دمتگرم حامد عزیز.زندگیت شاید کمیت نداشت ولی کیفیتی به اندازه نجات چندین انسان بیمار داشت.باید به دستان این پدر و مادری که همچین ایثار وصف ناشدنی رو کردن هزاران بار بوسه زد.خیلی مخلصیم حامد جان.روح بزرگت همیشه شاد
درود بر شرف سرباز
ای کاش همه فقط به سرباز به عنوان کسی که باید خدمت کنه نگاه نمیکردند و لااقل یکی از مسیولین به صورت نمادین هم که شده پای درد دل یه سرباز می نشست.والا همه باید سربازی برن . پس ای کاش به فکر سربازان باشیم
خیلی شهامت میخواد که پدرومادر تو این شرایط اجازه این کار رو بدند.واقعا روح بزرگی دارن.خدابهشون صبر بده.داغ خیلی سخته مخصوصا اگه جوان باشه.اشکم درومد.ما خودمون 6 ساله این درد رو به دوش میکشیم.
خدا بیامرزتش
با این کار دل چندین خانواده رو شاد کرد
خدا ایشالا اون دنیا با آقام علی محشورش کنه
ای کاش همه فقط به سرباز به عنوان کسی که باید خدمت کنه نگاه نمیکردند و لااقل یکی از مسیولین به صورت نمادین هم که شده پای درد دل یه سرباز می نشست.والا همه باید سربازی برن . پس ای کاش به فکر سربازان باشیم