چه تولیدی!!
صنعت دامپروری را الان دولت با خاک یکسان کرده،
خرید دام کوچک در تابستان به قیمت ۴۲-۴۵ هزارتومان ، الان ۳۵ هزارتومان کسی نمی خرد از دامپروری ها!
اجازه صادرات نمی دهند
واردات گوشت که آنهم در دست خواص است آزاد است.
صدای این قشر مظلوم به جایی هم نمی رسد
جالب آنکه گوشت توسط دلالان گوشت و قصابیها با هماهنگی و همکاری کامل با صنف مربوطه گوشت به قیمت بسیار گرانتر به دست مردم می رسد .
همه هم میدانند هیچ کسی قصد انجام کار ندارد ! این وسط دامپروری ها هستند که صدای شکستن استخوانهایشان هم بگوش کسی نمی رسد.
چند ماه تلاش کردم برای گلخونه هفتاد خان رستم رو گذروندم. مجوز گرفتم وام ثبتنام کردم وثیقه تهیه کردم و ارزیابی هم و مورد قبول هم واقع شد کلیه مدارک تمام ادارات رو تهیه کردم طرح تهیه کردم سهم آورده خودم رو هزینه کردم و... الان وسط کار و خرج کردن کلیه پساندازم به راحتی میگن برای وام شما(تبصره ۱۸) اعتبار نداریم .بانک کشاورزی میگه جهاد .جهاد میگه سازمان برنامه بودجه.
اقا لطفا یکی به داد دامدارا و کشاورزا برسه.دام خریدیم پروار کردیم با کلی خرج الان با فروشش خرج عوفه ای ک به دادم دادیم در نمیاد.کشاورزی میکنیم زحمت میکشیم اخرش خرجی ک واسه رمین کردیمم در نمیاد.همش در حال فقیرتر شدنیم.همه چیزی چندین برابر شده ولی تولیدات ما اگه قیمتش کمتر نشده باشه ی درصد ناچیز افزایش پیدا کرده ک اصلا هم به صرفه نیس .اینقدر کار کردم دیسک کمر گرفتم ولی از روز اولی ک شروع کردم وضعیتم بدتره.
۴برادریم .از شهرک کارخونه گرفتیم تمام سرمایمونو صرف کارخونه کردیم ، حالا برا خریدن دستگاه به مشکل مالی برخوردیم ، هر جا هم رفتیم کسی کمک نمیکنه ،جوابگو نیس
نفر برگزیده جشنواره خوارزمی سال ۸۴ هستم، مقاله ISI دارم، کتاب نوشته ام، پنج سال در دانشگاه تدریس کرده ام و ... در شهرک صنعتی چهاردانگه خط ریخته پیوسته تولید میکنم چون جایم تنگ بود روی حیاط سقف زدم تا ملحق به کارگاه کنم. ماموران شهرداری بجای آنکه بنده را معرفی به ماده صد نمایند بر خلاف قانون وارد سوله شده سقف را کنده و بردند (ورود به عنف) و دایم تهدید می کنند و مجوز ورود به کارگاه را در حالیکه تعطیل بوده به بنده که مالکم ارایه نمی دهند.
بنده دو کارگر و پیمانکاران زیادی دارم.
با سلام
به نظر من قوانین دست و پا گیر در کشور عامل اصلی کندی و یا عدم ایجاد کسب و کار ها است.
برای مثال برای فروش و سرویس دهی محصولی روند ثبت شرکت و دانش بنیان شدن بسیار برای جوانی که تازه شروع کرده مشکل ساز است.
مورد بعد انحصار گرایی در بعضی از صنایع است.
برای مثال در پروژه های امنیتی در کشور ایجاد سرویس ملزم به عضویت در افتا است که این خود برای جوان غول مرحله آخر است.
لطفا قوانین را قبل از کاری اصلاح کنید.
