اینجانب فقط دو هفته سر کلاس دکتری بودم دانشیار که مقاله زمان دانشجویی خودش را بما داد و یعنی بیست سال پیش و در عین حال میگفت قطار علم است سوار شید نمیدانستم
کاش حقوق کارشناسان آموزش دانشگاهها رو هم می نوشتند که از هر جا حتی علمی کاربردی هم مدرک بگیرند به حقوقشون می افزایند تا جایی که به حق التدریسها هم میگن می خواستین برین کارمند بشین تا این همه دردسر نکشین!!!
چطور شما به یک فوتبالیست حق میدین چندین میلیارد بگیره در حالی که برای فایده یک فوتبالیست برای یک ملت چیزی در حد سرگرمی ست
ولی وقتی یک معلم یا یک استاد اگر حقوق بالا بگیره ناراحت میشین.
معلم یا استادی که عمرشو می ذاره برای فرهنگ جامعه باید به اندازه ای در رفاه باشه که فقط فکرش برای آموزش و پرورش دانش آموزان و دانشجویان کارآمد باشه و آن موقع هست که این بودجه ای که برای اساتید یا معلمان صرف میشه چندین برابر به جامعه برمی گرده
ببینید شرکت هایی مثل گوگل و مایکروسافت و.. چقدر بودجه برای تحقیقات و توسعه و آموزش صرف می کنند تا حساب کار دست تان بیاد.
البته باید سیستمی تعریف بشه که فردی بیسواد سمت استاد و معلم رو اشغال نکنه
با سلام
نظر همه دوستان را خواندم
مشکل واقعی اینجاست که از یک جایی به بعد گزینشها برای انتخاب هیئت علمی ها در اکثر مواقع واقعی نبود و فرمایشی شد.بله اگر ما امروز امثال دکتر ماتدگاریها.دکترخدادوست ها.دکتر غریب و... داشتیم واقعا حقشان به گردن جامعه خیلی بیش از این حرفها بود ولی الان متاسفانه این گونه نیست
بنده خودم در یکی از دانشگاههای علوم پزشکی هستم که 23 سال عمرمو در بالین گذاشتم با مدرک فوق لیسانس ودر کار خود بسیار خبره هستم و به عنوان مربی بالین خدمت می کنم وحقوقم بدون کسورات 7م است و همکار با سابقه 20سال هیئت علمی شده و تحربه بالینی انچنان هم نداره وفقط مشغول تولید مقالاتی است که متاسفانه ندیدم دردی از جامعه هم دوا کند و خیلی مواقع پایشان را هم در بیمارستان نمی گذارند و حقوق 3 برابر بنده!با این وضعیت خیلی وقت ها به خودم می گویم من هم اندازه ارزشی که برایم قائلند به دانشجو کار یاد دهم ولی باز در عمل وجدانم اجازه نمی دهد چون سر وکار ما با جان بیماران است ولی همکارانی را دیده ام که این کار را می کنند
به نظرم نظام رتبه بندی مانند معلمان باید در دانشگاهها بجای هیئت علمی طراحی شود چون در سالهای اتی با این شیوه مدرسان خبره کشور در هر رمینه کاری ورشته ای را از دست خواهیم داد از ما و عمر ما که گذشت
ولی نگاه اینچنینی به قضایا از طرف تصمیم گیران کلان کشوری فقط باعث ایجاد تفرقه افکنی بین پرسنل شده چه کارمند هیئت علمی و غیره .حتی رقابت ناصحیح بین خود هیئت علمی ها
به خدا قسم الان ماهی 2800000 می گیرم.
خدا رو شکر که معلم هستم و با دانش آموزهای عزیزم سر و کار دارم. بچه های عزیزم هستن
ان شاالله وضعیت همه خوب بشه ؛ وضع ما هم خوب میشه
من عاشق معلمی هستم و ناراضی نیستم.
