به امید دیگران ننشینید .تا آن جایی که امکانش هست آن جا را ترک کنید و به شهر های دیگر بروید.اگر به دست و کمک دیگران چشم امید دارید هیچ تغییری حاصل نمیشود و روز به روز شرایط سخت تر میشود.فقط تخلیه آنجا.
اگر بگوش مسئولين برسد و بي تفاوت باشند بايد منتظر انتقام خداوند باشند. يك لحظه خودشان را جاي ان مردم عزيز و مظلوم بزارند ببينند ميتونند يا يك روز بروند آنجا زندگي كنند ببينند ميتوانند تحمل كنند.
چو عضوي بدرد اورد روزگار
دگر عضوهارا نماند قرار
توكز محنت ديگران بي غمي
نشايد كه نامت نهند ادمي
ما هر وقت از اون جاده رد میشیم از بوی بد پالایشگاه و نیروگاه شیشه های ماشین رو حتما میدیم بالا. واقعا بوی بدی داره. باورم نمیشه مردم بیچاره مدام در معرض این بو هستند. البته چاه های اون مناطق هم خشک شده و به نیروگاه برای خنک کردن برجها برده میشه. درداورش اینه که اون دشتی که نیرگاه و پالایشگاه درونش قرار داره، مسیر و تونل باد به سمت اراکه و متاسفانه نه توربین های متعدد بادی میبینید و نه صفحه های بزرگ خورشیدی برای تامین برق. فقط بوی ازت و نفت میاد و بس
فامیی داریم که ۱۰سال در پتروشیمی اراک کار می کند. یکی از بدترین جاهایش. تازه مهند۰س یکی از بهترین دانشگاهای کشور می باشد اما استخدامش نمی کنند. چون بیشتر سهام پترشیمی اراک را به بخش خصوصی واگذار کروه اند. شرایط کاری آنها خیلی بد است عوضش کسانی هستند که استخدام شرکت نفت هستند و در تهران و جاهای دیگر به عنوان کارمند با نام همین پتروشیمی اراک کار می کنند اما حقوق های نجومی می گیرند و در عوض اینهایی که داخل گود هستن مثل کارگر افغانی کار می کنند.
چو عضوي بدرد اورد روزگار
دگر عضوهارا نماند قرار
توكز محنت ديگران بي غمي
نشايد كه نامت نهند ادمي