مدیران لیبرال و غرب پرست رو حذف کنید و جای اونها مردان انقلابی و جوان بیان سر کار درست میشه اولش اینه چون الان فقط عشق واردات هست همین چرا چون پول خوب داره
کشورهایی هستند که بیشترین تولید و درآمدزایی آنها متعلق به وب سایت ها هست و کشورهای مدنظر من در شمال اروپا هستند اما نمیدانم شما چطور فکر میکنید ولی واقعیت در این است که:
1. در کشور ما چیزی به نام نماد اعتماد وجود دارد که در هیچ جا نیست و بزرگترین ضربه را به مشاغل خانگی که علاقمند به فروش رسمی از طریق اینترنت ( و نه شبکه های اجتماعی ) را دارند میزند چون آدرس محل سکونت فرد باید در نماد باشد چرا ؟ چون مرکز مربوطه اساسا نمیخواهد پیگیر شکایت مردم از سایت ها باشد و با قرار دادن آدرس خود افراد شاکی باید مستقیم به آدرس مراجعه و تکلیف خود را حضورا مشخص کنند اما اینکار حالت دومی هم دارد و آن مراجعه مزاحمین جهت تخریب کار رقیب و یا استخدام و ... است و حالت سوم افرادی که بدون توجه به شرایط خرید فقط میخواهند حضوری و حضوری خرید نموده و به آدرس فرد مراجعه میکنند. حداقل آدرس در مشاغل کوچک نباید به این شکل نمایش داده شود و باید دست مراکز زیر ربط بوده تا آنها در صورت بروز مشکل اقدام کنند درست مثل سرآمد که نماد بدون نمایش آدرس میدهد( ولی بانک ها نماد اعتماد را ملاک برای درگاه پرداخت میدانند که آدرس دارد ) اما چون در کشور ما هر مرکز بصورت موازی یک کار را انجام میدهد و با اینکه اسما و رسما عنوان اداره سرآمد بیشتر به ثبت و ارائه نماد به سایت های اینترنتی نزدیکتر است اما وزارت صنعت معدن و تجارت نیز نماد اعتماد با آدرس میدهد
2. چرا یک وب سایت برای ثبت لوگو خود که مثلا همان نام سایت است و مسلما به انگلیسی هست باید کارت بازرگانی داشته باشد در حالیکه وب سایتی که خدمات مجازی میدهد و قصد واردات یا صادرات ندارد چه دلیلی دارد کارت بازرگانی بگیرد
و موارد دیگر
اما در مجموع کلیه قوانین منطبق با شرایط مشاغل فیزیکی بوده و در اجرا برای مشاغل مجازی نیست( چون کمتر کسی فکر میکند امکان افزایش درآمدزایی از این راه ممکن است) و هر بار میبینید یا میشنوید که قرار است امور تسهیل شود ( مانند دفعه قبل در حوزه مشاغل فضای مجازی ) یعنی قرار است قوانین دست و پاگیر و سنگ های جدیدی اضافه شود
صنعت دامپروری را الان دولت با خاک یکسان کرده،
خرید دام کوچک در تابستان به قیمت ۴۲-۴۵ هزارتومان ، الان ۳۵ هزارتومان کسی نمی خرد از دامپروری ها!
اجازه صادرات نمی دهند
واردات گوشت که آنهم در دست خواص است آزاد است.
صدای این قشر مظلوم به جایی هم نمی رسد
جالب آنکه گوشت توسط دلالان گوشت و قصابیها با هماهنگی و همکاری کامل با صنف مربوطه گوشت به قیمت بسیار گرانتر به دست مردم می رسد .
همه هم میدانند هیچ کسی قصد انجام کار ندارد ! این وسط دامپروری ها هستند که صدای شکستن استخوانهایشان هم بگوش کسی نمی رسد.
بنده دو کارگر و پیمانکاران زیادی دارم.
به نظر من قوانین دست و پا گیر در کشور عامل اصلی کندی و یا عدم ایجاد کسب و کار ها است.
برای مثال برای فروش و سرویس دهی محصولی روند ثبت شرکت و دانش بنیان شدن بسیار برای جوانی که تازه شروع کرده مشکل ساز است.
