هركسى وهر موجودى مخلوق خداست ويك جان دارد جان يعنى احساس زنده بودن .وهر كسى با توجه به درك خودش از زندگى با جهان اطراف خود رفتار ميكند .وقتى عمر هر كس تمام ميشود پرده از روى ادراكش كنار ميرود وخود را فقط با يك حقيقت واحد روبرو ميبيند وان خالقش است .هر كار ورفتارى كه انجام داده انجا بازخوردش را ميبيند حتى رفتار با جماد .پس انجاست كه رفتار بد هركس همچون گرز اهنين بر فرق خود او كوبيده ميشودتاسزاى كارش را ببيند يا بر عكس نيك رفتارى او چون فرشته شادى اورى اورا بر دوش لطيف خود مينشاند تا هر رنجى ازو دور شود.
ببخشید من هیچ وقت متوجه یه موضوعی نشدم..این رو خب میدونم در قیامت دوباره زنده میشیم...یعنی بعد قیامت..این جسم دنیای ماست که حالا عذاب میکشه میسوزه..یا دربهشت لذت میبره
خدایا شب اول قبر علی و اولادش به فریادمان برسان