رای های باطله را هم کم کنید ببینم چند درصد میمانند اخر ملت از ترس قطع یارانه یا عدم استخدام و... فقط رفتند شناسنامه شان را مهر زدند

می دانید چرا تهران کمترین مشارکت رو داشته ؟
چون همه مسولین رده بالا ساکن تهران هستند و همه منافعشونم تو تهران. حفظ انقلاب مال بیچاره و فقیراست ، پول و ثروت و امکانات مال تهرانی هاست که تو انتخابات کمترین مشارکت رو دارند.

بهترین و معتبرترین ملاک آمار،،، انتخاباتی با نظارت بین المللی، بلاخص در کشور خودمان است،،، والا همه اش شبه برانگیز است. آخه مگر ریگی در کفش داریم که بترسیم؟؟؟

پایتخت باید جایی باشه که مردمش پای نظام و حکومتش ایستادند، خواهش میکنم همه امکانات مملکت رو تهران نریزید

هر چی بودجه مملکته ریختید تو تهران، اینم نتیجه اش کمترین مشارکت
بازم میخواید همه امکانات رو بریزید تو تهران؟
یه نگاهی به آمار شهدا نسبت به جمعیت هر استان بکنید،
ما شهرستانی ها با همه نداری ها و کمبود ها پای این انقلاب وایستادیم، به ما جفا نکنید
هر چی دانشگاه، بیمارستان و کارخانه و تفریحات و تکنولوژی رو وارد تهران نکنید و مابقی کشور محروم