توجه کنیم که وضع همه مون خرابه، بدون ماشین و خونه اجاره
اکثرا به زندگی هامون نمی رسیم
ولی آموزش به بچه ها از همه چیز مهمتره
درود بر شما
ببینید من خودم عضو هیات علمی دانشگاه دولتی در تهران هستم با ۲۰ سال سابقه خدا می داند هنوز هم مستاجر هستم و یک ماشین ریو مدل ۹۰ دارم که اون هم همون سال ۹۰ گرفتم بنده تا ۳۱ سالگی مشغول درس خوندن بودم و توی خوابگاه زندگی می کردم وقتی درسم تمام شد و به خودم اومدم دیدم هیچ چیز ندارم الان هم که ۴۸ سال سن دارم از دوستانم که با مدرک دیپلم سر کار رفتند واقعا وضعیت اقتصادی به مراتب بدتری دارم لطفا کسانی که نظر میدهند انصاف رو رعایت کنند قابل ذکر است که در دوره کارشناسی ارشد و دکتری رتبه یک بودم و فارغ التحصیل دانشگاه تهران هستم.
خیلی ها رشته های راحتی خوانده اند و هیات علمی آن رشته ها شده اند.در ضمن خیلی کم کار میکنند .دلیل این رسیدگی های همیشگی به این قشر این است که نمایندگان مجلس اکثراً اعضای هیئت علمی هستند و در جهت رفاه این قشر خیلی تلاش میکنن
واقعا بی عدالتی هست، یه عده ای به نام هیئت علمی که با پارتی بازی این اسم را یدک میکشند، حقوق 20 میلیونی بگیرند همش در گردش و تفریح باشند، مگه برای مملکت چه کار میکنند؟ من هم دانشگاه رفته هستم، هیچ سودی هم برای مملکت ندارند
من با 12 سال سابقه هیات علمی در دانشگاه آزاد و متاهل و دارای یک فرزند و با مدرک دکتری و مرتبه استادیاری حکمم 7 میلیون و سیصد هزارتومن هست که البته بعد از کسورات قانونی مبلغ خیلی کمتر میشود موظفی تدریسمون هم 17 واحد هست نه بیمه تکمیلی داریم و نه امنیت شغلی و جرات اعتراض هم نداریم
الان حقوق هیات علمی پایه 4 در حدود 9 میلیون است که با کسر مالیات و ... 7 میلیون دویست دریافتی دارند، عدد ۱۵ تا ۲۰ برای کسانی هست که بالای ۲۰ سال سابقه دارند.
به هیچ عنوان خبر صحت ندارد چونکه هر سال همین هیات علمی ها افزایش بیشتر از کارمندان دارد و از طف دیگر یک هیات علمی واقعا باید خیلی نا مدیر باشد که با حقوق بین 15 الی 20 میلیون زندگی خود را نواند مدیریت کند و از طرف دیگر کارمندان مظلوم همان وزارت علوم و دانشگاه های کشور با حقوق بین 3 الی6 میلیون با مدیریت کامل و در رفاه کامل باید زندگی خود را اداره نمایند اگر به هیات علمی باشد که همین حقوق ناچیز کارمندان را هم بالا بکشند
الان نزدیک یکساله که کرونا اومده اعضا هیت علمی اکثرا تو گردش هستن و حقوق ۲۰ تا ۴۰ میلیونی میگیرن بازم میخواین براتون حق گردشگری هم اضافه بشه اصلا میخواین ما ها حقوق چندر گاز میگیرم بدیم به شما تا شرم نکنین
از امام علی علیه السلام برام از حسادت میگی ولی از عدالت امام (ع)چیزی نمیگی ..........
ناشناس
۱۰:۳۳ ۰۳ بهمن ۱۳۹۹
اصلا حقوق ما زیاد نشه روزی دست خداست اما امام هادی علیه السلام فرمودند: بر حذر باش و از حسادت شدیدا بپرهیز که اثر آن در خودت آشکار میشود و اثری در دشمنت نخواهد داشت.
با این همه علم ستیزی، شرایط کنونی کشور جای تعجب ندارد. این همه بدبختی برازنده مردم این کشور دانش ستیز هست.
مردمی که درک نمیکنند تربیت افراد متخصص که گره گشای مشکلات جامعه هستند از مسیر دانشگاه و اساتید قدرتمند میگذرد.
علم، فرهنگ، هنر
وضعیت امروز کشور نتیجه مدیریت شما هیات علمی های بیسواد میباشد
دانشجو
۱۹:۳۵ ۰۳ اسفند ۱۳۹۹
متاسفانه با اینکه بهترین عملکرد با کمترین نسبت فساد در اقشار مختلف جامعه رو اساتید دانشگاه ها و معلم ها ارائه می دهند اما متاسفانه به دلیل فقر شدید فرهنگی همواره به این اقشار بابت زمان کاری اعتراض می شود.
