خداییش همه ی مشکلات یک طرف، سربازی یک طرف. چون واقعاً سربازی مشکلیه که به دنبال خودش چندین مشکل جدید به وجود میاره. واقعاً کم نیستند پسرهایی که بدون علاقه به درس و دانشگاه، وارد دانشگاه میشن و چندین سال از عمرشون در واقع تلف میشه، آخرش هم باید به سربازی برن و سرانجام با سن نزدیک ۳۰ سال تازه باید دنبال شغل بگردند.
از طرف دیگه در همین مدت، نسل دختران وارد بازار کار میشن و خیلی از شغل ها رو پُر می کنند. اگر توی خیابون ها نگاه کنید خیلی از مغازه ها و پست بانک ها و بیمه ها و ادارات و داروخانه ها و بیمارستان ها و اخیراً هم راننده اتوبوس و ... پُر از شاغلان خانم است. البته منظورم مخالفت با شغل خانم ها نیست؛ اما نتیجه ی این کار رو سال هاست داریم می بینیم.
نتیجه ی این کار میشه همین که یک نسل از پسران بالای ۳۰ سال مجرد که هیچ شغل و درآمدی ندارند. و در عوض، یک نسل از دختران بالای ۳۰ سال مجرد که درآمد دارند اما مطمئناً حاضر نیستند با یک پسر مجردِ بیکار ازدواج کنند.
واقعاً به نظر من اگر این تلف شدن عمر در دانشگاه ها نباشه، شاید خیلی ها مشکل پیدا کردن شغل نداشته باشند. من خودم تا جایی که می دونم، توی شهرهای کوچیک، حتماً شغلهایی مثل کارهای فنی و تعمیرکاری، کشاورزی، کارهای تولیدی و ... پیدا میشه و از این لحاظ مشکل بیکاری نیست. اما وقتی یک پسر خواه و ناخواه مجبور میشه به خاطر سربازی وارد دانشگاه بشه و چندین سال بدون اینکه درس رو بفهمه، با سختی و بدبختی، یک مدرک بگیره که هیچ فایده ای هم براش نداره. آخرش هم با هزار مشکل روحی و افسردگی به سربازی بره و بعد از ۳۰ سالگی تازه دنبال کار باشه و اگر مشکلی پیش نیاد تا ۴۰ سالگی پولی پس انداز کنه و در ۴۰ سالگی تازه ازدواج کنه. آیا یک آدم ۴۰ ساله حوصله ی نگهداری از بچه داره؟؟
به خاطر خدا یک فکری به حال این سربازی بکنید. آسیب این کار، همون طور که در این خبر هم هست، باعث پیر شدن جمعیت و بی انگیزگی برای ازدواج و بچه دار شدن میشه و آسیبش در سالهای آینده مشخص میشه.
خدا بچه های ثروتمندان و مسئولان و بزرگان را زیاد کند انشالله مشکل نیروی کار اینده هم حل می شود. فقرا و کم درآمد ها توی خرج همون یکیش هم موندن.. علی برکت الله...
روزی بچه رو خدا میرسونه اگه خودمون به روزی خودمون و بچه هامون پشت پا نزنیم . متاسفانه هزینه های درمان ناباروری به حدی زیاده که اگه کسی با این درمان ها و ریسک 50 درصدش بتونه بچه دار بشه باید سال ها قسط وام هایی که برای بچه دار شدن گرفته رو پرداخت کنه . من هنوز وارد سیکل درمان نشدم ولی تا الان نزدیک به چهار میلیون تومن هزینه ی آزمایش هام شده و میدونم باید تا قبل از بارداریم نزدیک به 20 میلیون تومن دیگه هزینه کنم !! اون ها که میتونن بچه دار بشن و از روزیش میترسن ناشکری خدا رو میکنن. ما که بچه نداریم میفهمیم زندگی بدون چند تا بچه ی قد و نیم قد تو خونه زندگی نیست ...
ناشناس
۰۸:۵۱ ۰۵ اسفند ۱۳۹۹
بزرگترين مشكل و تهديدي كه مردم هر روز با پوست و گوشت خود اونو احساس مي كنند، افزايش آلودگي هوا و محيط زيست، افزايش ترافيك، كوچك شدن آپارتمانها، مشكلات اجتماعي و نبود زيرساخت هاي استاندارد خدمات عمومي و بهداشتيه، اگه اين گرفتاريها برطرف بشه، بدنبالش تهديد تك فرزندي هم برطرف ميشه
مشکل اقتصادی بهانه ای برای تک فرزندی نیست بلکه واقعیت محض است برای اینکه به نون شب محتاجیم چه برسه بخواهیم چند فرزند داشته باشیم.این مقوله برای جوامعی است که نسبت به رفاه مردم و معیشت مردم توجه کافی شده باشد.
همین الان چندین میلیون نفر جوان تحصیلکرده و بیکار هستند. بذارید اینها شاغل و خوشبخت بشن نسل های بعدی پیشکش. نترسید. اگه سالهای بعد نیروی کار کم آوردن نیروی انسانی هم وارد می کنند. مث کالاهایی که بی رویه وارد شده و تولید رو نابود کرده.
