زن چه بچه دار بشه چه باز هم تحت فشاره .اگر بچه دار بشه نگران از دست دادن شغل و هزینه های زندگی و بچه است .خب اگر بچه دار نشه در سن بالا بچه دار شدن سخته و ریسک بالا داره . خب بعدا اگر شوهر سرش هوو بیاره اونوقت باز این زن هست که سرش بی کلاه می مونه. میدونید دلیلش چیه؟ دلیلش اینه که این تمدن و این سبک زندگی را ما مردها درست کردیم برای استفاده خودمون و زنها مجبور به تحمل این شرایط هستند این امر در سرتاسر دنیا جاریست و این ظلمی فاحش اما خیلی شیک و با کلاس نسبت به زن است .زن رئیس ، زن بازیگر ، زن ورزشکار، زن استاد دانشگاه ، زن مدیر شرکت ، زن خلبان ، زن تکنسین پرواز و همین طور بشمار این عناوین را به او می دهیم و او را خیلی با کلاس صدا می زنیم ولی او را از وظیفه ای که هر زن دوست دارد پذیرای آن باشد و شرایط جسمی و روحی او نیز برای همین ساخته شده است محروم می سازیم و او را در میان سالی و پیری دچار فرسودگی و افسردگی می کنیم
من وقتی بچه ام به دنیا اومد چند روزی به مرخصی رفتم گفتند این مرخصی تشویقی به حساب می آید اما چند ماه بعد اضافه کار برام رد کردن و حقوق اون چند روز و به من ندادن.
ما 3 سال است که ازدواج کرده ایم، حقوقی که خودم و همسرم میگیریم فقط تا 10 روز اول پاسخگوست ، بقیه ماه با بدبختی میگذره، با این تفاسیر کی میتونه بچه دار شه؟
.بیمه سلامت رو هیچ بیمارستان دولتی برای سونوگرافی(انواع سونوگرافی از معمولی بگیر تا غربالگری که جزو هزینه های بالای دوران بارداریه)قبول نمیکنه هزینه بارداریه طبیعی هم در بیمارستانها هم قیمت سزارین شده...خلاصه دروغ از جانب ...وقتی سروکارت با مشکلات میفته بیداد میکنه...
به لطف و رزاقیت خدا اعتقاد داشته باشیم اتفاقا ما بعد از اینکه فرزند آوردیم اوضاع مالی مون بهترشد همین انگیزه شد فرزند دوم هم بیاریم که تاثیر مضاعف پسر دومم در افزایش رزق و روزی رو به عیان دیدیم،البته برخی از مشکلات ساخته دست خودمونه چون سبک زندگی و تجملات و چشم و هم چشمی ها بله ترس ایجاد می کنه بعضی ها چشم بسته هر آموزشی که تبلیغاتشو می بینن بچه رو ثبت نام میکنن هم هزینه ایجاد میشه و هم بچهکلافه می شه و تکلیفش با آینده اش هم معلوم نمیشه
به نظرم خانم ها در صورتی میتونن مثل مردها کار کنن وقت بزارن که واقعاً نیاز باشه! در غیر این صورت کارهایی هست که میشه انجام داد و در کنارش بچه هم داشت البته با هم کاری مادر و پدر بچه هردو!
تعداد بسیار زیادی از زوج ها را میشناسم که در دو سه سال اخیر هزینه های آنچنانی برای خود می کنند اما هنگامی که به آنها گفته میشود چرا بچه دار نمی شوید یا بهانه بی پولی می آورند و یا هم خیلی ساده میگویند حوصله و حال به عهده گرفتن مسئولیت را نداریم.
ما بعد سه سال از ازدواجمون علیرغم مخالفت همسرم تصمیم گرفتیم بچه دار شیم. من شاغل بودم و با خودم عهد کرده بودم بهد از بچه دار شدن دیگه سرکار نرم. همسرم خیلی نگران بود ولی من بهش اطمینان دادم که اگه در راه رضای خدا گامی برداری از جایی که حتی فکرش رو هم نمیکنی خدا روزی بهت میرسونه. بعد از به دنیا اومدن دخترم یکسال اول خیلی خیلی برامون سخت بود فشار مالی اما لطف خدا درست در لحظه هایی که فکرش هم نمیکنی شامل حالت میشه. الان دخترم سه سالشه و من هنوز تمام وقت کنارشم و باهاش کودکی میکنم و لذت میبرم. اجازه بدید روال طبیعی زندگیتون ادامه پیدا کنه و مانعی سر راهش ایجاد نکنید. درسته مخارج زندگی و بچه داری سنگینه اما بچه به عقیده من یه دردسر شیرینه. به لطف خدا هیچ وقت شک نکنید.
گاهی یک فرزند روزی فراوانی برای خانواده می آورد.
بچه دار شدن دل شیر میخواد
آخه بعد از مدتی زندگی تکراری میشه