باشگاه خبرنگاران جوان - گدایی یا تکدیگری پدیدهای اجتماعی است که در بیشتر جوامع به شکلها و شیوههای گوناگون دیده میشود و تصویری ناخوشایند و نامتعادل از جامعه را به نمایش میگذارد. عمدهی افرادی که به تکدیگری میپردازند، سودجویانی هستند که با سوءاستفاده از عواطف مردم، این کار را انجام میدهند. جالب است بدانید تبریز به عنوان «شهر بدون گدا» در ایران شناخته میشود؛ در ادامه به علل این وضعیت میپردازیم.
در فاصله سالهای ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۰ خورشیدی، گروهی از بازاریان و بزرگان شهر تبریز گرد هم آمدند تا بخشی از نیازهای روزانه و ماهانهی نیازمندانی را تأمین کنند که قادر به مدیریت امور جاری زندگی خود نبودند.
در آغاز، این کمکها توسط شمار اندکی از تجار بزرگ شهر فراهم میشد، اما به تدریج با پیوستن انبوه مردم و بازاریان، حجم این کمکها افزایش یافت و توانست بخش قابلتوجهی از نیازهای نیازمندان واقعی را برطرف کند.
در تبریز، دو نهاد خیریه بزرگ و مردمی با نامهای «مؤسسه خیریه حمایت از مستمندان تبریز» و «جمعیت خیریه نوبر تبریز» بیش از ۷۰ سال است در این زمینه فعالیت میکنند و توانستهاند بخش عمدهای از این آرمان را محقق سازند.
در کنار این دو نهاد، مردم تبریز نیز با این اطمینان که کمکهایشان به دست نیازمندان واقعی خواهد رسید، دیگر صدقات خود را به گداهای سطح شهر نمیدهند، بلکه آن را در صندوقهای این خیریهها میاندازند یا به حسابشان واریز میکنند.
این رویکرد سبب شده تا به تدریج گداها از سطح شهر جمع شوند و هر کس که قصد گدایی داشته باشد، بداند که کسی در خیابان به او پولی نخواهد داد.
پدیدهٔ گدایی یا تکدیگری در تبریز تا حدی کاهش یافته که این شهر را «شهر بدون گدا» نامیدهاند. گردشگرانی نیز که به تبریز سفر کردهاند، این موضوع را تأیید کرده و اشاره میکنند که تعداد گداها در این شهر در مقایسه با سایر شهرهای ایران بسیار کمتر است.
این ادعا که تبریز کاملاً فاقد گدا است، مطلق نیست؛ بلکه این پدیده در این شهر به گونهای مدیریت شده که به چشم نمیآید. موفقیت تبریز در مدیریت پدیدهٔ تکدیگری مرهون همکاری مردم و نهادهای مسئول است.
تحقیقات نشان میدهد که پدیدهٔ گدایی یک رابطهٔ دو سویه است. وجود این پدیده وابسته به دو رکن «درخواستکننده» و «کمککننده» است. اگر کمک کنندهای وجود نداشته باشد، انگیزهای برای درخواست باقی نمیماند. به بیان دیگر، ساماندهی متکدیان بدون همکاری جمعی مردم ممکن نیست و اگر مردم کمکهای مستقیم خود را متوقف کنند، انگیزهٔ اقتصادی برای گدایی از بین میرود.
مردم تبریز عموماً نگاهی منفی به متکدیان دارند و آنان را طرد میکنند. دلیل اصلی این نگرش، باور عمومی بر این است که بسیاری از متکدیان، نیازمندان واقعی نیستند و گدایی را به عنوان یک شغل انتخاب کردهاند.
یک شهروند تبریزی در این باره میگوید: «از زمانی که شنیدم برخی از این گداها درآمدهای میلیونی دارند، دیگر هرگز به آنها کمک نمیکنم» و ادامه میدهد: «کمک مستقیم به گداها تنها بر تعداد آنان میافزاید و حضورشان چهرهٔ شهر ما را زشت میکند.»
به باور او، اگر کمکهای مالی از مسیرهای رسمی مانند کمیتهٔ امداد و مؤسسات خیریه انجام شود، به طور قطع به دست نیازمندان واقعی خواهد رسید.
تبریز به عنوان یک قطب صنعتی کشور، از موقعیت اقتصادی و اشتغال مناسبی برخوردار است. مردم این شهر به سخت کوشی و تعهد به کار شهرت دارند و کسب درآمد از راههای شرافتمندانه برای آنان ارزشی بنیادین محسوب میشود.
همواره نرخ بیکاری در استان آذربایجان شرقی کمتر از میانگین کشوری بوده است. برای نمونه، در تابستان ۱۳۹۸ این نرخ ۹.۱ درصد اعلام شد. از سوی دیگر، مردم تبریز وابستگی اقتصادی به دیگران را نمیپسندند و گدایی را عملی ناپسند میدانند. در نتیجه، بسیاری از نیازمندان ترجیح میدهند به مشاغلی مانند دستفروشی روی آورند، اما هرگز گدایی نکنند.
پیرمردی حدوداً ۶۵ ساله که بساط دستفروشی خود را در کنار خیابان گسترده، میگوید: «پس از یک بیماری، دیگر نتوانستم در کارهای ساختمانی کار کنم. به همین خاطر به فروش جوراب روی آوردهام تا لقمه نان حلالی برای خانوادهام تأمین کنم.»
