فرزندان ما دچار افسردگی روحی شدن، یک تعداده فوت کردن یک تعداد داغدیده شدن یک تعداد تا آخر عمرشون فلج و آیینه دغ و افسردگی خانواده هاشدن یک تعداد صحنه رو دیدن و دچار شوک روانی شدن چون دوستانشونو از دست دادن و احساس واقعی دارن که امنیت جانی ندارن، اونوقت این آقایان روز ششم حادثه الکی به بچه ها امید میدن؟

متاسفم

میرن بالای کوه دانشگاه میسازن
بعد میبینن بالا رفتن سخته کلی هزینه میکنن می خوان تلکابین بزنن دانشجوها با تلکابین برن بالا
آخه ا هزنه تلکابینو میدادین یجای بهتر تو زمین صاف دانشگاه میساختین
چکار میکنین با سرمایه های ملت؟؟
واقعاً این خانواده ها کی و چطور میتونن این داغو فراموش کنن؟
هر چی بگیم صبر بده بازم خیلی سخته
روحشون شاد حیف... حیف....

تسلیت دردی را دوا نمی کند مادامی که حادثه هست و مسئولان از همه جا بی خبر بعد از حادثه میخواهند نوشدارو باشند ولی پس از مرگ ! چرا قبل از حادثه بازدید فنی نکردند ! چرا اتوبوسی که مشکل داشته مسافر زده ! پس از مدتی همان مسئولان همه چی را فراموش میکنند و دوباره بارها و بارها حادثه تکرار می شود و فقط این قشر فرهیخته از بین می روند

تا کی باید بیاستیم و جون شهروندان از دست برود تا مسئولین بیدار شوند.
ما می خواهیم که درد ما را بفهمند و از این درد برای درست کردن مشکل استفاده کنند تا کشته ندیم.
دانشگاه آزادی ها مظلوم هستند، دولت یک ریال کمک نمی کنه، خوانواده بدبختشون رو زیر فشار مالی می برند

واژه تسلیت چقدر آشناست برای ملتی که دائم باید به خاطر نداشتن افراد دلسوز آن را سالی چندبار تکرار کند...

تسلیت برای کشته شدن دانشجویان
تسلیت برای سوختن بچه ها در مدرسه
تسلیت برای خودروهای نا امن
تسلیت برای نداشتن جاده مناسب،
تسلیت برای عدم بازسازی بافتهای فرسوده
تسلیت برای سقوط هواپیماهای فرسوده
تسلیت برای آتش سوزی،
تسلیت برای تشنگی و خشکیدگی سرزمینم،
تسلیت برای اسید پاشی،
تسلیت برای نداشتن هزینه درمانی و مرگ به اجبار
تسلیت برای کشته شدن محیط بانان،
تسلیت برای دست فروشی زنان،
تسلیت برای پدیده ی گور خوابی
تسلیت برای کودکان کار
تسلیت برای ناامنی خانه های مسکن مهر

و هزاران تسلیت دیگر...این است ایران همیشه عزادار

ایران عزیزم تسلیت....

بیشتر این اتفاقات ناشی از عدم نظارت هاست، در بعضی جاها اصلا ناظری نیست که نظارت کند، در جایی هم که ناظری هست آن ناظر کارش را بدرستی انجام نمی دهد

اینها طبیعیه هیچکسم پیگیری نمیکنه و اخرین حادثه هم نخواهد بود.وقتی دانشجو های دانشگاه صدرا تهران دارن تو پارکینگ ساختمان نیمه کاره درس میخونن و هزار بار نامه زدن به وزارت علوم. چیکار کردن؟هنوز همونطوری هستش اون دانشگاه

کی مجوز ساخت دانشگاه در بالای کوه را داده ؟ هرکی داده باید اون مجازات بشه

این قضایا ناشی از بی مسئولیتی و عدم تعهد مسئولین، نا مسئول است. بعنوان نمونه یک نامه به شخص رئیس دانشگاه جهت رسیدگی به یک موضوع و احقاق حق از دانشکده حقوق و.. زدم ولی کو گوش شنوا ؟!!! اگر جان و عمر و حق و حقوق دانشجو مهم بود اینگونه اتفاقها نمی افتاد، .. فقط پول و مقام و افزایش شهریه مهمه همین! جالب است که اجازه تردد به خودروهای شخصی دانشجویان هم نمی دهند.
این مصیبت را به خانواده های داغ دار و عموم دانشجویان علوم و تحقیقات تسلیت می گویم.

چه وضعیه آخه ... خبر بد شده نون تو سفره امون!!! جیگرم سوخت برای خانواده هاشون... فقط خداست که میتونه دلشون رو آروم کنه نه دل جویی و تسلیت مسئولین.

خوب الان نمونه دیگری از اعتراض دانشجویان به وضعیتشون در دانشگاه تهران جنوب خیابان نبرد تو کوه و کمر هم نیست.
دانشجوهارو موتور سوارهای خلافکار خفت میکنه گوشی موبایلشونو میدزدن و ...
من الان مطرح کردم ببینم کدام مسئولی پیگیری میکنه
منطقه نیروی انتظامی نداره؟؟رییس دانشگاه چاره ای اندیشیده؟؟؟
حراست دانشگاه راهکار مناسب ارائه کرده؟؟....

خدا بیامرزدشان // و به خانوادهایشان صبر

خدایا به فریادمون برس

خدا رحمتشون کنه، در شهر ما اتوبوسهای شهری هم بدجور فرسوده و خطرناکند لاستیکهای صاف و موتورهای خراب که اکثرا زن و بچه سوارش میشند، خدا به داد همه مون برسه