بازخوانی پرونده آمیا/ لفاظی‌هایی که جهان به بی‌اساس بودن آن پی برده است

به گزارش خبرنگار  حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به تازگی به آمریکای جنوبی سفر کرده و با حضور در آیین یادبود کشته‌های دو انفجار دهه 90 علیه سفارت رژیم اشغالگر قدس و کانون یهودیان آرژانتین، ایران را طراح هر دو حمله و «متجاوزی سیستماتیک» نامید.

این لفظی‌های تکراری در حالی مطرح می‌شود که جهان بارها به واهی بودن آن پی برده است، در این بین آمیا یکی از آنهاست که به منظور آگاهی بیشتر به برسی علمی آن پرداخته‌ایم.

حادثه آمیا چه بود؟

۲۷ تیر ۱۳۷۳ ساختمان بزرگی در بوینس‌آیرس که متعلق به یهودیان آرژانتین بود، هدف یک عملیات انفجاری قرار گرفت و در نهایت منجر به کشته شدن ۸۵ نفر و زخمی شدن بیش از ۳۰۰ نفر شد.
با گذشت چندین سال از این اتفاق، مدارک و شهادت‌های بسیاری علیه ایران مطرح شد که به آشکارترین شکل، جعلی و کذب بودن آنها مشخص گردید، اما باز هم تلاش‌ها برای گناهکار جلوه دادن جمهوری اسلامی در این ماجرا از جانب صهیونیست‌ها و عوامل آنها در آرژانتین متوقف نشده است.
به محض وقوع انفجار در دو مرکز به نام‌های انجمن دو جانبه اسرائیل- آرژانتین (آمیا) و هیأت انجمن‌های اسرائیلی- آرژانتینی (دایا)، مقامات رژیم صهیونیستی سریعاً ایران را مسئول این انفجارها دانسته و پس از آن تلاش کردند با برگزاری تظاهرات متعدد در مقابل سفارت ایران در بوینوس آیرس فضای رسانه‌ای را به شدت تحت تأثیر تبلیغات خود قرار دهند.

چرا آرژانتین به عنوان گزینه فضا سازی علیه ایران قرار گرفت؟

بعد از جنگ دوم جهانى براى تشکیل دولت اسرائیل سه سرزمین از جمله فلسطین در خاورمیانه، کنیا در آفریقا و آرژانتین در آمریکاى جنوبى مورد نظر بود.
هر چند فلسطین به خاطر جایگاه ویژه آن در میان مسلمانان و اعراب و قرار داشتن در کانون منطقه استراتژیک خاورمیانه و همجوارى با منابع مهم انرژى براى تشکیل دولت صهیونیست‌هاى یهود انتخاب شد؛ اما توجه ویژه به آرژانتین هیچگاه از دستور کار آنها خارج نشد، کشور آرژانتین با وسعتى ۲ برابر ایران، از نصف جمعیت ما برخوردار است و به لحاظ حاصلخیزى و توان بالقوه تولیدات کشاورزى به تصریح فائو (سازمان جهانى کشاورزى و خواربار) انبار غلات جهان محسوب مى‌شود، با توجه به پایان پذیر بودن منابع انرژى فسیلى در خاورمیانه و منازعات آینده جهان، همچون بحران آب و مواردى از این دست، مى‌توان دریافت که چرا لابى صهیونیسم از سرزمین پهناور و حاصلخیز اما فقیر آرژانتین به راحتى دست برنداشته است.

بعد از نیویورک و اسرائیل، آرژانتین سومین کلنى یهودى‌نشین دنیا محسوب مى‌شود. این سرزمین همچنین سومین کلنى ارمنى‌نشین دنیاست و آمار عرب تبارها بخصوص سورى‌ها در آن بالاست، از این رو در این کشور شاهد اختلاط فرهنگى و نژادى غریبى هستیم تا حدى که دستگاه سیاست خارجى آن نام وزارت امور خارجه و مذهب را یدک می‌کشد و علت این نامگذارى همان گوناگونى مذاهب و فرهنگ‌ها در آنجاست.

