باسلام وشب بخیربه همه دوستان عزیزوگرامی معلول بودبهترین هدیه خداست چراکه تاباهاشون زندگی نکنیدنمیفهمیدواقعازندگی چیست من خودم ۲۷ سالمه وپسری معلول دارم هم جسمی هم حرکتی هم ذهنی هم گفتاری امابابودن اون روزبه روزبیشترلذت میبرم چون اون هدیه بزرگی است ازطرف خدابه من بنده بی ارزش راست میگه من پسرم روکه به بیرون ازخونه میبردم مردم نگاهش که میکنن ازش فاصله میگیرن یایهودرمیان میگن خدایاشکرت یامیگم آخی نگاش کنیدچراماآدمهااینجوری هستیم بیشتروقتاهاشده که برخوردی که باپسرم انجام میدن من روناراحت میکندامااون بانگاه گرمش ولبخندش من روآروم میکنه وبهم میفهمونه که من هستم وبخاطرهمین ازخداسپاس گذارم که اون روبهم داده وهرروزبانفس اون نفس میکشم

نمیدونم پیامم ارسال میشه یانه امابدونیدانسان معلوم هم مثل ماآدمهاست هیچ فرقی باماهانداره پس چراماتظاهرمیکنیم که اونابامافرق دارن من خبلی دنبال کتابی گشتم که بتونه کمکم کنه که صبرم بیشتربشه تابتونم کمکم کنه تادیدمردم رونسبت به اینکه اونم مثل شماهاست فرقی نداره فقط اون قلبش ازقلبش ازقلب ماهابزرگتره پاکتراونافرشته ان بارها شده بهم گفتن که ببربذاربهزیستی چراخودتوآذیت میکنی ایناروخداداده چاهشم داده اماهیچ وقت فکرنمیکنن که اینااگرنباشن ماآدمهایی معنی عشق محبت دوست داشتن رویادنمیگیریم اینابااین همه دردکه میکشن بازمیخندن اماماهایی که سالمیم طاقت دردکشیدن رونداریم