قوم فارس که حداقل مدعی سند مالکیت ایران هستند درانتخابات مشارکت کافی نداشته اند یعنی استان فارس که ۴۸ واصفهان که ۴۴ وتهران هم که ۳۴ درصد مشارکت داشته اند
این مشارکت خیلی ایده آل نیست و قوم فارس که اینگونه باشد ازسایراقوام دیگر نمی توان توقع زیادی داشت گرچه انتخابات اگر ۵۰ درصد رضایت مندی مردم وحمایت آنها را ازحاکمیت نشان دهد ۵۰ درصد هم شرکت دریک انتخاب است
نه بیشتر ونه کمتر وازانتخابات هم دریک حد محدود می توان برای تبلیغات سیاسی سود برد ولی مشکلات کشور رابا تبلیغات سیاسی نمی توان حل نمود بنابراین انتخابات تمام شد ورفت ولی تازه انجام تکالیف و وعده و وعیدهای نیمچه ای آغاز شد ، هیچ کاندید ریاست جمهوری به مردم وعده بیهوده نداد ولی وعده ندادن هم نوعی ناکارآمدی وناشیگری و نابلدی و ندانمکاریست یعنی مردم حداقل باید بدانند چشم انداز حرکت ۱۰ سال آینده کشور چیست وترس از محقق نشدن اهداف وترس از بدقولی هم سوء مدیریت وبی برنامه بودن است و بدترازهمه این است که اگر کشور برنامه وچشم انداز نداشته باشد بودجه ها صرف امور غیر ضرور می شود وهمه از اصل پیشرفت کشور جا می مانند و مشاوره واندیشه وتدبیر واندیشکده واتاق فکر داشتن یک طرف مدیریت کشوراست ولی
تقسیم سلولی وهمه چیز را درهمه زمان به پیش بردن وغش نکردن بودجه به یک سمت وفقیر وبدون رشد نگهداشتن سایر جوانب کشورهم یک مساله است.بعنوان مثال انبوه سازی مسکن یک اشتباه بزرگ است چون تدریج و فرسایشی حرکت کردن کشور عقل واحساس و سازگاری خانوادگی وهزاران جوانب دیگر زندگی ها راتنظیم می کند توضیح بهترآنکه مثلاً درخانواده اگر انسان یک کیلو میوه داشته باشد یا ۱۰ کیلو میوه داشته باشد درهردوحالت این میوه ها با تفاوتی جزئی همزمان تمام می شود درحالی که بدن وقتی با یک عدد میوه ویتامین خود را تامین می کند اگر فرد ۱۰۰ میوه دیگرهم بخورد چیزی به بدن اضافه نمی شود ماننداینکه انسان ۱۰۰ بارپشت سرهم وضو بگیرد وفقط اسراف آب داشته باشد . بنابراین نیاز سنجی واقعی در مسکن دراتومبیل در جواهرآلات وهرچیز دیگر باعث می شود که جلو خریدهای کاذب گرفته شود، چشم هم چشمی وطلاق وجنگ برسرملک ومقام و فخرفروشی کاسته شود. فرهنگ خواستن کاذب وتوانستن کسب نیازهای آنی کاذب حذف شود. بنابراین در دولت هم هرچیز باید زمان خود راطی کند و درتمام دوران نباید یک عده مثل آب خوردن به خواسته ها برسند ویک عده نوه خود راببینند ولی هنوز خواسته خود را نبینند. ایجاد عجله در وعده دادن و به سرعت شلیک توپ به انتظارات رسیدگی کردن هم سبستم کشور رابهم می زند
زیرا دولت که پول زیادی ندارد لذا باید یک حقی را دریک قسمت ناحق کند تا حق عقب مانده درکشور را زنده نماید
بنابراین نه سرعت ونه برگشت به عقب بلکه حرکت دائمی ومرحله به مرحله وعدم توقف درتمام جوانب کشورلازم است تا تصمیمات درکنار زمان کافی یک تصمیمات پخته تری بشود
به این دلیل که وقتی ما به چند ماه یک مسکن رابه یک زوج جوان میدهیم دیگر انگیزه کاروفعالیت ازاو می گیریم وخیلی از
جوانان مشابه بخاطر نرسیدن به خواسته خود دست به طلاق وناسازگاری می زنند ، از طرفی افرادآسان رسیده به زندگی راحت ازبچه دارشدن انصراف داده وبه گناهان کبیره دست می زنند، ازطرفی رابطه بین نسل قدیم وجدید وتجارب بشریت دراین مساله نابود میشود وخودخواهی ها ارتقا وناسازگاریها نهایی می شود بنابراین دولت باید افسار درست زندگی کردن وصبوری وتصمیمات پخته گرفتن را با برنامه ریزی دقیق برگردن مردم بیندازد.این درست نیست که یکباره تمام سرمایه کشور مثلاً صرف اتومبیل سازی بشود نتیجه اش می شود بی عدالتی ، اعتراض واغتشاش وپرداخت هزینه های هزاران برابری که اگراین هزینه ازجیب مردم باشد بازهم جرم وگناه وحق الناس وپراز تبعات ناسالم است. یعنی برای داشتن کشور همیشه مقتدر باید ریشه تصمیمات آهنین ویکجانبه وسریع را درکشور خشکاند وهمانطور که با یک عصبانیت درخانواده تمام خانواده صدمه می خورند با عجله برای کشورهم تصمیم گرفتن
پشیمانی جبران ناپذیر ببارمی آورد. زندگی جای قهرمان پروری و
پیروزی یک نفر بر صدمیلیون نفر نیست باید دولت بکوشد درتمام زمینه ها تعادل ایجاد کند ، دولت آینده باید بکوشد درهیچ زمانی درهیچ کاری توقف ایجاد نشود وسد خود رابا آب تدریجی پرکند .حرکات تند دولتها اعصاب ملت راخراب کرده ، صبروتحمل را از زندگی ها حذف نموده وهمه را درصف انتظار مرگ نشانده است زیرا وقتی انسان فشاربرهمه چیز بیاورد که خواسته اش برآورده شود همان تعجیل ها بلای جانش میشود چون همه چیز راتجربه می کند وهدفهایش پاک میشود وفقط آرزوی مرگ می کند. مدیریت کشور آنقدرسخت است که هیچ عذاب اخروی ودنیوی ازآن بالاترنیست اگر مدیر کلان کشور بخواهد به وظایف خود درست عمل کند. زندگی مردم رزم یک لشکر نیست که هرساعت سرلشکر رابه شرق یا غرب با شمال وجنوب کج نمود .کشورداری درست خداداری وجای خداوند بر زمینیان تصمیم گرفتن است و (( گرصبرکنی زغوره حلواسازی))
تمام دنیا یک طرف ولی صبر وصبوری یک طرف، هیچ کس در دنیا وآخرت عزیز خدا و بندگان نشد مگر به صبر وشکیبایی
شتاب در هرکار دولتی کاریست که فقط شیطان را خوشحال می سازد ولی زندگی همه را تلخ می نماید. هیچ شهوتی هیچ قدرتی هیچ لذتی هیچ مکنتی وهیچ افتخاری به مقام بزرگ صبوری انسان در زندگی نمی رسد وبالاترین مقام بهشت مختص صابران است. یعنی هردولتی نباید بی تدبیرباشد ونه راکد ونه شتابگر که هرچیز مازاد هیزم آتش می شود چه زمان باشد چه ثروت وچه هرچیزی که بتوان درکش نمود.صبر ، ابراهیم را مقام امامت داد وبه پیامبر مقام اسوه حسنه بخشید چون همه خبرها درمقام صبراست ودرهیچ جای دیگر خبری نیست که نیست. تلاش زیاد ومستمر ونامنقطع در زندگی بهترین صبوریست وانزوا ونا امیدی و سکوت وعزلت نشینی بدترین ومنفی ترین نوع صبر است بنابراین دولت وملت باید بکوشند همیشه صبور پرتلاش باشند نه صبور بی عمل وبی اثر.

