منم فارغ التحصیل دانشگاه شریفم و دارم کار میکنم. چند مقاله معتبر و فعالیت توی چندین پروژه ملی دارم و براحتی میتونم برم از کشور. کارهایی که داخل کشور انجام میدیم در سطح همون دانشگاه های خارجی بلکه برتر هست اما درامدها آدم رو به خفت و ذلت میندازن و اصلا متناسب نیست. نه میشه ازدواج کرد و نه خونه در شان اجاره کرد. باید بریم فشافویه خونه کرایه کنیم!!!
تا حالا تو کتم نرفته فقط بخاطر پول مهاجرت کنم اما مطمئن نیستم تا کی صبر کنم...

من هم یه جوان 30 ساله با مدرک مهندسی کامپیوتر با معدل ممتاز از دانشگاه دولتی هستم که 25 سالگی لیسانس گرفتم وقتی دیدم خبری نیست و 5 سال کارگر فصلی هستم به علت پارتی بازی تو مملکت جای ضابطه رو رابطه گرفته تو همه بخش ها چه دولتی چه خصوصی و حتی هیچ وسیله نقلیه ای ندارم تا اسنپ یا پیک موتوری کار کنم هر چی هم ثبت نام خودرو شرکت کردم در نیومد که با اون خودرو کارکنم فقط میدونم خوش بحال اونایی از این مملکت رفتن

وقتی هر دانشجویی که خارج تحصیل میکنه سرمایه ملی خطاب میشه و تو سر بچه های باهوش و مستعد داخلی زده میشه، همه دلشون میخواد با پرداخت پول هم که شده برن و منتظر باشن که التماسشون کنن برگردن. تازه با خودشون فرهنگ اونجا رو هم سوغاتی بیارن.
پذیرش گرفتن از دانشگاه های خارجی خیییییییلییییی راحت تر از قبولی دانشگاه های ایرانه. بچه های وطنی رو دریابید.

چرا فکر میکنید لزوما هر کی رفته خارج درس بخونه فرار مغزها شده؟! خیلیا چون اینجا جایی ندارن میرن. یعنی ضعیف تر از بچه های داخل هستند که میتونن اینجا تو ‌کنکور دکترا قبول بشن و درس بخونن.
پس لزومی هم نداره عاشق چشم و ابروشون و مشتاق برگشتنشون باشیم. اگر دلشون برای مملکت میتپید نمیرفتن یا خودشون برمیگشتن.

راحت یک میلیون دانشجو مهاجرت کرده،ماهم اشتباه کردیم نرفتیم،با مقاله آی اس آی درخواست کار دادم،وزارت کار بهم پیشنهاد نگهبانی رو داد

ماشا.... .. باوضیعت کنکور و دانشگاه کشور برن خوبه ...داشتن وبرازندگی..

من خودم دانشجوی دکتری هستم و با وجود سختی مهاجرت، بی صبرانه منتظرم درسم تموم بشه تا بتونم از ایران برم چون با کمال تاسف امیدی به اصلاح وضع کشور ندارم. وقتی که مسئولین خودشون امیدی به بهتر شدن وضع ندارن و بچه هاشون رو به هر بهانه ای به کشور های دیگه می فرستن چه انتظاری میشه داشت.