آمریکا و اسرائیل؛ رفاقتی تلخ و شوم برای تمام تاریخ + تصاویر

با شعله‌ور شدن آتش جنگ میان هلندی‌ها و اهالی بومی برزیل، یهودیان ناچار شدند برزیل را به قصد نیوآمستردام در آمریکای شمالی که بعدها نیویورک نام گرفت ترک کنند. با گذشت نیم قرن از ورود یهودیان مهاجر به نیویورک، با آن که فرزندانشان تحت تأثیر جامعه و سرزمین جدید، افرادی کاملاً متمایز از پدران و اجداد خود شده بودند، اما در عین حال آداب و سنن قومی خود را همچنان حفظ می‌کردند و این امر موجب می‌شد تا اقلیت یهود همواره در میان شهروندان آمریکایی متمایز و شاخص باشد. در زمان جرج واشنگتن، نخستین رئیس جمهور آمریکا (1789 – 1797) این کشور تنها میزبان چهار هزار یهودی بود که بیشترشان بازرگانانی ثروتمند به شمار می‌آمدند. این یهودیان در بحرانی‌ترین لحظات جنگ‌های استقلال، آمریکایی‌ها را با اعطای وام‌های کلان، مورد حمایت و کمک خود قرار دادند؛ اما پس از 50 سال، در پی مهاجرت‌های انبوه و گسترده یهودیان اروپا و به ویژه آلمان به آمریکا، تعداد آنها به بیش از سه میلیون و 300 هزار نفر رسید.

عامل اصلی جریان سیل مهاجرت یهودیان به آمریکا این بود که سرزمین جدید را محیطی امن، راحت و بکر برای زندگی و توسعه فعالیت‌های اقتصادی خود یافتند؛ بنابراین چندان عجیب نبود که یهودیان آن زمان، آمریکا را سرزمین موعود و کنعان جدید و شهر نیویورک را اورشلیم نامیدند و کسب سودهای کلان و تحمیل منافع بی‌حساب را برشمردند. این عوامل در مجموع باعث می‌شد که یهودیان مهاجر به سرزمین جدید، در رفتار و عملکردهای خود، جانب احتیاط را در نظر بگیرند تا مبادا تجربه تلخ اخراج مکسر، از سرزمین‌های پیشین در این دیار نیز تکرار شود. بدین ترتیب اکثر یهودیان مهاجر به ایالات متحده به رغم حفظ هویت فرهنگی – یهودی خویش از گرایش به صهیونیسم پرهیز می‌کردند؛ تا آن که با بروز اوضاع اندوه‌بار یهودیان در آسمان نازی، و به ویژه با تأسیس رژیم صهیونیستی این وضع تغییر یافت. با این حال تا قبل از این اتفاق رهبران سیاسی ایالات متحده به دلیل روحیات مرموز و رفتارهای موزیانه و غیر صادقانه‌ای که از خود نشان می‌دادند، آنان را افرادی خطرناک و انگل مفت و خودخواه می شمردند.

به همین علت در همین راستا مخالفت‌هایی با یهودیان و افزایش جمعیت آنان صورت می‌گرفت؛ از جمله توماس جفرسون که بعدها به عنوان سومین ریس جمهور آمریکا برگزیده شد، طی نامه‌ای به جان آدافر رئیس جمهور وقت آمریکا (1801 -1797) خطر نفوذ یهودیان را در اقتصاد آمریکا یادآور شد و نوشت: من معتقدم که این بانک‌ها برای استقلال و آزادی، از ارتش دشمن خطرناک‌تر است. این بانک‌ها با نفوذ اقتدار خویش، به مبارزه و رقابت با دولت برخاسته‌اند. از این رو تأکید می‌کنم که باید امتیاز صدور اسکناس از این بانک‌ها سلب و در اختیار ملت یعنی صاحبان اصلی آن قرارگیرد. 

