شاعرانی که فقط به اینستاگرام تعلق دارند

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ وقتی در فضای مجازی به خصوص اینستاگرام جستجو می کنیم با صفحاتی مواجه می شویم که عنوان شاعر بر تارک آن می درخشد اما آیا بالواقع این افراد شاعر هستند و راهی برای شناختن شاعرانی که نام انها را نمی دانیم در صفحات مجازی وجود دارد؟ وقتی با تعمق بیشتر به صفحات شعر در اینستاگرام نگاهی می اندازیم متوجه می شویم که تعدادی از این صفحات بیشتر به دوستداران شاعری تعلق دارد تا آنکه شاعر باشند این مسئله را می توان از شعر آنها دریافت که شعر نیست.

شاید این سوال هم اکنون در ذهنتان نقش بسته باشد: از کجا بفهمیم شعر نیست؟ برای پاسخ به این سوال باید گفت، شاعران حرفه ای سرزمینمان که در این راه سال های سال کارکرده اند و سروده اند شعرهای باکیفیتی دارند. بدین معنا که حداقل های شعری در شعر آنها وجود دارد در کنار این حداقل ها ویژگی های سبکی هر شاعر وجود دارد که می توان شعر گروس عبدالملکیان را از شعر شمس لنگرودی یا شعر فاضل نظری را از شعر محمدعلی بهمنی تشخیص داد. اما این حداقل های شعری در قالب کلاسیک و نو متفاوت است. حداقل های شعری در قالب کلاسیکی چون غزل را می توان در رعایت وزن و قافیه، ارتباط معنایی بین ابیات و مصراع ها و شاعرانگی دانست این مسئله در قالب نویی  چون سپید به صورت رعایت موسیقی درونی شعر در کنار ویژگی شاعرانگی خود را نشان می دهد. شاعرانگی همان تفکر، منظره یا ضربه ای است که در شعر یک شاعر متفاوت با دیگری وجود دارد. به عنوان مثال ویژگی شعر فاضل نظری را در غزل می توان معنا گرایی دانست این مسئله را در شعر محمد علی بهمنی می توان در روانی بیان این شاعر مشاهده کرد. 

اما شاعران اینستاگرامی یا همان علاقه مندان به شاعری در کدام قالب شعری بیشتر طبع آزمایی می کنند؟ این مسئله در قالب سپید بیش از غزل دیده می شود. به دلیل آنکه سرودن شعر سپید را راحت تر از غزل می دانند، همچنین ویژگی اصلی قالب غزل که رعایت وزن است سبب می شوداین افراد کمتر به سراغ قالب غزل بروند چون در گام نخست شاعر نبودنشان لو می رود.

 شاعران اینستاگرامی تنها در حد همان صفحه شخصی خودشان باقی می مانند چون در این محیط شناخته شده اند و مخاطبان این صفحات اغلب مخاطبان جدی شعر نیستند. به دلیل آنکه مخاطبان جدی شعر در صفحات شاعران جدی به دنبال این نوع ادبی  هستند. از طرف دیگر این افراد به دلیل ضعفی که  در تالیف شعر خود دارند، هیچگاه عنوان شاعر را از سوی افراد حرفه ای در این زمینه کسب نمی کنند.

شاعران اینستاگرامی به طور طبیعی هنگامی که با  تعداد لایک های زیاد خود مواجه شوند به دنبال انتشار اثر خواهند بود. اما آنچه در واقعیت با آن مواجه می شوند با دنیای مجازی و شیشه ای آنها فرق دارد. در دنیای واقعی اثر این افراد توسط انتشاراتی های تخصصی شعر چاپ نمی شود و در صورتی که اثر خود را توسط یک انتشاراتی دسته چندم منتشر کنند با مسئله مخاطب روبرو می شوند. 

مخاطبان شاعران اینستاگرامی ترجیح می دهند در همان فضای مجازی اثر آنها را دنبال کنند و برای خرید مجموعه شعر  آنها اقدام نمی کنند. برخی از مخاطبان صفحات اینستاگرام تنها به لایک کردن عکس ها و تصاویر علاقه دارند و کمتر به متن فرد توجه می کنند. بنابراین آنچه در صفحات این افراد بیشتر لایک می شود عکس متن آنها است، نه شعری که در پایین عکس نوشته اند. این دسته از شاعران تنها یک شاعر اینستاگرامی یا همان اینستاگرامر معروف باقی می مانند و به هیچ عنوان به عنوان شاعر مطرح نمی شوند. این افراد برای روبرو نشدن با این واقعیت تلخ باید تنها عنوان شاعر را از صفحه خود پاک کنند چون تنها وتنها یک اینستاگرامر هستند نه شاعر!

انتهای پیام/