حقیر معلمی با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد از دانشگاه فرهنگیان هستم که متاسفانه گوشی موبایل هوشمند ندارم بنابراین چگونه توقع دارید از شبکه شاد راضی باشم این شبکه برای من و خیلی از همکارانم به شبکه ی غصه و غم تبدیل شده
سلام مورد بعدی در برنامه شاد نبود امکانات گوشیهوشمند اینترنت و هزینه های آن واز همه مهمتر نحوه ی استفاده ی بیشتر اولیا که به خاطر کم سوادی وبی سوادی همراهی دانش آموز برای استفاده از برنامه شادرا غیر ممکن می کند.گویا مسولان مملکتی از در آمد و چیزهای دیگر مردمان روستا اصلا خبری ندارند و ما معلمان سپر بلای آموزش و پرورش و درگیر بامردم هستیم که کسی همراهمان نیست حتی مسولان آموزش و پرورش منطقه .
برای دیدن تکلیف وآزمون خوبه.برای آموزش وتدریس مناسب نیست. اینکه خانواده ها مجبور شن برای کودکان ونوجوانان گوشی هوشمند بگیرن از نظر تربیتی وفرهنگی آسیب میزنه. بعدها اثراتش رو خواهید فهمید که دیگه دیره.
سلام من درسال گذشته خودم در یکروستای شهرستان درگزین از استان همدان معلم بودم اولا برنامه شاد برای مدارس چند پایه اجرا یی نشد واگر هم اجرایی می شد یک معلم چطور می تواند در شبکه مجازی برای چندپایه سه ،چهار، پنج وشش کلاس در یک روز درس بدهد وبه تمام کتب درسی طبق برنامه روزانه برسدبنده با ۲۸ سال سابقه وتدریس بیش از ۱۲ سال چند پایه به هیچ عنوان با عقلم جور در نمی آید که در مدارس چند پایه تدریس مجازی فابل اجرا باشد بهترین کار رعایت بهداشت و حضور در کلاس در مدارس چند پایه است زیرا چنین مدارسی تعداد کمی دانش آموز دارد و با فاصله گذاری به راحتی می توان حضوری اجرا وتدریس کرد. باتشکر بهرامی
اصلا خوب نبود دخترم ششمی بود مثلا علوم برو صفحه ۸۰ بخون نیم ساعت دیگه میپرسم ریاضی صفحه ۷۰ حل کن بفرس بعد جواب سوالات میفرستادن این شد درس همسرم فرهنگی بازنسشته بود فقط این مدت کمکش کرد تا کتاباش خوند تمام شددختر دیگم کنکوریه فقط دبیر زبان کم کاری نکرد عالی بود بقیه دبیرا نمونه سوال میدادن اینا که خودمونم بلد بودیم با تشکر از باشگاه خبرنگاران