سابقه نفوذ یهودیان در آمریکا به سال 1790 باز می‌گردد ؛ در این سال یهودیان نخستین ارتباط رسمی خود را با رییس جمهوری آمریکا، جرج واشنگتن برقرار کردند. این مکاتبه میان رهبران یهود و اوّلین رئیس جمهور آمریکا، سرآغاز روابط مستقیم یهودیان آمریکا و دولت ایالات‌متحده و نخستین مراحل نفوذ این طایفه در ارکان سیاسی این کشور، به شمار می‌آید . از سده هجدهم میلادی، روح حاکم بر اقتصاد ایالات متحده «سرمایه داری» بود. یهودیان نیز با استفاده از این حربه با برنامه‌های دقیق و حساب شده، مراکز قدرت وتصمیم گیری این کشور را در حیطۀ اقتدار و نفوذ و انحصار خویش قرار دارند. 

نسبت کارمندان یهودی در وزارتخانه‌های آمریکا بدین شرح است:  وزارت امور خارجه 70%، وزارت کشور 30%، وزارت دارایی 69%، اقتصاد 22%، وزارت دفاع20 %، آژانس انرژی اتمی 80%. آنان همچنین دارای نفوذی فوق‌العاده در سازمان هوانوردی و فضایی ناسا دارند . آمارها حاکی از آن است که 27/20 % از اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های ایالات متحده، از یهودیان می‌باشد. هم‌اینک یهودیان بخش عمده‌ای از جامعۀ تحصیل‌کرده آمریکا را تشکیل می‌دهند، به گونه‌ای که 17% پزشکان و داروسازان، 33% وکلای دادگستری، 30% استادان و مدرسان دانشگاهی و 60% از متخصصان سازمان هوانوردی و فضایی ناسا از میان یهودیانند. 

کم کم اهرم فشار یهودیان آمریکا بر دولت ایالات‌متحده چندان نیرومند و تأثیرگذار شد که در سال 1978 این دولت را وادار به تأسیس یک شورای آمریکایی به منظور احیای خاطره افسانه هولوکاست نموده و همین‌طور بعدها نیز دولت آمریکا اقدام به برپایی حوزه‌ای برای یهودیان در خصوص هولوکاست کرد که 168 میلیون دلار هزینه در بر داشت. امروزه نفوذ رژیم صهیونیستی بر سیاست‌های کلان ایالات‌متحده چنان نیرومند است که فردی به نام پول فندلی که 22 سال در کنگره آمریکا بود در کتاب چه کسی جرئت سخن دارد؟ می‌گوید : تأثیر و نفوذ نخست وزیر اسرائیل بر سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه، بسیار بیشتر از نفوذ او در کشور خودش است.

 بدین ترتیب، یهودیان با بسط دامنه نفوذ خویش، قلّاب سلطۀ خود را در پنهانی‌ترین زوایای سیاسی این کشور بند کرده و حساس‌ترین و تأثیرگذارترین بخش‌های اجرائی دولت آمریکا را در اختیار دارند. بی‌جهت نیست که نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا همواره در تلاشند تا نظر کوچک‌ترین مجموعه یهودیان این کشور را به خود جلب کنند. از این رو مبالغه‌آمیز نخواهد بود اگر گفته شود که آمریکا دایۀ اسرائیل است و نخست وزیر اسرائیل مهم ترین کسی است که می‌تواند در موفقیت نامزد ریاست جمهوری آمریکا موثر باشد. این سلطۀ همه جانبه و گسترده یهود بر مجاری ایالات‌متحده، موجب شده است که هر یک از یهودیان، در موقعیت اجرائی حساس و برجسته‌ای که قرار می‌گیرند، با استفاده از مقام و جایگاه خویش و با توسل به زور و تهدید، سران کشورهای جهان را ناچار به حمایت از رژیم دروغین اسرائیل کنند. از دیگر حوزه‌های مهم و گسترده فعالیت یهودیان آمریکا، تأثیر بر افکار عمومی و کنترل و هدایت آن در جهت مصالح صهیونیسم است، آنان به شیوه‌های مختلف و با بهره‌گیری از امکانات وسیعی که در اختیار دارند، می‌کوشند قضاوت عمومی جامعه را به سود خویش منحرف سازند. 