ولی وقتی یک معلم یا یک استاد اگر حقوق بالا بگیره ناراحت میشین.
معلم یا استادی که عمرشو می ذاره برای فرهنگ جامعه باید به اندازه ای در رفاه باشه که فقط فکرش برای آموزش و پرورش دانش آموزان و دانشجویان کارآمد باشه و آن موقع هست که این بودجه ای که برای اساتید یا معلمان صرف میشه چندین برابر به جامعه برمی گرده
ببینید شرکت هایی مثل گوگل و مایکروسافت و.. چقدر بودجه برای تحقیقات و توسعه و آموزش صرف می کنند تا حساب کار دست تان بیاد.
البته باید سیستمی تعریف بشه که فردی بیسواد سمت استاد و معلم رو اشغال نکنه
نظر همه دوستان را خواندم
مشکل واقعی اینجاست که از یک جایی به بعد گزینشها برای انتخاب هیئت علمی ها در اکثر مواقع واقعی نبود و فرمایشی شد.بله اگر ما امروز امثال دکتر ماتدگاریها.دکترخدادوست ها.دکتر غریب و... داشتیم واقعا حقشان به گردن جامعه خیلی بیش از این حرفها بود ولی الان متاسفانه این گونه نیست
بنده خودم در یکی از دانشگاههای علوم پزشکی هستم که 23 سال عمرمو در بالین گذاشتم با مدرک فوق لیسانس ودر کار خود بسیار خبره هستم و به عنوان مربی بالین خدمت می کنم وحقوقم بدون کسورات 7م است و همکار با سابقه 20سال هیئت علمی شده و تحربه بالینی انچنان هم نداره وفقط مشغول تولید مقالاتی است که متاسفانه ندیدم دردی از جامعه هم دوا کند و خیلی مواقع پایشان را هم در بیمارستان نمی گذارند و حقوق 3 برابر بنده!با این وضعیت خیلی وقت ها به خودم می گویم من هم اندازه ارزشی که برایم قائلند به دانشجو کار یاد دهم ولی باز در عمل وجدانم اجازه نمی دهد چون سر وکار ما با جان بیماران است ولی همکارانی را دیده ام که این کار را می کنند
به نظرم نظام رتبه بندی مانند معلمان باید در دانشگاهها بجای هیئت علمی طراحی شود چون در سالهای اتی با این شیوه مدرسان خبره کشور در هر رمینه کاری ورشته ای را از دست خواهیم داد از ما و عمر ما که گذشت
ولی نگاه اینچنینی به قضایا از طرف تصمیم گیران کلان کشوری فقط باعث ایجاد تفرقه افکنی بین پرسنل شده چه کارمند هیئت علمی و غیره .حتی رقابت ناصحیح بین خود هیئت علمی ها
به خدا قسم الان ماهی 2800000 می گیرم.
خدا رو شکر که معلم هستم و با دانش آموزهای عزیزم سر و کار دارم. بچه های عزیزم هستن
ان شاالله وضعیت همه خوب بشه ؛ وضع ما هم خوب میشه
من عاشق معلمی هستم و ناراضی نیستم.
توجه کنیم که وضع همه مون خرابه، بدون ماشین و خونه اجاره
اکثرا به زندگی هامون نمی رسیم
ولی آموزش به بچه ها از همه چیز مهمتره
ببینید من خودم عضو هیات علمی دانشگاه دولتی در تهران هستم با ۲۰ سال سابقه خدا می داند هنوز هم مستاجر هستم و یک ماشین ریو مدل ۹۰ دارم که اون هم همون سال ۹۰ گرفتم بنده تا ۳۱ سالگی مشغول درس خوندن بودم و توی خوابگاه زندگی می کردم وقتی درسم تمام شد و به خودم اومدم دیدم هیچ چیز ندارم الان هم که ۴۸ سال سن دارم از دوستانم که با مدرک دیپلم سر کار رفتند واقعا وضعیت اقتصادی به مراتب بدتری دارم لطفا کسانی که نظر میدهند انصاف رو رعایت کنند قابل ذکر است که در دوره کارشناسی ارشد و دکتری رتبه یک بودم و فارغ التحصیل دانشگاه تهران هستم.
مردمی که درک نمیکنند تربیت افراد متخصص که گره گشای مشکلات جامعه هستند از مسیر دانشگاه و اساتید قدرتمند میگذرد.
علم، فرهنگ، هنر