او در پاسخ به پرسش دربارهٔ گدایی میافزاید: «برای یک مرد، دراز کردن دست به سوی دیگران عار است. من خودم ترجیح میدهم از گرسنگی بمیرم، اما هیچگاه گدایی نکنم.»
در راستای همین سیاستها، شهرداری تبریز با استقرار یگانهای موتورسوار، اقدام به ساماندهی فعال متکدیان در سطح شهر کرده است. این یگانها به محض مشاهدهٔ گداهای حرفهای، آنان را جمعآوری میکنند.
محمدرضا قربانیان تبریزی دربارهٔ هدف این اقدام توضیح میدهد: «این کار برای حفظ شهرت و هویت تبریز به عنوان "شهر بدون گدا" انجام میشود.»
کارشناسان بر این باورند که راهکارهای مؤثر برای ریشهکن کردن فقر، دیگر صرفاً بر محور کمکهای مالی نمیچرخد. مردم تبریز نیز به خوبی به این درک رسیدهاند که کاهش فقر نیازمند راهبردهایی جامع است و به همین دلیل، کمکهای خود را به شکلی هدفمند و از طریق کانالهای اثرگذار هدایت میکنند. ترکیب این فرهنگ عمومی با اقدامات نهادی است که تبریز را به «شهر بدون گدا» تبدیل کرده است.
منبع: ایسنا
من بیشتر نظرات رو خوندیم اما اونیکه صدق میکنه من خودم در تبریز زندگی میکنم و ویلچری ام اما با اسنپ کار میکنم و عاشق اونم که به نیازمندی هم کمک کنم
اما خودم دستمو پیش کسی دراز نکنم تعصب وغیرت باعث شده بیشتر همه کار کنن
گدا ها رو شهرداری جمع و مدیریت میکنه متاسفانه 90درصدشون غیر بومی هستن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
استاد شهریار
اونوقت پویش ایران جان راه انداختید فقط با صدای بلندگو مردمو بیشتر اذیت کنید
برو به دلار ۱۲۰ تومن برس که همه باید کاسه گدایی دست بگیرم
اگه کدا نیستن پس چی چین؟؟
اونهاراهم که درتبریزجمع می کنیدبیاریدرشت.اینجامسئولین رارطوبت بی حال کرده.برای همه این عزبزان چهارراه هست
اتفاقا تبریز کلی فقیر و گدا داره. من خودم دیدم.
چند بار در مرکز شهر تبریز خودم به فقیر کمک کردم.
چند محله فقیر نشین داره.
مساله اینه که تبریزیها به فقرا کمک نمیکنند.
تبریز خونه دختر خاله رفتیم اتفاقا گدا داره و چندبار دیدیم
شهرستان خوی در استان آذربایجان غربی بدون گداست بیاین ببینین
رییس جمهورم که همشهری خودتونه.ها کاکو
اینا را کی می گه بیا تبریز الان هزار تا گدا نشون بدم
اون زمان دیگه گذشت الان همه گدا هستن
ایران کلا گلستان است و بهشت
خدا نکنه شهرهای دیگه مثل تبریز بی خیر و گدا باشند..تبریز شهری هست که مانع رسد باقی شهرهای استان شده و خود خواهانه تمام بودجه ها رو برای خودسون بر میدارند.
علت آن آبرومندی و بزرگی مردم و کمک به همدیگر است
کجا رو با کجا مقایسه میکنی تو؟؟؟؟
بعضیا چون گفتن تبریز شهر بدون گدا دارن مقاومت میکنن که واقعا بدون گداست
ولی بیست سال پیش اینجوری بود الان پر از گدا شده
تماس می گرفتی،بلافاصله در محل حاضر می شدند.گدا رو می بردند .
اگر پرونده نداشت در کمیته امداد براش باز می کردند.
دانشجو بودم و با دوستم سوار خط واحد بودیم.دلمون برا یه خانوم پیر سوخت باهاش پیاده شدیم و تا کمیته امداد با خودمون بردیمش.
دو سه بار دیگه بدون اینکه پیر زنه رو ببریم ،رفتیم پیگیر کارهاش شدیم.اون زمان بی اینکه ازماکارت شناسایی بخواهند مبلغ ۹۰ هزار تومن به همراه دو تا پتو بهمون دادنداجاره های عقب افتاده و یه مقداری هم برا خودش.رفتیم هم اجاره نامه اش رو تمدید کردیم و بخشی ازپول رو به صاحب خانه اش دادیم.
آدرسش رو هم گرفتند که وسایل و آذوقه رو براش ببرند.
چند بار دیگه هم خودمون برا همون خانوم دارو می گرفتیم و می بردیم.که صاحبخونه اش گفت این زنه بی کس نیست،خودش یه دختر داره که می تونه بهش برسه.این زن داره ازدلسوزی شما سوءاستفاده می کنه.
دلیل :: چون آنجانه تنها همه بی نیاز هستند بلکه اضافه هم دارند
تبریز ی ها پول به مفت خور ها نمیدهد
بلی تبریز نه گدا داردنه افغانی شهر مردان هست