سلام؛ به نظرمن هم درسته. وقتی یک پسر چندین سال از عمرش رو صرف سربازی و دانشگاه می کنه تا در نهایت چند تا مدرک دانشگاهی و یک کارت پایان خدمت بگیره، بعدش هم بیکار باشه، اون وقت مطمئناً اون دختر خانم هایی که به جای رفتن به سربازی، خیلی سریع میرن استخدام میشن و تمام ادارات و شغل ها رو پُر می کنن، مطمئناً حاضر نیستند با یه پسر ۳۰ ساله ی بیکار و بی پول ازدواج کنند. در نتیجه، هم پسرها و هم دخترها تا سن ۴۰ سالگی مجرد می مونن و بعدش هم که ازدواج کنند، اصلاً دیگه حوصله ی نگهداری از بچه رو ندارند. (البته اگر طلاق نگیرند؛ چون اینطور ازدواج ها معمولاً به طلاق ختم میشه)
ناشناس
۰۸:۲۳ ۰۵ اسفند ۱۳۹۹
دلتون خوشه شکم یه بچه رو نمیشه سیرکرد حالا چندتا هم بیاریم خیلی ارزونیه
قدیم اگه تعداد بچه ها زیاد بود بخاطر این بود که والدین به آینده بچه هاشون امیدوار بودند. اما حالا تامین نیازهای فرزندان بسیار سخت است و نمی توان جلوی نگاه های معصومانه آنها را از زرق و برق دنیای امروز گرفت. مشکلات اقتصادی اصلا بهانه نیست بلکه یک حقیقت تلخ که الان دامن گیر خیلی از خانواده ها شده... شرمندگی مرد خانواده وقتی نمی تونه حداقل ترین نیازها رو برطرف کنه بهانه نیست... میگید جامعه پیر میشه و نیروی انسانی کم، نگران نباشید مثل الان که خیلی از کارها رو سالمندان همچنان اشغال کردند که البته حق هم دارند (بخاطر شرایط بد اقتصادی)، باز هم پیرترها سرکار هستند، دیگه نیازی به نیروی جوان و تحصیل کرده نداریم... حتی الان هم خیلی از همون خانواده های پرجمعیت قدیمی قادر به تامین نیازهاشون نیستند... باوجود اینکه دائم در تلاشند اما باز هم هشتشون گرو نهشون و هرچی میدوند به جایی نمی رسند... حالا توقع دارید به کدوم امید و آرزو ازدواج کنند و بچه بیارند؟! اینطور بنظر میاد که مسئولان ما بیشتر نگران نیروی کم شدن نیروی کارگر با کمترین دستمزدند.. که مثل چیز کار میکنند و حقوقشون اونقدر کم که به آخر هفته اول ماه هم نمی رسه... بعد در عوضش کارمندان رسمی با تعداد روزکاری کمتر و حقوق بیشتر بعلاوه هزارتا کمک معیشتی دیگه.... فرهنگ سازی کنید برای اون کسایی که حقوقاشون از پارو بالا میره و به حقوق ماهی 22میلیون تومن میگن کم...! با حقوق ماهی 3میلیون تومن خیلی نمی شه کار زیادی کرد حتی خرج پوشک بچه هم نمیشه، چه برسه به خورد و خوراک و تحصیلش...
والا من خودم روزی 100 مرتبه میگم که ای کاش به دنیا نمی اومدم با این وضع گرونی و بیکاری و مسکن و شغل...حالا یکی دیگه به دنیا بیاریم که از ما بدبخت تر و بیچاره تر به چه امیدی ملت بچه دار بشن آخه؟؟؟
از طرف دیگه در همین مدت، نسل دختران وارد بازار کار میشن و خیلی از شغل ها رو پُر می کنند. اگر توی خیابون ها نگاه کنید خیلی از مغازه ها و پست بانک ها و بیمه ها و ادارات و داروخانه ها و بیمارستان ها و اخیراً هم راننده اتوبوس و ... پُر از شاغلان خانم است. البته منظورم مخالفت با شغل خانم ها نیست؛ اما نتیجه ی این کار رو سال هاست داریم می بینیم.
نتیجه ی این کار میشه همین که یک نسل از پسران بالای ۳۰ سال مجرد که هیچ شغل و درآمدی ندارند. و در عوض، یک نسل از دختران بالای ۳۰ سال مجرد که درآمد دارند اما مطمئناً حاضر نیستند با یک پسر مجردِ بیکار ازدواج کنند.
واقعاً به نظر من اگر این تلف شدن عمر در دانشگاه ها نباشه، شاید خیلی ها مشکل پیدا کردن شغل نداشته باشند. من خودم تا جایی که می دونم، توی شهرهای کوچیک، حتماً شغلهایی مثل کارهای فنی و تعمیرکاری، کشاورزی، کارهای تولیدی و ... پیدا میشه و از این لحاظ مشکل بیکاری نیست. اما وقتی یک پسر خواه و ناخواه مجبور میشه به خاطر سربازی وارد دانشگاه بشه و چندین سال بدون اینکه درس رو بفهمه، با سختی و بدبختی، یک مدرک بگیره که هیچ فایده ای هم براش نداره. آخرش هم با هزار مشکل روحی و افسردگی به سربازی بره و بعد از ۳۰ سالگی تازه دنبال کار باشه و اگر مشکلی پیش نیاد تا ۴۰ سالگی پولی پس انداز کنه و در ۴۰ سالگی تازه ازدواج کنه. آیا یک آدم ۴۰ ساله حوصله ی نگهداری از بچه داره؟؟
به خاطر خدا یک فکری به حال این سربازی بکنید. آسیب این کار، همون طور که در این خبر هم هست، باعث پیر شدن جمعیت و بی انگیزگی برای ازدواج و بچه دار شدن میشه و آسیبش در سالهای آینده مشخص میشه.
همه عالیه
قیمت ها عالی
وضعیت مالی مردم عالی
راستی چرا مردم بچه دار نمیشن؟!
با این شرایط خوب
باید چکار کنیم
مشکل به نظرتون از چی هست؟ ها؟