سلطه صهیونیسم بر رسانه‌های ارتباط‌جمعی نیز در راستای همین اهداف است بدین صورت که: هم اینک مهمترین و پر تیراژترین مطبوعات ایالات متحده از آن یهود و صهیونیسم است. روزنامه نیویورک تایمز از جمله این روزنامه‌هاست که از سال 1896 در سیطره صهیونیست‌ها قرار دارد. روزنامۀ نیویورک پُست هم که از سال 1933 در خدمت افراد صهیونیسم قرار دارد. هم‌چنین صهیونست‌ها بر روزنامه‌های دیلی‌نیوز، نیویورک تایمز، استار لدجر، سان تایم سلطه کامل دارند.

هفته‌نامه نیوزویک نیز از سال 1937 کاملاً در اختیار صهیونیست‌ها قرار گرفت و به طور کلی یهودیان از سدۀ 19 به این نتیجه رسیدند که جز از راه سلطه بر مطبوعات‌، نمی‌توانند مشکل منفور بودن خود را در افکار عمومی جهانیان از بین ببرند. لازم به ذکر است که با این که یهود و صهیون حساس‌ترین مراکز برنامه‌ریزی و اجرائی ایالات‌متحده را در احاطۀ خود قرار داده اند، اما سازمان‌های یهودی و سران صهیونیسم در آمریکا همواره می‌کوشند تا یهودیان را در همۀ عرصه‌های این کشور مظلوم و تحت فشار نشان دهند که این بازی این به چند دلیل انجام می‌گیرد: 1- تقویت انسجام و وحدت میان گروه‌های مختلف یهودی و انذار و هشدار به آنان از هضم شدن در جامعه آمریکا. 2- ایجاد فشار روحی بر یهودیان برای احساس تشویق و نگرانی در جامعه آمریکا. 3- تحریک احساسات و عواطف عمومی جامعه آمریکا به منظور گرفتن امتیازات بیشتر.

یهودیان آمریکا، دارای یک لابی رسمی و چند لابی غیر رسمی هستند. گروه‌های رأی‌دهنده و بخشی از افکار عمومی مردم آمریکا نیز، مانند یک لابی، سیاست هایشان را بر پایۀ منافع اسرائیل استقرار نموده‌اند. لابی رسمی اسرائیل در ایالات متحده کمیته امور عمومی آمریکا – اسرائیل (AIPAC) نامیده می‌شود و لابی‌های غیر رسمی نیز عبارتند از (BNAI BRICH ) و (HADDASH). 

یهودیان آمریکا، در میان اقلیت‌های نژادی و مذهبی این کشور، بالاترین رقم مشارکت در انتخابات را به خود اختصاص می‌دهند. آنان، در انتخابات متعدد نقش موثری دارند و با وجود جمعیت شش میلیون نفری خود (3/2 درصد کل جمعیت آمریکا) میزان مشارکتشان در انتخابات به بالای 90% می‌رسد. نکته‌ای در خور توجه دیگر آن است که یهودیان بیشتر در دروازه ایالت کلیدی کشور سکنی گزیده‌اند و آرای آنان در انتخابات ریاست جمهوری و کسب آرای هیأت‌های انتخاباتی تعیین‌کننده است، زیرا آن 12 ایالت، دارای بیشترین آرای انتخاباتی است و رای آنان در پیروزی یک نامزد در انتخابات ریاست جمهوری کفایت می‌کند.

در نتیجه، اسرائیل در ایالات متحده، دارای یک گروه رأی‌دهنده قدرتمند و تأثیرگذار است. گروه رأی‌دهنده یاد شده، توانسته اند طی سالیان اخیر از رهگذر ائتلاف با غیر یهودیان نفوذ خود را افزایش دهند. قدرت و نفوذ لابی اسرائیل، موجب شده است، تا بسیاری از طالبان راهیابی به کنگره یا کاخ سفید، در پی جلب حمایت لابی صهیونیستی، به ویژه در ایالت‌های شمال شرقی و کالیفرنیا برآیند. در نتیجه، چنین نامزدهایی همواره طی رقابت‌های انتخاباتی خود در پی حفظ منافع جوامع یهودی در داخل و خارج از ایالات متحده هستند. در ازای این حمایت‌ها لابی اسرائیل نیز، بخشی از هزینه‌های تبلیغاتی نامزدهای مورد نظر را تأمین می‌کند.

