سلام.
من از اون دسته ها هستم که دوست دارم پیامای بلند بدم.
اما بعضی موقع ها لازمه آدم پیامای کوتَه بده.
من خودم حتی چون دوست دارم پیامام طولانی باشه خودمم بعضی موقع ها پیامای کوتاه میدم
دختر خاله من جزو اوناییه که دوست دارن پیامای پشت سر هم بدن
دلیلش:
یه بار وقتی رفتم تو گوشی دیدم تو پیوی ۹۸ تا پیام داده
بهش گفتم چون تو ۹۸ تا پیام دادی منم باید ۹۸ تا پیام بدم
اون در جواب گفت: اینا ۹۸ تا نیستن ۹۸۰ تا هستن
من همینطوری مات و مبهوت
من خیلییییییییی خیلیییی دوست دارم هرچه سریع تر کسایی که این عادت ها رو دارن سریعا ترکشون کنن.
من پیامهام یه وقتایی طولانیه ومطلبودرست میرسونم.بیان نوشتاریم ازبیان گفتاریم بهتره.بستگی داره به چ کسی پیام بدم.کاملابه طرف مقابلم احترام میزارم.ولی اگ کسی هم پاشواز گلیمش دارزترکنه رکوپوست کنده جوابشومیدم.کسی هم ک خدای ناکرده مریض باش احوالشومیپرسم.مثلاجاریم کرونا گرفته هرروزاحوالشو میپرسم وآرزوی سلامتی میکنم براش.
در پیام نوشتن بستگی داره مخاطبمون کی باشه. مثلا نوشتن پیام برای یک دوست صمیمی یا رییس مافوق یا افراد خانواده. مسلما من اون جوری که به شوهرم پیام میدم به همکارم پیام نمیدم. پامی که برای مادرم میفرستم با پیامی که برای مادرشوهرم میفرستم کاملا متفاوته.
من از اون دسته ها هستم که دوست دارم پیامای بلند بدم.
اما بعضی موقع ها لازمه آدم پیامای کوتَه بده.
من خودم حتی چون دوست دارم پیامام طولانی باشه خودمم بعضی موقع ها پیامای کوتاه میدم
دختر خاله من جزو اوناییه که دوست دارن پیامای پشت سر هم بدن
دلیلش:
یه بار وقتی رفتم تو گوشی دیدم تو پیوی ۹۸ تا پیام داده
بهش گفتم چون تو ۹۸ تا پیام دادی منم باید ۹۸ تا پیام بدم
اون در جواب گفت: اینا ۹۸ تا نیستن ۹۸۰ تا هستن
من همینطوری مات و مبهوت
من خیلییییییییی خیلیییی دوست دارم هرچه سریع تر کسایی که این عادت ها رو دارن سریعا ترکشون کنن.
قدرت میاره
احترام میاره
شخصیت هم میاره...
فقط این:
«عالیه پس یعنی امشب مهمونی داریم، هاها»