بالا گرفتن اصطکاک لابى صهیونیسم با هیئت حاکمه آرژانتین از سال ۱۹۸۹ میلادى اصطکاک لابى صهیونیسم با هیئت حاکمه آرژانتین بالا گرفت، و این روند در سال ۱۹۹۲ و با انفجار سفارت اسرائیل در بوینوس آیرس به یک نقطه عطف رسید. انفجارى با ۲۹ نفر کشته که نخستین نقطه تماس علنى آرژانتین با مسائل خاورمیانه را شکل داد، بعدها در سال ۹۴ و با انفجار مرکز فرهنگى یهودیان (آمیا) با ۸۵ کشته، انفجار سفارت اسرائیل به خاموشی رفته و کمتر از آن سخن به میان آمد، انفجارى که اتفاقاً باید بدان پرداخت تا ماجراى آمیا بهتر روشن شود.

دلیل افزایش تنش میان رژیم صهیونیستی و آرژانتین از سال ۱۹۸۹ چه بود؟

سال ۱۹۸۹ میلادى «کارلوس منم» به عنوان یک عرب‌تبار، رئیس‌جمهور آرژانتین و در واقع کشورى مى‌شود که صهیونیست‌ها از دیرباز براى آن نقشه و برنامه‌هاى زیادى داشته اند.
«کارلوس منم» پس از روى کار آمدن، تلاش کرد عرب‌تبارهاى مسلمان را در پست‌هاى کلیدى کشور بگمارد، بعضى از افراد منصوب «منم» حتى زبان اسپانیایى را به درستى نمى‌دانستند و اغلب آنها از سوریه و لبنان به آرژانتین آمده بودند. «کارلوس منم» ارتباطات وسیعى را با کشورهاى اسلامى، به خصوص عراق سامان داد و در جنگ ایران و عراق، آرژانتین یکى از منابع تأمین تسلیحاتى صدام بود.

بنابر اسناد و مدارک موجود موشک‌هاى پیشرفته کندور توسط آرژانتین به عراق رسید و در آن مقطع انواع سلاح‌ها از مقصد آرژانتین به سمت عراق در حرکت بود.
با وجود مخالفت اسرائیل با انقلاب اسلامى ایران، سرویس‌هاى جاسوسى اسرائیل، صدام را هم یک خطر بالقوه براى اسرائیل مى‌دانستند که ممکن است در آینده از کنترل آمریکا و دیگر حامیان خارج شود، ضمن اینکه اسرائیلى‌ها کلاً با نقش‌گیرى عرب‌تبارها در آرژانتین و روابط شکل گرفته با کشورهاى مسلمان مخالف و بابت آن نگران بودند.

در ماجرایى، یک کشتى حامل سلاح و موشک در سواحل بوینوس آیرس به بندر برگردانده مى‌شود که بنابر اطلاعات منابع محلى بخشى از این سلاح‌ها به سفارت اسرائیل انتقال مى‌یابد.
با وقوع انفجار در سفارت اسرائیل، نخستین فرضیه‌اى که مطرح مى‌شود انفجار از درون سفارت و به علت انجام آزمایش روى سلاح‌هاست.

برخى هم صهیونیست‌هاى افراطى را عامل این انفجار مى‌دانند. به هر حال این انفجار چند ویژگى دارد، از جمله اینکه هیچ کدام از دیپلمات‌ها و نیروهاى امنیتى اسرائیل در آن کشته نمى‌شوند (چون در محل نبوده‌اند) و دیگر این که سفیر وقت اسرائیل در مصاحبه‌اى اعلام مى‌کند که سفارتش داراى انبار نگهدارى سلاح نبوده است که ظاهراً اقرارى بر بى اطلاعى او از فعالیت سرویس‌هاى جاسوسى کشورش بوده، چرا که فوراً عزل شده و فردى اطلاعاتى به نام «اسحاق آویران» جانشین او مى‌شود که حدود ۷ سال اسناد و مدارک موجود درباره انفجار سفارت را گردآوری مى‌کند.

دولت «کارلوس منم» بعد از انفجار سفارت، متهم به این اقدام مى‌شود. اسرائیلى‌ها، عرب تبارها و مسلمانان را مقصر معرفى مى‌کنند، در نهایت کارلوس منم مجبور به عزل معاون خود شده و یک یهودى را جانشین او مى‌سازد.
معاون منم بعداً فرماندار ایالت بوینوس آیرس مى‌شود. پس از آن وزیر کشور هم تغییر کرده و یک یهودى به جاى وى منصوب مى‌شود.

