آزاد اندیشی

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران، نويسنده ي وبلاگ آنتي بالاترين در اخرين يادداشت خود به بررسي موضوع آزاد انديشي وتفسير ولازمه ي انجام آن پرداخت.

آزاد اندیشی یکی از مباحث مهم و قابل پیگیری در این زمان است و از طرفی هم یکی از مطالبات مهم رهبری به حساب می آید. آزاد اندیشی هم اکنون و در حال حاضر از سوی بسیار مورد اجحاف و ظلم قرار گرفته که شاید هم اکنون شاهد تبعات عظیم آن نباشیم. در ادامه با مطالبی بیشتر می توانید در این مورد اطلاعات کسب کنید.

هرچند که این متن بسیار کوتاه و فقط اشاره وار می باشد و بحث های اجمالی آن ان شا الله در نوبت ها بعدی . . .

تفسیری از آزاد اندیشی:

آزاد اندیشی به نظر حقیر یعنی فرصتی برای ارزیابی کردن و سنجش و به نوعی هم می توان گفت به روز کردن عقاید و افکار هر فردی با هر نوع تفکر و اینکه به هر کسی این فرصت داده شود تا آن چیزی را که او فکر می کند صحیح است ابراز کند تا مشخص شود که صحیح است یا نه و یا برعکس فرصتی دارد تا دیگر نظرات را بشنود و از بی اطلاعی خارج شود و بهترین را انتخاب کند. مطمئنا این فضا باعث پیشرفت فضای هدف می شود، حال ممکن است این آزاد اندیشی در رابطه با علم باشد در رابطه با مذهب باشد و یا در رابطه با هرچیز دیگری.

از طرفی این نکته باید رعایت شود که در این آزاد اندیشی ها، ارئه نظر آزاد است و نه تحمیل و یا حتی توهین که این مورد از سواستفاده های این امر می باشد. ممکن است فردی با توهین به یک عقیده آن را عقیم کند در حالی که آن غقیده صحیح باشد. در نهایت توهین فعل پسندیده ای نیست.

لازمه برگزاری کرسی های آزاد اندیشی:

آن چیزی که باعث لزوم برگزاری این کرسی ها می شود در وهله اول اعتلای فکری و علمی در جوانان و حتی اساتید می باشد. این اعتلا در مرحله بعدی باعث خروج از این جمود فکری و علمی می شود. به طوری که با این بحث ها افق های بسیار روشنی در مقابل ذهن و فکر ما باز می شود و مواردی را به ما یادآوری می کند که شاید حتی فکر انها را هم نمی کردیم و این امر باعث ارتقای کشور عزیزمان و همچنین ارتقای تک تک افراد و انسان سازی مورد نظر امام راحل می شود. این مورد مخصوصا در رشته های علوم انسانی (که ما تفاله های غرب را در این علوم می خوانیم) بیشتر نمود دارد و بسیار حائز اهمیت است و باید این علوم را در شان و نیاز خود برآورده کنیم ونه به عنوان مثال جامعه شناسی غرب و یا روانشناسی جدای از دین.

اما در مقابل این کرسی ها می تواند در صورت کم کاری و خلا ناشی از اطلاعات کافی ما به ضرر ما تمام شود. این کرسی ها باید با اطلاع کافی و آمادگی صد در صدی برگزار شود که این مهم تبعات بزرگی درپی خواهد داشت. نباید بگزاریم که این ابزار برای القای تفکر اسلامی به ابزاری برای سرکوب این تفکر مقدس تبدیل شود. این ابزار باید سبب روشن شدن افکار شود و نه یاس و تاریکی بیشتر آن. به قطع یقین این توانایی در ما وجود دارد که مقام معظم رهبری فرزندان خود را به این امر توصیه کرده اند. البته با پشتوانه دینی و اینکه خود می دانیم که سخنان ما حق است و این را دشمنان آگاه ما هم می داند و نه دشمنان پیرو و سیاه لشکر که باید با این روش آنها را در عرصه جنگ نرم متقاعد کرده و برای آنها اثبات کنیم و همین کرسی هاست که اگر به طور مطلوب از آن استفاده شود می تواند در عرصه جنگ نرم به سلاحی مهم و با قابلیت تبدیل شود.

البته این عرایض نباید باعث ترس از برگزاری و اجرای این کرسی ها شود، بلکه باید تلمگری باشد برای بالا بردن آمادگی و ساختن خود. همانطور که دیدیم مناظره ها و بحث های شهید بهشتی و مطهری را با مارکسیست ها و دیگر مخالفان ما، که با مراحعه با آرشیو انها می توان به راحتی متوجه تسلط و استیلای این دوشهید بزرگوار بر بحث و موضوع بحث و از طرفی هم خالی بودن چنته طرف دیگر و مدام تغییر دادن بحث به مواردی که شاید بتوانند چند مورد را بیشتر بحث کنند.