شکوه حقیقی مربوط به کمالات روحانی و مقام والای پیامبر هست، ولی دقیقا بخاطر همین شکوه مقام و عظمت روحانی، باید ظاهر این مشاهد و مراقد مطهره هم به احترام صاحب مرقد با جلال و عظمت ساخته بشه هر چند که پیامبر و اولیای الهی در حال حیاتشون عمدتا فقیرانه زندگی کردن ولی لازمه مراقدشون با خرج خود مردم و با پولهایی که با عشق و احترام برای بزرگداشت و پاسداشت اولیای الهی تقدیم می کنن با عظمت ساخته بشه و مطمئنا چنین بنایی آجر به آجرش پاسداشت و احترام به مقام ایشان خواهد بود. لذا هر چند که اونها نیاز به مرقد با عظمت ندارن ولی من نیاز دارم که عشق و احترام خودم رو نسبت به مقام ولی خدا و بخاطر جایگاهی که نزد خدا داره ثابت کنم و با عظمت و احترام نگه داشتن این نمادهای یگانه پرستی و توحید، احترام کردن به شعائر الهی هست که نشانه تقوای قلبی و باطنی هست و خداوند می فرماید: و من یعظِّم شعائر فهو من ثمره عملی دیگر با جلال و عظمت نگه داشتن این اماکن این هست که وقتی امثال ، من بعد از ۱۴۰۰ سال این جایگاه و احترامی رو که مردم برای ولی خدا قائل هستن رو میبینم، و اون رو با وضع و احترام دنیا پرستانی که رفتند و جز نام بد از خودشون بجا نذاشتن مقایسه می کنم، به وضوح درک میکنم که نباید بخاطر زخارف پست دنیا خودم رو به اسف السافلین مبتلا کنم و واقعا العاقبه للمتقین هست. در حالیکه اگه قبر پیامبر و نشانه های دین هم مخروبه باشه و ارج و احترام ظاهریش رعایت نشده باشه، هنگام زیارت قبر ایشان هم همان حسی به انسان معمولی و بدون پیش فرض دست میده، که در هنگام گذشتن از کنار قبر دشمنان خدا
صل الله علیک یا رسول الله