رأی شورای قضایی آرژانتین به دست داشتن صهیونیست ها در انفجارها

در این میان مطالب و اتهاماتى راجع به ایران هم از سوى اسرائیلى‌ها مطرح مى‌شود، با این اوصاف شوراى عالى قضایى آرژانتین در رأى خود انفجار سفارت را از داخل مى‌داند.
با فشار همسوی صهیونیست‌ها و برخى منابع دولتى، چند نفر از شوراى عالى قضایى استعفا و پرونده به یک قاضى واحد سپرده شده و در بازگشایى مجدد پرونده فرضیه انفجار از بیرون پیگیرى مى‌شود.

آمیا بهانه ای مناسب برای مظلوم نمایی اسرائیلی‌ها و متهم کردن ایران

با انفجار مرکز فرهنگى آمیا در سال ۹۴ به لحاظ کشته‌هاى بیشتر و فراهم آمدن بستر مناسب‌تر براى تحریک افکار عمومى، پرونده انفجار سفارت کنار رفته و انفجار جدید (دوسال بعد از انفجار سفارت) محور جدید فعالیت سیاسى ـ تبلیغى اسرائیل و لابى صهیونیسم علیه ایران را شکل مى‌دهد. کارلوس منم رئیس جمهورى از جمله افرادى است که ایران را متهم مى‌کند، هر چند بعدها از این حرف برمى‌گردد.

فساد قضایی آرژانتین هم نتوانست ایران را متهم کند

برعکس ادعاهاى پرطمطراق اما توخالی محافل صهیونیستى و آمریکایى، اسناد و مدارک سازمان یافته از طرف منابع قضایى آرژانتین و لابى صهیونیسم تا به حال نتوانسته است اتهامى را علیه ایران در قضیه انفجار مرکز یهودیان به اثبات برساند. حتى پرونده ۶ هزار برگى قاضى گالیانو که براى دادگاه انگلیسى فرستاده شد از نظر دادگاه محکومیت ایران و استردادهادی سلیمان پور سفیر وقت ایران را توجیه نساخت اما در عوض پرداخت رشوه از سوی قاضى گالیانو ثابت شد و دستگاه قضایى آرژانتین او را برکنار کرد.

ناکامی تلاش‌های منافقان و دزد سوپر مارکت برای ضربه زدن به ایران در این میان شناخت شهود و متهمان مدنظر قاضی گالیانو که به ایران اتهام تروریستی وارد کردند نیز می‌تواند جالب باشد که عبارتند از:
ایرانیان وابسته به منافقین؛ «ابوالقاسم مصباحى» معروف به شاهد، مدعى است نفر سوم وزارت اطلاعات ایران بوده است. وى مدعى رشوه ۱۰میلیون دلارى ایران به دولت «کارلوس منم» شده و بعد آن را انکار کرده است.
«منوچهر معتمر» که سابقه کلاهبردارى در ایران داشته و براى رفتن به آمریکا از کوبا و ونزوئلا سر درمى آورد و براى دریافت ویزاى آمریکا مى‌گوید: درباره انفجار آمیا اطلاعات دارد، بعدها در آمریکا بخاطر دزدى از یک سوپرمارکت توسط پلیس آمریکا دستگیر مى‌شود.

سوابق قاضی گالیانو

در این میان قاضى گالیانو قاضى پرونده هم فرد جالبى است. او براى اثبات فرضیه خود هزاران صفحه شاهد و سند گردآورى کرد و با صدور حکم علیه ایران، حزب الله و جمعى از افسران پلیس آرژانتین و جلب برخى حمایت‌هاى دولتى در آرژانتین، باعث کاهش روابط ایران و آرژانتین و تقریباً قطع روابط دوجانبه براى مدت حدود ۱۱ سال شد. گالیانو در دوره‌اى با شورش چندتن از متهمان و شاهدان دادگاه علیه خود مواجه شد، در بررسى‌هایى که صورت گرفت معلوم شد همه شهود با تهدید و تطمیع قاضى گالیانو شهادت کذب داده اند.

