در حال حاضر خانم های خانه دار هم در بیرون از منزل مشغول کار هستند اما همچنان مدیر خانه ،این موجودات پول دوست و طرفدار خرید هستند و هدایت دخل و خرج منزل را به عهده دارند.

قرائي مقدم دكتراي جامعه شناس مي گويد :علت اين خلا اقتصادي در شب هاي آخر سال نبود مديريتي مناسب است.تنوع اجناس بالا رفته و اگر در طول سال براي دخلمان برنامه ريزي نكنيم، پايان سال با مشكلات اقتصادي و نبود بودجه كافي براي خريد مواجه مي شويم. خانواده ها به ويژه خانم خانه كه در راس امور مديريتي قرار دارد از ابتداي سال موظف است بر اساس برنامه ريزي، پس انداز و آينده نگري دخل و خرج كند.

وي مديريت و برنامه ريزي را لازمه ي كار دانست و گفت: اگر خانم خانه بيش از دخلش خرج كند طبيعي است كه در پايان سال آنطور كه ميخواهد دستش باز نباشد و اين مشكل فقط مديريت و برنامه ريزي مي طلبد. آنها مي توانند با يادداشت هاي هفتگي و ماهانه دخلشان را مديريت كنند و از خرج هاي أضافه بكاهند.

خرج هاي اضافي يعني به قصد خريد لوازم منزل به فروشگاه رفتن و پوشاك خريدن. در ابتداي ماه مشكلي متوجهمان نمي شود اما به مرور زمان ميبينيم آنطور كه ميخواهيم نميتوانيم در خريد وسايلمان مانور دهيم و انتخاب هايمان محدود مي شود.

برنامه ريزي كمك مي كند تا مايحتاج را به موقع خريداري كنيم و يادداشت برداري و پس انداز خيالمان را از آينده آسوده مي كند.ميدانيم اصل مديريت، برنامه ريزي است پس نبايد از آن غافل شد.

اين جامعه شناس اذعان مي كند: جامعه ي روستايي و سنتي ما هيچ آشنايي با واژه هاي دخل و خرج ندارند ،اما اين فرهنگ در جامعه ي شهرنشيني كمرنگ شده و يا اصلا وجود ندارد.در ميان شهرنشينان درآمدها نياز به بودجه بندي و اولويت بندي دارند. اين در حاليست كه روستاييان توليد مي كنند و از خريد ميوه،گوشت و سبزي مبراند.

علاوه بر اين روستاييان تنوع طلب نيستند و خواسته هايشان حساب و كتاب دارد. مردم روستا آينده نگرتر و داراي بينش فكري بهتري هستند. در جامعه ي شهري به گفته ي اين جامعه شناس ،پايه و اساس زندگي ،تشريفات و است و بنا به گفته ي رهبري مي بايست سبك زندگي را عوض كنيم.

وي معتقد است:اقتصاد روستايي مي بايست الگوي اقتصاد شهري باشد.

دولت وابسته به سازمان برنامه ريزي است و خانواده ها همچون نمونه ي كوچك يك دولت،نياز به برنامه ريزي دارند. قرائي مقدم ادامه مي دهد: در تمام دنيا روزهايي تعريف شده اند، همچون 'جمعه سياه' در آمريكا كه تمام محصولات به حراج گذاشته مي شوند. اين اقتصاد سرمايه داري است كه شما را براي خريد تحريك مي كند. همين خريد است كه موتور حركت جامعه محسوب مي شود.

جامعه شناس در پايان مي افزايد: زنده بودن اقتصاد سرمايه داري به خريد وابسته است و از طرفي در كمبود درآمد، دولت هم تقصير دارد اما تربيت خانواده نقش پررنگ تري دارد.

گرچه اگر دخل كم شود و با خرج مايحتاج أوليه همخواني نداشته باشد، چاره اي جز به خنسي خوردن نداريم اما باز هم با همين دخل كم ميتوان از خريدهاي حاشيه اي كاست و خرج را مديريت كرد.

انتهای پیام/