شام غریبان، شب غریبی کاروان بی پناه آل الله و رسیدن قصه به ۷۲ سر

محمدرضا سلمانی عبیات پژوهشگر تاریخ عاشورا و وقایع آن در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: پس از شهادت امام حسین (ع)، دشمنان اهلبیت (ع) خوی درندگی و بی ایمانی خود را نمایان کردند و با حمله خیام، به غارتگری پرداختند.

او افزود: هجوم به خیمه‌های مسلمانان و هتک حرم زنان تا آن زمان امری بی سابقه بود، چه برسد به آنکه این خیمه ها، خیمه‌های اهل بیت رسول خدا (ص) و این دختران از نسل رسول الله (ص) بودند.

بیشتر بخوانید:مراسم شام غریبان حسینی در حرم امام رضا(ع) برگزار شد

سلمانی عبیات با تاکید بر اینکه لشکریان ابن سعد از برداشتن هیچ چیز دریغ نمی‌کردند، اظهار داشت: محمد بن جریر طبری در تاریخش جلد ۵ صفحه ۴۵۳ آورده است؛ مردم به سوى سُرخاب و جامه هاى گرانبها و شتران رفتند و آن‌ها را تاراج کردند. مردم به سوى حسین (ع) و اثاث و وسایل کاروان هجوم آوردند و حتّى براى گرفتن لباس روى زنان نیز، با آن‌ها درگیر مى شدند و، چون چیره مى شدند آن را مى بردند.

غارتگری از خیمه‌های آل الله

این پژوهشگر تاریخ وقایع عاشورا در ادامه با استناد به روایت شیخ صدوق در کتاب امالی به نقل از فاطمه (س)، یکی از دختر امام حسین (ع) بیان کرد: این سیده جلیله می‌گوید اوباش به خیمه ما وارد شدند و من که دخترى خردسال بودم، ۲ خلخال طلا بر پاهایم داشتم. مردى خلخال‌ها را از پاهایم بیرون مى کشید و مى گریست. گفتم: چرا مى گریى، اى دشمن خدا؟ گفت: چگونه نگِریم در حالیکه زیور دختر پیامبر خدا را بر مى دارم؟! گفتم: خُب، بر ندار! گفت: مى ترسم کسى جز من بیاید و آن را بردارد! آنان آنچه را هم که در خیمه هاى بر پا شده به چشم مى خورْد به تاراج بردند و حتّى روپوش هایى را که خود را با آن‌ها پوشانده بودیم از رویمان کشیدند و بردند.

نویسنده مقالات عاشورایی با تاکید بر این موضوع که سربازان لشکر اموی در به تاراج بردن اموال امام حسین (ع) و یارانش گویی با هم مسابقه گذاشته بودند، اذعان داشت: خوارزمی در مقتل الحسین و ابن اعثم کوفی الفتح آورده اند که سربازان گوشواره امّ کلثوم، خواهر حسین (ع) را هم گرفتند و آن را طوری کندند که گوشش را دریدند.

محمدرضا عبیات با بیان این موضوع تاریخی که بسیاری از این اشخاص تا سال‌ها بعد به دلیل این رفتار وحشیانه و غیر انسانی مورد مذمت مردم قرار گرفتند، بیان کرد: له طور مثال قیس بن اشعث، فرشی را برداشت که حسین (ع) بر روى آن مى نشست، او از این رو، او را «قیسِ قطیفه» لقب دادند.

امام سجاد (ع) ودیعه الهی برای استمرار امامت در امان ماند

این پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع با اشاره به اینکه امام سجاد (ع) به عنوان ودیعه الهی در زمینه استمرار مسیر امامت از دشمنی بنی امیه در امان ماند، گفت: ابن نماء حلی در کتاب کثیر الاحزان می‌نویسد که خیمه به صورت گسترده آتش زده شدند، او آورده است که "دخترانِ سَرور پیامبران و نور چشم زهرا (س)، سرْبرهنه، نوحه خوان و ناله زنان بیرون آمدند، آنان بر جوانان و پیرانِ از دست رفته گریه و زارى مى کردند و از خیمه هاى در حالِ سوختن مى گریختند"

عبیات در ادامه گفت: آتش کشیده شدن خیمه‌ها موجب خروج سراسیمه اهل بیت و زنان حرم از آن‌ها شد که این موضوع آن‌ها را با میدان جنگ رو به رو ساخت، میدانی که جسد مطهر حسین (ع) در آن غرق به خون بر روی زمین افتاده بود.

او با استناد به کتاب المعروف اثر سید بن طاووس افزود: شخصی از یاران ابن سعد در توصیف این واقعه می‌گوید، به خدا سوگند [زینب علیهاالسلام]هر دشمن و دوستى را گریاند. آن گاه سکینه، پیکر [پدرش]حسین علیه السلام را در آغوش گرفت، گروهى از بادیه نشینان گرد آمدند و او را از حسین، جدا کردند.

سر ۷۲ شهید کربلا بر نیزه شد

این پژوهشگر در تاریخ عاشورا اظهار کرد: شیخ مفید و مورخین متعددی نوشته اند که عمر بن سعد همان روز عاشورا سر حسین (ع) را با خولى بن یزید اصبحى و حُمَید بن مسلم اَزدى، براى عبید اللّه بن زیاد، روانه کرد و فرمان داد که سر بقیّه یاران و خاندان حسین (ع) را قطع کنند. تعداد سرها، ۷۲ تا بود که آن‌ها را با شمر بن ذى الجوشن، قیس بن اشعث و عمرو بن حَجّاج روانه کرد و آن‌ها را آوردند تا بر ابن زیاد وارد شدند.

اودر پایان اذعان داشت: دختران امام حسین (ع)، خواهران و همسران شهدای کربلا در حالی شب را به صبح رساندند که گریه‌های آنان در دشت کربلا شنیده می‌شد و آن شب را در حالی سپری کردند که امام، مقتدا و سید جوانان اهل بهشت به شکل فاجعه باری به شهادت رسیده و پیکر مطهرش بر روی زمین افتاده بود.

انتهای پیام/گ