من 34 سالمه.و بیست ساله این بیماری رو دارم.از زندگی ناامیدم.بارها به فکر خودکشی افتادم.چون هر روز و هر لحظه دارم عذاب میکشم.تو رو خدا امید الکی به بیماران ویتیلیگو ندید .اگر واقعا همچین واکسنی کشف شده چرا برای این بیماران تجویز نمیشه؟و اینکه چرا حق اتانازی برای بیمارانی مثل من که هیچ درمانی براشون نیست وپایان بیماریشون هم مرگ نیست که راحت بشن از عذابش .ای کاش میشد کسی مثل من که هیچ امیدی به درمان بیماریش نداره مثل کشورهای دیگه حق استفاده از اتانازی و مرگ به کمک پزشک رو داشت.چون واقعا هیچ راهی برای خود کشیه آسان پیدا نکردم.کسانی که این بیماری رو درک نمیکنند ممکنه بگن خودکشی گناهه.ولی برای کسی که از زندگی بخاطر یه بیماریه لاعلاج و عذاب آور خسته شده خودکشی تنها راهه.شما را بخدا اگر واثعا واکسنی برای این بیماری پیدا شده خبر دقیقش رو پیگیر باشید و اطلاع رسانی کنید.شاید روزنه ی امیدی برای امثال من باشه
سلام میتونید از روش نور درمانیNBUVB استفاده کنید کارکرد خوبی دارد
ناشناس
۰۳:۱۲ ۲۲ مرداد ۱۴۰۰
سلام عزیزم ..نباید اصلا ناامید بشید اینم یه بیماری سخت نگیر توکلت بخدا باشه منم ۸ ساله که درگیر این بقول شما بیماریم ..چرا جنبه ی منفی ش رو نگاه میکنی می تونستیم یه بیماری بدتر از این داشته باشیم فکر کن اینها رو پوستت شکوفه های سفیده ..حرف مردم هم باد هوا ..مردم اطلاعاتشون کمه هر کس از من میپرسه چی شده با خونسردی و آرامش جوابش رو میدم ..اولش سخت بود ولی باهاش کنار اومدم
باسلام .من خانمی هستم 23سال به این بیماری مبتلاشدم ودرگیرم خواهش میکنم بگین ازکجامیشه این واکسن روتهیه کرد من واقعا افسردگی گرفتم تومحل کارم خجالت میکشم