خدا میدونه مشکلشون چی بوده ولی تحت هر شرایطی آدم باید به خدا توکل داشته باشه وخدا اگر ازدواج رادرقرآن کریم بیان کرده به طلاق نیز اشاره فرموده آخرین راه طلاقه نه خودکشی باید همیشه امید به خدا داشت دنیا محل آزمایشه وگذراست باید سعی کنیم درآزمایش الهی موفق شویم آن شاالله
ما نه راهشو رفتیم...نه میدونیم چی بوده و گذشته بهش...کاری به درست و غلتی کار این خانوم ندارم..
من خودم دقیقا از ۱۱سالگی مادرم و از دست دادم و بسیاررر روزهای سختی و گذروندم...نبود مادر یک طرف..و سختی های بعد نبودش یک طرف که واقعاااا سخته...
ولی بازهم ما نبودیم و نمیدونیم..و نمی تونیم قضاوتی کنیم..
روحش شاد...بچه هاش امیدوارم خدا بهشون صبر بده..و روزای خیلی سختی رو نگذرونن بدون مادر...
سلام درست نیست ندونسته قضاوت کنیم ازکجا معلومه خانومه خودش مقصرنبوده چون من با چشم خودم دیدم که خیلی مردها در خیلی زمینه ها کوتاه میان ولی بعضی خانمها فقط خودشون میبینن و تانوک دماغشون یعنی انتظاردارن مرد تمام خواسته هاشو برآورده کنه
بعد۳ماه یا....مرده میره زن میگیره واون خانم زندگیشو وبچه هاشو فنا کرد.اگه فقط به این فک میکرد که بچه هاش چطور زیر دست نامادری بزرگ بشن هیچ وقت این کاررو نمیکرد.شایدهم میخاسته شوهرشو بترسونه وقصد خودکشی صددرصد نداشته اما اجل محلتش ندا ه.
شاید هم....
سلام من به شخصه مخالف خودکشیم و هرچقدر هم مردمقصر باشد کاراین خانم باعث نابودی دوتا بچه بی گناه شده هزار راه وجود داره دوست عزیزی که میگه خدامیدونه چقدر شوهرش اذیتش کرده و...... همیشه که اون در قفل نمیمونه بالاخره یه روزی باز میشه می تونست تصمیم عاقلانه تری میگرفت واز نظر روانشناسی کسی که حاضر میشه به خودش آسیب بزنه مشکل روحی وروانی داره درهرصورت خدارحمتش کنه و یه صبری به اون دوتا طفل معصوم بده
اینگونه افراد که خودکشی میکنند شخصیت ضعیفی دارند وگرنه در حال خشم هیچ تصمیمی نمیگرفت و با درک معنی ایثار و وفاداری و صبر و گذشت بخاطر بچه هاش اینکار حقارت بار را انجامش نمیداد و میایستاد و خیلی محکم برای ایجاد تغییر در زندگیش مبارزه میکرد همانطور که زنده ماندن و زندگی کردن خودش یک مبارزه است خدا رحمتش کنه امّا اشتباه بزرگی مرتکب شد حالا نه دنیا داره نه آخرت بچه هم حیران و یتیم مانده است
زندگی پستی بلندی های..خوبی وبدی های زیادی دارد هیییییچ وقت دربرابر مشکلات احساس ضعف نکنید قوی باشید وصبور .وباذکر خداوند خودرا صبور کنید. به هیییچ بهانه و عصبانیت خودرا از صحنه روزگار حذف نکنید. ضعف ایمان خود را تقویت کنید تابتوانید در برابر مشکلات زندگی ایستادگی کنید.
من خودم دقیقا از ۱۱سالگی مادرم و از دست دادم و بسیاررر روزهای سختی و گذروندم...نبود مادر یک طرف..و سختی های بعد نبودش یک طرف که واقعاااا سخته...
ولی بازهم ما نبودیم و نمیدونیم..و نمی تونیم قضاوتی کنیم..
روحش شاد...بچه هاش امیدوارم خدا بهشون صبر بده..و روزای خیلی سختی رو نگذرونن بدون مادر...
شاید هم....
متاسفانه مشکلات خانواده ها بسیار زیاده و هیچ دادرسی هم وجود نداره