صهیونیست ها برای متهم کردن ایران مدارک را دستکاری کردند

اطلاعاتی که بعدها درباره این پرونده فاش شد مشخص کرد که در بررسى اسناد و مدارک واقعه آمیا در سال۱۹۹۴ موارد مهمى وجود دارد که باید به آنها بیشتر توجه کرد. اول اینکه جامعه یهودى خصوصاً بخش وابسته به صهیونیسم آن در آرژانتین چنین وانمود مى‌کند که مدارک به نفع آنها و علیه ایران است در حالى که چنین نیست و اسناد و مدارک دستکارى شده و بدون اصالت است. در این باره یکى از مهم‌ترین اسناد مفقود شده یا در واقع معدوم شده، فیلم دوربین‌هاى ساختمان آمیا است.

روشن است که آموزش سازمان اطلاعات آرژانتین توسط موساد انجام شده است با این وجود در نخستین گزارش‌هاى سازمان اطلاعات و امنیت و بخش ضدجاسوسى آرژانتین در دادگاه آمیا که سه سال به طول انجامید نه نامى از ایران آورده شده و نه از حزب الله لبنان، بلکه اتهاماتى متوجه سوریه شده است.

گزارش آتش‌نشانى شامل گزارش مأموران آتش‌نشانى و رئیس آتش‌نشانى منطقه هم به عدم وجود خودرو انفجارى اشاره کرده است. بنا بر اطلاعات به دست آمده حتى نیروى دریایى آرژانتین در گزارش اولیه خود آورده است که خودرویى در کار نبوده است. بنا به اظهارات پیگیران ماجرا در یک فیلم مستند به نام « چرا؟» که توسط یهودیان ساخته شده با تعدادى از شهود مقابل ساختمان آمیا مصاحبه شده که آنها گفته اند خودرویى را ندیده‌اند و آتش را از درون ساختمان دیده‌اند. پس از انفجار آمیا، «چارلز هانتر» محقق مسائل ضدتروریسم از طرف دولت آمریکا وارد آرژانتین مى‌شود.

وى سه روز بعد از ورود در گزارشی صراحتا انفجار را از درون ساختمان مى‌داند. بخش ضدجاسوسى آرژانتین هم گواهى داده که مدارک زیادى مفقود شده و احتمال وجود فرضیه‌هاى دیگر مانند انفجار از درون ساختمان توسط گروه‌هایى مانند خود یهودیان وجود دارد. همه تلاش موساد و سیا به عنوان حامیان دستگاه اطلاعاتى آرژانتین در رسیدگى به ماجرا اثبات وجود خودروى انفجارى است که شواهد زیادى علیه این فرضیه وجود دارد. از جمله گزارش شرکت رنو که پس از بررسى قطعات (جاسازى شده) خودرو در ساختمان اعلام کرد بر اثر چنین انفجارى قطعات خودرو ساخت شرکت رنو به این حالت درنمى‌آیند.

تفاهم ایران و آرژانتین بر سربررسی این پرونده

در دولت یازدهم محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران در دیدار با هکتور تیمرمن، همتای آرژانتینی اش در نیویورک اعلام کرد که ایران به تعهدات خود در چارچوب توافق برای تحقیق درباره واقعه انفجار آمیا عمل خواهد کرد.
وزرای خارجه ایران و آرژانتین همچنین توافق کردند کمیته مشترک تحقیق از حادثه انفجار آمیا در شهر ژنو سوئیس تشکیل شود.
بر طبق تفاهم نامه امضا شده بین ایران و آرژانتین که به امضای وزرای خارجه دو کشور رسید، قرار شده دو کشور با تشکیل یک کمیته مشترک درباره حادثه انفجار ساختمان یهودیان در بوینوس آیرس(آمیا) تحقیق کنند. و حال می‌بینیم که رئیس‌جمهور آرژانتین در سخنانی صریح و شفاف در مهم‌ترین مجمع سال نوک پیکان این اقدام را به سمت صهیونیست‌ها می‌گیرد و اتهام وارده به ایران را رد می‌کند و با این اقدام چهره حقیقی صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها را در ادعای مبارزه با تروریسم افشا می‌کند.