مورد بعد انحصار گرایی در بعضی از صنایع است.
برای مثال در پروژه های امنیتی در کشور ایجاد سرویس ملزم به عضویت در افتا است که این خود برای جوان غول مرحله آخر است.
لطفا قوانین را قبل از کاری اصلاح کنید.
میخواهیم دست به کارهایی مثل گلخانه وتولیدات صنایع دستی وغذایی بزنیم اولاسرمایه خوبی نداریم
ثانیاچطوری به بازارعرضه کنیم؟
اگربخواهیم این صندوق رابه صندوق خردزنان رویتایی تبدیل کنیم پروسه زمانی بلندمدت همراه باپایش وجهادکشاورزی وبانک کشاورزیو...وصندوق کارآفرین وامیدهم میگویدجهادکشاورزی بایدشماراتاییدکند! مخواهیم تبدیل به شرکت تعاونی زنان روستایی کنیم غیرازدوندگی وبروکراسی و...مالیات راکجای دلمان بگذاریم؟!!!
ماباوام قرض احسنه وخرید چنددستگاوساده مثل خشک کن وخردکن وآبگیری ومیتوانیم تولیدات ارگانیک خوبی داشته باشیم اماسرمایه نداریم
همچنین میتوانییم به کمک دهیاری بازارچه محلی هم درست کنیم لنگ سرمایه ایم لطفاراهنمایی کنیدچون ماسرمایه انسانی خوبی داریم وحداقل میتوانیم مشکلات 100خانوارراتاحدودی گره گشایی کنیم باتشکر
1. در کشور ما چیزی به نام نماد اعتماد وجود دارد که در هیچ جا نیست و بزرگترین ضربه را به مشاغل خانگی که علاقمند به فروش رسمی از طریق اینترنت ( و نه شبکه های اجتماعی ) را دارند میزند چون آدرس محل سکونت فرد باید در نماد باشد چرا ؟ چون مرکز مربوطه اساسا نمیخواهد پیگیر شکایت مردم از سایت ها باشد و با قرار دادن آدرس خود افراد شاکی باید مستقیم به آدرس مراجعه و تکلیف خود را حضورا مشخص کنند اما اینکار حالت دومی هم دارد و آن مراجعه مزاحمین جهت تخریب کار رقیب و یا استخدام و ... است و حالت سوم افرادی که بدون توجه به شرایط خرید فقط میخواهند حضوری و حضوری خرید نموده و به آدرس فرد مراجعه میکنند. حداقل آدرس در مشاغل کوچک نباید به این شکل نمایش داده شود و باید دست مراکز زیر ربط بوده تا آنها در صورت بروز مشکل اقدام کنند درست مثل سرآمد که نماد بدون نمایش آدرس میدهد( ولی بانک ها نماد اعتماد را ملاک برای درگاه پرداخت میدانند که آدرس دارد ) اما چون در کشور ما هر مرکز بصورت موازی یک کار را انجام میدهد و با اینکه اسما و رسما عنوان اداره سرآمد بیشتر به ثبت و ارائه نماد به سایت های اینترنتی نزدیکتر است اما وزارت صنعت معدن و تجارت نیز نماد اعتماد با آدرس میدهد
2. چرا یک وب سایت برای ثبت لوگو خود که مثلا همان نام سایت است و مسلما به انگلیسی هست باید کارت بازرگانی داشته باشد در حالیکه وب سایتی که خدمات مجازی میدهد و قصد واردات یا صادرات ندارد چه دلیلی دارد کارت بازرگانی بگیرد
و موارد دیگر
اما در مجموع کلیه قوانین منطبق با شرایط مشاغل فیزیکی بوده و در اجرا برای مشاغل مجازی نیست( چون کمتر کسی فکر میکند امکان افزایش درآمدزایی از این راه ممکن است) و هر بار میبینید یا میشنوید که قرار است امور تسهیل شود ( مانند دفعه قبل در حوزه مشاغل فضای مجازی ) یعنی قرار است قوانین دست و پاگیر و سنگ های جدیدی اضافه شود