شاهرخ
۲۳:۵۲ ۰۳ اسفند ۱۳۹۸
آبی هستم دریایی هستم، آبی هستم جاری در رگهای زمین، آبی هستم در گلستان و بوته زار نشاط وشادابی بر می انگیزم درطبیعت زیبایی میافرینم به چهرهٔ شادابی، آبی هستم درآسمان لایتناهی فرود میآیم بر ذات تشنهٔ خاک زمین و میرویانم زندگانی با قطره آبی...
پاسخ دادن
حمید
۱۲:۰۱ ۰۴ اسفند ۱۳۹۸
ماشاالله به این قریحه شاعری اونم تو این وضعی که حتی نفس کشیدن هم ترسناکه...
پارمیس
۰۰:۰۷ ۰۵ اسفند ۱۳۹۸
بیچاره رو چیکارش دارین بذارین شاعریش رو بکنه بنده خدا