بنظر میرسه میزان برخورداری استانها با میزان مشارکت آنها در انتخابات نسبت معکوس داشته !!!
یعنی مردم استانهائی که محروم ترند مشارکتشان در انتخابات بیشتر و مردم استانهائی که بیشترین امکانات در اختیارشان است مثل تهران کمترین مشارکت را داشته اند!!!
این یعنی اوج پر توقعی و ناسپاسی برخورداران و نهایت کم توقعی و مرام و معرفت محرومان و اقشار آسیب پذیر !!!

شورای شهر بود وگرنه

قاضی ۵۰ درصد این امکان درست باشه دقیقا داره نشون میده راه حل مشکلات کشور کجاست ضربتی میشه اقدام کرد مثل خاری در چشم دشمنان که دیگه چشم طمع به ایران اباد و پیشران ندوزند

ای برادر چه بگویم

نیمه دوم جدول به جز تهران و اصفهان و تبریز انصافا شهر هایی هستن که زیاد بهشون رسیدگی نمیشه و مسئولین دولتی یه جورایی ولشون کردن .مخصوصا از لرستان به بعد .
مثلا استانی مثل آذربایجان غربی پر از معادنه و با چندین کشور همسایس ولی وضع معیشت مردم و وضعیت تولیدی ها و کلا وضعیت کارخانه جات چیه تو این استان؟ این استان یکی از استراتژیکی ترین استان های کشوره و نباید به تولید و صادرات میوه جات و ابمیوه بسنده کرد باید پالایشگاه های فراوان و بزرگ و خودرو سازی و ... رو تو این استان های مرزی بیاریم نه که منابع خامشونم بفرستن تهران :| همینجا تو شهرای مرزی راحت میشه کارخانه جاتو زد و تولیدو راه انداخت و صادرات و بازاریابیم راحتر میشه . ولی کو گوش شنوا .... امیدواریم حداقل آقای رئیسی به استان های مرزی بیشتر نگاه کنه بیشتر به شکوفایی کشور کمک کنه

اره بابا شماها راست میگین ماهم باور کردیم این امار رو...

توجه کنید که استان های‌محروم تر بیشترین مشارکت رو داشتن.

درود بر تهران

اگه میانگین آماری اعلامی را محاسبه کنیدبالای۵۳ درصدمیشه چطورمیگن ۴۸ درصد؟؟؟؟؟؟؟؟؟