این که در لحظات اول، میت گیج و منگ است و نمی داند چه اتفاق افتاده است به جای خود، اما به دلیل تفاوت ساز و کار عالم دنیا و عالم آخرت، نمی توان آنجا از زمان نام برد. همان گونه که در متن آمده است منظور از شب اول قبر، عالم برزخ است نه همان یک شب. بنا بر این عالم قبر هر انسان از لحظه ای است که می میرد تا زمانی که قیامت بر پا می شود.پس مراد از قبر در بعضی روایات این گودال خاکی که بدن میت در آن جا می گیرد، نیست بلکه باطن همین قبر مراد است که همان عالم برزخ است از آنجایی که قبر خاکی جایگاه و محل استقرار بدن جسمانی است و عالم برزخ نیز جایگاه استقرار روح انسان است به عالم برزخ عالم قبر نیز گفته می شود[3].