سلام من الان 42 ساله هستم ویک پسر 12ودختر 10 ساله دارم، 24 ساله کارگر هستم وبیمه تامین اجتماعی دارم. الان چند ساله با این دستمزد وهزینه های سر سام آور در تامین احتیاجات حداقلی زندگی دچار مشکلم، واین میدونم اکثر قشر کارگر شرایط من رو دارن ولی مدتی دیگه تحمل این شرایط وشرمندگی بیشتر پیش همسر بچه ها برام سخته مدتی به این فکرم به زندگیم خاتمه بدم تا با مستمری بیمه وکم شدن هزینه یکنفر هم بچه هام تقریبا راحت تر باشند وهم من از این شرمساری خلاص بشم.
باسلام شوهرم بازنشسته یارانه معیشتی به تعلق نگرفته حتی بچه های من که دوتا دختردارم نه خونه دارن نه ماشین حقوق کمی می گیرن به انهاهم ندادنما باید دردمان رابه کی بگیم بعضی خانواده دوتا ماشین دوتا خونه دارن به انها دادن واقعا عادلانه نیس
با سلام ،درد ما اینه اخر ماه سال قیمت ها رو ارزون میکنن بعد میگن براساس همین ماه تصمیم بگیرین،بعد من الان حقوقم با بیمه همه چی میشه یک و هشتصد،هفتصدوپنجاه تومن ماهانه قسط میدم،چهارصد تومن هزینه بنزین و روغن ماشینم هر ماه،صدتومن با نامزدم میرم دور میزنم،بعد ماشینم هر ماه اندازه دویصت سیصد خرج میزاره دستم اینم از شانس ما با چندرقاز که میمونه یکم خرید جهیزیه میکنم ،هنوز عروسی نکرده اینجورم عروسی کنم خرج خونه چجوری بدم،من نمیدونم اونا که اون بالان رحم ندارن
سلام منم یک معلمم حقوقم ماهانه ۲۱۰۰۰۰۰ دو و صد هست سی سالمه و مجردم ...باورتون میشه اصلا نه کفشی نه لباسی نه ماشینی هیییچی نمیشه بخرم همون ۱۰ روز اول تموم میشه خدا به داد متاهل ها برسه والله.....تازه طرح رتبه بندی هم یک ریال به حقوق ما اضافه نکر دن همش تو تلویزیون تبلیغ میکنن طرح مسکن فرهنگیان هم ک بدتر