آه در کشور ما سیزده میلیون جوان مجرد ازدواج نکرده داریم که در دهه سی تا چهل زندگی میکنند و جوانی شان و تمام زحمات تحصیلی شان و همه آرزوهایشان به نابودی رفت...
عمر رفته دگر بار نیاید باز
ظاهرانگارنده اشتباه آورده است زیرامردابتداتعیین کننده مهریه است ونه زن.زن بعدازاعلام توان نسبی وفی الحال مردبرای مقدارمهریه قبول یاردمیکند.فلذامردبایدوضع فعلی خودرابگویدونوعی چک سفیدامضاوعده ندهد.همین قانونی که حال فعلی افرادرادرنظرنمیگیردومثلااگرتادیروزمردمتمول بودوامروزعاس وپاس باید....قانون دوم اشتباه اینکه زن رادرنصف مال بعدازازدواج سهیم میکند.
یه سوال دارم....مهریه زیاد دقیقا چی رو تضمین میکنه؟ مثلا یه آقای از خانمش خوشش نیاد و نخوادش دیگه و بالفرض برا این رقم مهریه سر زندگیش بمونه...آیا این برا خانم آرامش و خوشبختی میاره یا مدام دعوا و تحقیر و سرزنش و بچه های بزهکار و ...واقعا مهریه ارزش داره اینقد...این زندگی ارزشمنده که به زور مهریه حفظ بشه...چرا برا ازدواج درست و عاقلانه و براساس راستی و درستی سرمایه نمیزاریم که بخایم با زور یه زندگی رو حفظ کنیم و بعد از عمری بفهمیم چقد پوچ زندگی کردیم...بنظرم اگه دو نفر همو نخواستن راحت از هم جدا بشن...البته نخواستن از ته دل و عدم تفاهم کامل...چون این چیزا آسیبش بیشتر از نفعشه...مهریه بخشیدن هم در قرآن توصیه شده که برای دختر بهتره....زن ها اگه میخان قدرت خودشون رو در زندگی و جایگاه اصلیشون رو ببینن به شوهراشون لفظی بگن مهریه رو میبخشم....ببینن شوهره اعتماد و احترامش بیشتر میشه یا نه....خیلی مواقع بیشتر میشه....و موردایی هم که اهل زندگی نیستن رو هم راحت میشناسین...
عمر رفته دگر بار نیاید باز
باید مهریه اصول و مباین و قانون درستی داشته باشد، با عاقل ازدواج کنید نه با عاشق یا معشوقۀ جاهل