اصلاااااااا باورم‌نمیشه اصلا
ما آدما چقدر میتونیم همدیگرو بارها و بارها بکشیم ...چقدر میتونیم از خیلی جانوران دیگه وحشی تر و درنده تر باشیم
نمیدونم چرا انقدر ناراحتم ...شاید چون اونم مثل من جوون بود چون آرزو داشت ، حق زندگی داشت چون میتونست اونجوری که دوست داره زندگی کنه چون ما هممون یک بار فرصت زندگی داریم و چقدر این یکبار فرصتو با کارا و حرفامون میتونیم بهشت کنیم یا جهنم .... چون اون یه دختر داشت مادر بود مادر... مامانا آرزوی های قشنگی برا بچه هاشون دارن .. دنیا هر چقدرم بد اما کنار مادرا قشنگه ... شاید اون چیزی که منو کشوند اینجا تا بنویسم بیشتر و بیشتر برای اون دختریه که باید تا اخر عمرش بار سنگین تنهایی و نگاه سنگین خیلی هارو به دوش بکشه ، حرفای گاه و بیگاهی که هر بار مثل یه چیز تیز میره تو عمق وجودش ...چون شاید منم میدونم تنهایی و دور افتادن از اونچیزایی که دوستشون داری نه یکبار که هزاران هزار بار میتونه تورو بکشه ....آرزوی دنیا دنیا صبر دارم برای اون فرشته بی بال و پر شده ...هیچ چیزی اندازه تنهاییش و قلب گرفتش منو اذیت نکرد ...
ان شا الله روحش غرق در آرامش و رحمت خداوند باشه
کاملا موافقم
بشرط اینکه این دیگران خودشون رو در معرض چشم مردم قرار ندهند
والله گمنامی بهتر و راحت‌تر میشه زندگی کرد و مرد...
هرچقدر افراد حتی مراحل عادی زندگیشون رو کمتر علنی کنند دیگران کمتر اجازه حرف و حدیث به خودشان میدهند...
ناشناس
۱۷:۰۷ ۰۹ فروردين ۱۴۰۰
زندگی شخصی تا وقتی شخصیه که علنی نشه. اسمش روشه "شخصی" ولی وقتی شوآف میکنیم وقتی از زندگی شخصی حرف میزنیم وقتی نمایشش میدیم دیگه شخصی نیست و عموم مردم حق دارن ببینن و قضاوت کنن. یاد بگیریم...
آزاده حلالمون کن
قضاوت عجولانه کردیم
کاش همه ما کمی دل رحم تر بودیم
کاش کمی گذشت مسیر زندگی تو عوض میکرد
از خدا میخواهیم در مسیر زندگی جدید تو را کمک کند
تنها یار و یاور همه ما و الان تو فقط خداست
کاش زندگی برای تو چیز دیگری میخواست
میلیون ها آدم در ایران نه کسی را قضاوت می کنند ونه کسی را مقصر می دانند ،مردم ما بسیار نجیب هستند پس عیب یک عده ای که همیشه دنبال سوژه هستند را مردم قلمداد نکنید اکثر مردم عادی اصلا به‌این چیز ها اهمیت نمی دهند پس دیگه اسم مردم را تکرار نکنید
ما آدما چقدر میتونیم همدیگرو بارها و بارها بکشیم ...چقدر میتونیم از خیلی جانوران دیگه وحشی تر و درنده تر باشیم
نمیدونم چرا انقدر ناراحتم ...شاید چون اونم مثل من جوون بود چون آرزو داشت ، حق زندگی داشت چون میتونست اونجوری که دوست داره زندگی کنه چون ما هممون یک بار فرصت زندگی داریم و چقدر این یکبار فرصتو با کارا و حرفامون میتونیم بهشت کنیم یا جهنم .... چون اون یه دختر داشت مادر بود مادر... مامانا آرزوی های قشنگی برا بچه هاشون دارن .. دنیا هر چقدرم بد اما کنار مادرا قشنگه ... شاید اون چیزی که منو کشوند اینجا تا بنویسم بیشتر و بیشتر برای اون دختریه که باید تا اخر عمرش بار سنگین تنهایی و نگاه سنگین خیلی هارو به دوش بکشه ، حرفای گاه و بیگاهی که هر بار مثل یه چیز تیز میره تو عمق وجودش ...چون شاید منم میدونم تنهایی و دور افتادن از اونچیزایی که دوستشون داری نه یکبار که هزاران هزار بار میتونه تورو بکشه ....آرزوی دنیا دنیا صبر دارم برای اون فرشته بی بال و پر شده ...هیچ چیزی اندازه تنهاییش و قلب گرفتش منو اذیت نکرد ...
ان شا الله روحش غرق در آرامش و رحمت خداوند باشه
روحش شاد
بشرط اینکه این دیگران خودشون رو در معرض چشم مردم قرار ندهند
والله گمنامی بهتر و راحت‌تر میشه زندگی کرد و مرد...
هرچقدر افراد حتی مراحل عادی زندگیشون رو کمتر علنی کنند دیگران کمتر اجازه حرف و حدیث به خودشان میدهند...
لطفا برای هر چیزی زود قضاوت نکنید
قضاوت عجولانه کردیم
کاش همه ما کمی دل رحم تر بودیم
کاش کمی گذشت مسیر زندگی تو عوض میکرد
از خدا میخواهیم در مسیر زندگی جدید تو را کمک کند
تنها یار و یاور همه ما و الان تو فقط خداست
کاش زندگی برای تو چیز دیگری میخواست