هراس صهیونیست ها از تشکیل کمیته حقیقت یاب

وزرای خارجه ایران و آرژانتین برای بررسی دقیق پرونده بمب گذاری در مرکز یهودیان آرژانتین توافق کردند تا موضوع به وسیله یک کمیته حقیقت یاب مشترک حل شود. تاکنون فشارهای بسیاری بر دولت و دستگاه قضایی آرژانتین برای متهم ساختن ایران وارد آمده است. درحالی که یکی از متهمین اصلی انفجار در مرکز یهودیان آرژانتین در سال 1994 گروه های تندروی صهیونیست هستند، ظاهرا مقامات و گروه‌های صهیونیستی با هر اقدامی که به روشن شدن قضیه منجر شود، مخالفت می کنند. این گروه ها حتی با تشکیل کمیسیون حقیقت یاب به شدت مخالفت ورزیدند و اعلام کردند که ممکن است این کمیسیون رأی دادگاه آرژانتین در متهم کردن چند ایرانی را نقض و اطلاعات و مدارک موجود را نادرست بداند.

همان‌گونه که یکی از مقامات وزارت خارجه چندسال قبل بیان کرد، دستگاه قضایی آرژانتین چندان پاک نیست و ممکن است حقوقدانان بی طرف بین المللی حکمی را صادر کنند که نه تنها مجددا حقانیت جمهوری اسلامی ایران را تایید کند، بلکه همچون گذشته که دادگاه بدوی آرژانتین به فساد و رشوه متهم شد، دوباره رسوایی بزرگ دیگری گریبان دستگاه قضایی آرژانتین را بگیرد.

اختیارات کمیسیون حقیقت یاب

به نوشته روزنامه بوینس آیرس هرالد، کمیسیون حقیقت یاب دارای پنج کمیسیونر است. دو عضو نیز که به وسیله هر یک از دو کشور انتخاب می شوند در آن شرکت دارند، این دو نفر نباید از اتباع دو کشور باشند. پس از شکل گیری این کمیسیون، مقامات ایران و آرژانتین به یکدیگر و به اعضای کمیسیون همه مدارک و اطلاعات مربوط به پرونده آمیا را ارسال می کنند و سپس پس از بررسی و بازبینی اطلاعات هر دو طرف و مشاوره با افراد و گروه ها، کمیسیون نظر خودش را اعلام کرده و گزارشی را به همراه توصیه هایی در زمینه چگونگی ادامه روند این پرونده براساس قوانین و مقررات هر دو طرف منتشر می سازد. همه طرف ها این توصیه ها را در اقدامات آتی خود مورد توجه قرار خواهند داد. علاوه براین کمیسیون با مقامات قضایی دو طرف نیز دیدار می کنند. همچنین، اعضای کمیسیون با حضور خود در تهران از افرادی که در این پرونده به وسیله پلیس اینترپل اخطار قرمز دریافت کرده اند را مورد بازجویی قرار می دهند. این کمیسیون مجاز است تا سوالاتی را به نمایندگان دو طرف ارایه کند. هر یک از این دو کشور این حق را دارند که در مورد سوالات توضیح دهند و یا اینکه مدارک و اطلاعات جدیدی را در خلال دیدارهایی ارایه کنند.
علیرغم امضای این توافقنامه، اسناد این تفاهم باید به مرجع مربوطه در هریک از این دو کشور (پارلمان، کنگره، یا هر نهاد دیگری ) برای تایید و مطابقت آن با قوانین داخلی ارسال شود.

هراس از فاش شدن واقعیت

کارشناسان، اهداف متعددی را از این فشارها و اتهام سازی ها عنوان می کنند. رژیم صهیونیستی و آمریکا از این اتهام سازی منافعی را به چنگ می آورند و می‌توانند رویکرد تند خود علیه ایران را که به علت موضوعات متعددی پدید آمده است، مشروع نشان دهند. 

سناریوهای متعددی در مورد عوامل این حادثه تروریستی بیان شده است، اما در یکی از قوی‌ترین سناریوها، گروه‌های تروریستی تندرو رژیم اسرائیل و احتمالا دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی همین رژیم متهم اصلی هستند.

 گزارش از فاطمه آهی

انتهای پیام/