همگان می‌دانند که با نفوذترین اقلیت مذهبی در ساختار آمریکا یهودی‌ها هستند، به طوری که دارای 281 سازمان در ساختار آمریکا می‌باشند. از این 281 سازمان و همچنین 250 اتحادیه منطقه‌ای یکی از مهمترین لابی‌های یهودی در آمریکا، کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل موسوم به آیپک (AIPAC) می‌باشد، که در دهه 1950 شروع به فعالیت کرد و اکنون به عنوان مادر تمامی سازمان‌های یهودی در آمریکاست  و از 50هزار عضو از 50 کشور جهان برخوردار است. این کمیته در 200 دانشگاه جهان فعالیت دارد، رئوس کلی خط مشی این لابی قدرتمند در آمریکا عبارت است از حمایت از اسرائیل، آموزش به کنگره در خصوص روابط اسرائیل – آمریکا، برگزاری سالانه 200 نشست با اعضای کنگره آمریکا، تصویب بالغ بر صد لایحه به نفع رژیم صهیونیستی در کنگره آمریکا، ممانعت از دستیابی ایران به فن‌آوری هسته ای، جاسوسی و انتقال اطلاعات سری به اسرائیل ( لازم به یادآوری است که در زمان ریاست جمهوری بوش پسر این سازمان اعلام کرد که کاندولیزارایس وزیر خارجه وقت آمریکا، اطلاعات دفاع ملی این کشور را در اختیار این گروه قرار داده است.

برگزاری کنفرانس توسط AIPAC یکی از مهمترین برنامه‌های آن محسوب شده و معمولاً انجام می‌گیرد و همواره رؤسای جمهوری آمریکا و نخست وزیر رژیم صهیونیستی سخنرانان اصلی آن هستند. بوش پسر در سال 2005 در طی سخنرانی در  AIPAC اشاره دارد به اسرائیل آزاد و پر رونق و امن که آرمان ملت آمریکاست، و با توجه به تهدیدات هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران لزوم سازمان‌هایی مانند آیپک را ضروری دانسته است و با این اجلاس‌ها امکان انطباق سیاست‌های آمریکا و اسرائیل را نزدیک می‌داند.

از جمله خدماتی که اسرائیل در اختیار جنگ ستارگان (ابتکار دفاع استراتژیک که موسوم به جنگ ستارگان می‌باشد و در زمان ریگان علنی شد و عبارت بود از منفجر کردن موشک‌های استراتژیک شوروی) قرار داد می‌توان ساخت موشک Arrow و فراهم کردن زمینه‌های کاربری سیستم فوق نام برد. لازم به ذکر است که Arrow یک نوع از موشک‌های ضدبالستیکی ساخت اسرائیل می‌باشد. از جمله دیگر برنامه‌های مشارکتی آمریکا و اسرائیل می‌توان از موارد زیر نام برد. 

1- سیستم‌های هدف‌یاب در شب که این سیستم‌ها قرار بوده در هلی‌کوپترهای آمریکایی مورد استفاده قرار گیرد و البته قابل نصب روی هواپیماهای کبری (c-Nas ) و نوع w 1/15 – AH می‌باشد.

2- تهیه سیستم‌های TALD (که عبارت است از اهداف مصنوعی برای منحرف کردن رادارها) برای نیروی دریایی آمریکا، که توسط IMI (صنایع نظامی اسرائیل) در اختیار آمریکا قرار می‌گیرد. 

3- ساخت کانتینر برای جنگ‌های دریا به دریا و دریا به هوا که عبارتند از موشک‌هایی که داخل محفظه‌های مخصوص قرار می‌گیرد و برای استفاده از آب به صورت عمودی سر بیرون آورده و به سوی هدف شلیک می شود. 

4- طراحی سیستم پل‌های رزمی که قرار است ساخته شود.