داستان ضعف‌های همیشگی و امید به پیرمرد آرژانتینی

رائول لوزانو هم قرار بود نخستین حضور رسمی خود روی نیمکت تیم ملی والیبال ایران را تجربه کند  و بدون شک هدفی جز محک بازیکنان و رسیدن به ترکیب ایده آل تیمش نداشت.

با تمام این اوصاف ملی‌پوشان والیبال ایران در مدت زمان یک هفته‌ای حضور خود در فرانسه دو دیدار دوستانه با تیم ملی این کشور برگزار کردند و دو شکست سه بر صفر و سه بر یک را مقابل این تیم متحمل شدند.

 هرچند هدف اصلی از برگزاری هر دیدار دوستانه در درجه اول شناخت نقاط ضعف و قوت تیم است و کسب نتیجه اهمیتی ندارد، اما آنچه بیش از هرچیز در عملکرد تیم ملی به چشم آمد، داستان همیشگی ضعف تیم ایران در خط دریافت بود.

فرانسوی‌ها که در زدن سرویس بسیار ماهرانه عمل می‌کردند و برنامه ویژه در خط سرویس داشتند به خوبی تواستند دریافت ایران را با مشکل مواجه کنند. این در حالی بود که نمایش ضعیف تیم ملی والیبال در رقابت های‌ جام جهانی 2015 و زمانی که نوک پیکان انتقادات به سمت کادر فنی و بازیکنان نشانه رفته بود، کارشناسان متفق‌القول بر این باور بودند که خط دریافت و عکس العمل روی توپ‌های برگشتی بزرگترین مشکل تیم ملی ایران است. ضعفی که در دو دیدار با فرانسه هم به خوبی نمایان بود.

لوزانو برای نخستین بار شاهد نمایش تیمش مقابل یک تیم بزرگ، در دیداری رسمی بود، با این حال به نظر می‌رسد این مربی پس از هفته‌ها تمرین با ملی‌پوشان، در این دو دیدار توانست به نقاط ضعف اصلی تیم ملی پی ببرد. از طرفی نگاهی اجمالی به وضعیت تمرینات و توجه به این نکته که بیشترین جابه‌جایی‌ها در بین دو تیم الف و ب از سوی این مربی در بازیکنان دریافت‌کننده بود، نشان می‌دهد که لوزانوی با تجربه در همان تمرینات هم به ضعف ایران در این پست پی برده است، اما این که چرا باز هم همان ترکیب همیشگی و دریافت کننده‌های پیشین را با خود به فرانسه برد جای سئوال دارد.

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که برگزاری یک دیدار دوستانه مقابل تیمی قوی با برگزاری چندین جلسه تمرین سخت برابری می‌کند. پس بدون شک برگزاری این دو دیدار مقابل فرانسه قدرتمند بازدهی مفیدی برای تیم ایران خواهد داشت. قطعاً اگر تیم ملی چند ماه زیر نظر لوزانو سنگین‌ترین تمرینات را هم پشت سر می‌گذاشت، نمی‌توانست به خوبی ضعف‌های خود را بروز دهد.

 قبول دو شکست مقابل این تیم و نمایش ضعیف برخی از ستاره‌ها شاید برای والیبال دوستان کمی نگران کننده باشد اما اگر نگاهی واقع بینانه داشته باشیم، باید قبول این دو شکست را به واسطه آشکار شدن نقاط ضعف و شناخت بیشتر لوزانو از بازیکنانش، نکته‌ای مثبت قلمداد کنیم.

نمایش تیم ایران در این دیدارها آن هم در حالی که مدت ها از شرایط مسابقه دور بوده است و علاوه بر این هفته ‌ها تمرین فشرده و سخت را پشت سر گذاشته است، نمی‌تواند ملاک خوبی برای ارزیابی کیفیت این تیم باشد.

 لوزانو در این دو دیدار نقاط ضعف و قوت تیمش را بهتر شناخت و در این اردوی یک هفته‌ای 14 بازیکن تیمش را محک زد. سئوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که آیا این مربی آرژانتینی پس از مشاهده نمایش بازیکنانش تغییری در نفرات اعزامی به ژاپن ایجاد خواهد کرد یا باز هم به استفاده از همین 14 بازیکن اصرار خواهد داشت. شاید ضعف تیم در پست دریافت منجر شود که این مربی در این پست تغییراتی ایجاد کند.

حال باید منتظر ماند و دید تیم ملی والیبال ایران که تنها 10 روز تا آغاز رقابت‌های انتخابی المپیک زمان دارد و قرار است دو دیدار دوستانه با تیم‌های چین و لهستان در ژاپن برگزار کند، می‌تواند با بهبود نقاط ضعف و رسیدن به شرایط ایده‌آل آرزوی دیرینه والیبال را تحقق بخشد یا خیر؟

ملی‌پوشان ایران در  ژاپن باید با تیم‌های استرالیا، چین، فرانسه، لهستان، ژاپن، کانادا و ونزوئلا رقابت کنند تا در نهایت سه تیم نخست و بهترین تیم آسیایی جواز حضور در ریودوژانیرو را از آن خود کنند.

انتهای پیام/