صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
می دهم تا به قیامت یک سلامو ده سلامو صد سلام بر لب عطشان تو، یا حسین
می دهم تا به قیامت یک سلامو ده سلامو صد سلام بر جمیع یاورو یاران تو، یا حسین
خخخخخخخخخ
به قول مامانم داش باش
همون خاک بر سر
وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ
55
:
قصص
و چون سخن لغوی بشنوند از آن روی برمیتابند و میگویند: اعمال ما از آنِ ماستو اعمال شما از آنِ شماست. سلام بر شما، جویای ]مصاحبتِ[ نادانان نیستیم.
قرآن در مقام توصیف حالات اهل بهشت میفرماید: «لا یَسمَعُونَ فیها لَغواً وَ لا کِذّاباً»(در آنجا نه بیهودهای شنوند، و نه یکدیگر را تکذیب کنند)؛ «لایَسمَعُونَ فیها لَغواً اِلاّ سَلاماً» (در آنجا سخن بیهودهای نمیشنوند جز درود)؛ «لایَسمَعُونَ فیها لَغواً وَ لا تَأثیماًاِلاّ قیلاً سَلاماً سَلاماً» (در آنجا نه بیهودهای میشنوند و نه سخنی گناهآلود، سخنی جزسلام و درود نیست). این احوال بهشتیان است، اما حقیقت این است که مؤمنان نیز در بهشتِ ایمانشانچنیناند، از سخنان لغو و بیهوده و نیز از کذب و آنچه باطل و نادرست است اِعراضمیکنند و به شدت مراقب واردات گوش خود هستند، زیرا میدانند که امامزینالعابدین7 فرموده است که هر چیزی میوهای دارد و میوة گوش سخن نیکوست:«لِکُلِّ شَیءٍ فاکِهَةٌ وَ فاکِهَةُ السَّمعِ الکَلامُ الحَسَنُ.» آری، خوشگفتاری با آن تأکیدات واهمیتی که در فصل گذشته از آن مفصّلاً گفتیم تماماً از ثمرات خوبشنیدن و چیزهایخوب را شنیدن است، زیرا انسانها مانند آنچه را میشنوند میگویند. از این رو افراد کرمعمولاً لال هم هستند، یعنی چون چیزی نمیشنوند چیزی هم نمیتوانند بگویند. امام علی(ع) میفرمایند: «عَوِّد اُذُ نَکَ حُسنَ الاِستِماعِ وَ لا تُصغِ اِلی' ما لایَزیدُ فیصَلاحِکَ اِستِماعُهُ فَاِنَّ ذ'لِکَ یُصدِیُ القُلُوبَ وَ یُوجِبُ المَذامَّ» (گوش خود را به نیکو شنیدنعادت بده و به چیزی که شنیدن آن بر اصلاح تو چیزی نمیافزاید گوش مده، که بهراستی شنیدن آن دلها را زنگار میدهد و سبب مذمت و نکوهشها میشود). امام سجاد7 نیز در رسالة حقوقشان دربارة حقّ گوش چنین فرمودهاند: «وَ اَمّا حَقُّالسَّمعِ فَتَنزیهُهُ عَن اَن تَجعَلَهُ طَریقاً اِلی' قَلبِکَ اِلاّ لِفُوهَةٍ کَریمَةٍ تُحدِثُ فی قَلبِکَ خَیراً اَوتَکسِبُ خُلقاً کَریماً فَاِنَّهُ بابُ الکَلامِ اِلَی القَلبِ یُؤَدّی اِلَیهِ ضُروبَ المَعانی عَلی' ما فیها مِن خَیرٍاَو شَرٍّ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللهِ» (حقّ گوش آن است که پاکش نگه داری و این مجرای قلب را جزبه روی دهان ارزشمندی که خیری در آن به وجود آرد یا خوی ارجمندی بدان بخشد،نگشایی. گوش دریچة ورود سخن به قلب است که مفاهیم گوناگون و نیک و بد به آنمیرساند، و هیچ نیرویی نیست مگر به خداوند).
چشم دشمنان کور
ظهور نزدیکه وبه امیدخداولطف عزیز زهرانابودی این ادم های گرگ صفت نزدیکتر
لبیک یا حسین (ع)
واصل بشه.......
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین
می دهم تا به قیامت یک سلامو ده سلامو صد سلام بر لب عطشان تو، یا حسین
می دهم تا به قیامت یک سلامو ده سلامو صد سلام بر جمیع یاورو یاران تو، یا حسین
درود خدا بر حسین (ع) شهید و یاران باوفایش.