سوژه‌هایی كه بر زمين مانده‌اند

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ این روزها وقتی پا به سالن‌های نمایش می‌گذاریم، بیشتر آثاری با مضمون و نمایشنامه‌های خارجی می‌بینیم. شاید به یقین بتوان گفت تا كنون، بیش از صد بار نمایش «هملت» را به طرق مختلف بازنویسی كردند یا نمایشنامه‌هایی چون «رومئو و ژولیت» چندین بار با تغییرات به روی صحنه رفته است.

حتی بعضی اوقات عنوان نمایش هم به قدری غریبه و خارجی است كه مخاطب رغبتی به دیدن آن ندارد؛ زیرا می‌گویند وقتی متوجه نام اثر نمی شویم، چطور برویم در سالن نمایش و آن را دنبال كنیم.

همه این موضوعات در حالی است كه كشور ما بعد از پیروزی انقلاب چهار دهه را گذرانده است؛ چهار دهه‌ای كه مملو از سوژه‌های بكر برای اهالی نمایش بود؛ از دفاع مقدس گرفته تا دستاوردهای انقلاب موضوعات نابی هستند كه می‌توانند الهام بخش این هنر باشند.

حالا اغلب هنرمندان معتقدند كه این‌ سوژه‌ها تنها موكول به مناسبت‌ها شده‌اند؛ مگر اینكه هفته دفاع مقدس یا دهه فجر برسد، در آن زمان می‌توان نمایشی در این‌باره‌ دید اما كیفیت آنها هم جای بحث دارد.

در سینما و ادبیات هم گاهی آثاری با موضوعات دفاع مقدس و انقلاب تولید شده‌اند. در واقع دهه 60 و 70 دوران اوج سینمای ایران محسوب می‌شود. دورانی كه انقلاب الهام بخش سینماگران بود. امثال ابراهیم حاتمی‌کیا همواره نشان داده‌اند که یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌هایشان، پرداخت موضوعاتی مرتبط با انقلاب اسلامی و دفاع مقدس بوده است.

در حوزه مکتوب هم می‌توان با حضور اشخاصی چون مرتضی سرهنگی و گلعلی بابایی به بقای ادبیات دفاع مقدس امیدوار بود. البته ناگفته نماند نقدهایی هم در خصوص كم كاری در این حوزه‌ها وجود دارد اما در هنر نمایش همیشه نقد بوده؛ چراكه نه دهه‌ اوجی وجود دارد و نه شخصی كه دغدغه‌ پرداخت سوژه‌های انقلابی و دفاع مقدسی را داشته باشد.

در نگاه كلی، نگاه به گیشه و اصرار بر اجرای آثار خارجی دستاوردی جز افول برای تئاتر كشور نداشته است. این امر باعث شد، مردم از این هنر دور شوند و هنرمندان هم هنوز نگران سالن‌های خالی باشند.

تئاتر برای مردم است و مردم خواهان به تصویر كشیدن تاریخی هستند كه سرشار از درس و اسطوره است.

هنوز هم دیر نیست و موقعیت خوبی برای تحلیل وضعیت کنونی تئاتر ایران است. تئاتری که به عقیده دغدغه‌مندان فرهنگی نیاز به تغییر اساسی در نگرش‌ها و بازگشت به سوژه‌های ناب دارد.

هنر نمایش یکی از مهمترین ابزارهای فرهنگ‌سازی و ارائه تصاویر است. مهمترین انتظار مخاطبان توجه بیشتر به محتوا و ارائه تصاویر ماندگار از گنجینه‌های دینی - ملی و ارزشمند کشور است.

گزارش از عطیه آقابابایی

انتهای پیام/

چرا در تئاتر کمتر به سوژه‌های انقلابی پرداخته می‌شود؟!