من یک جوان 30 ساله مجرد ... همیشه این مجردی خود را حفظ می کنم چرا که ترس از آن را دارم که با دختری ازدواج کنم که پر توقع و کم صبر باشد با آنکه خدا رو شکر و کار و در آمد خوب دارم اما توقع انسان ها هر رزو بیشتر میشه آنوقت شاید من هم به این آمار طلاق ملحق شوم پس این آرامش خود را از بین نمی برم و تا ابد مجرد می مانم.....

واقعا همینطوره من اصلا حوصله این خاله بازیهارو ندارم.

ایشالا که بشه

من خودم فوق لیسانس دارم و بیکارم و همسرم یه کارمند ساده است‌. ما اول ازدواج خرید آنچنانی نکردیم و عروسی هم نگرفتیم، مسافرت رفتیم خودشم با یه قطار ۶ نفره نه چندان خوب. الان ۸ساله ازدواج کردم خیلی هم راضی هستم اوضاع سخته ولی زندگی همه عین تو فیلم ها نمی تونه پر زرق و برق باشه . من هم دوست دارم زندگی مرفه داشته باشم ولی باید واقعیت ها رو دید . درسته عروسی نگرفتم و خرید آنچنانی نداشتم ولی تو قرص و قسط وام و هم نیفتادیم و زندگی نسبتا بی دغدغه ای رو شروع کردیم.

طرف صحبتم با آقایی که میگه : "من خودم فوق لیسانس دارم و بیکارم و همسرم یه کارمند ساده است‌. ما اول..." . خوشبحالت که زن کارمند گیرت اومده . قدرشو بدون و کم نذار .

اولین بستر میشه پایین آووردن توقعات که باید همونجور که سکه رو بعنوان مهریه براش فرهنگ سازی کردن ، اینو هم فرهنگسازیش کنن وگرنه ازدواج روبه نابودی میره.

مگه مردم از فردای خودشون باخبرن ؟ اگه پدرمادر من میدونستن ه یدونه بچه میاووردند نه سه تا