ازدواج شده یک آرزو ؛، یعنی مسئولین مربوطه کار را بجایی رساندن که ازدواج شده یک آرزو برای جوانان ، چرا؟
وقتی یک نفر میشود مسئول اجرایی امورات یک کشور ایشان وظیفه اش چیست؟
اصلا اگر قرار بود با این طرز روش و عمل کار به اینجا برسه ، مدیر میخواستیم چیکار؟
پیشنهاد میدهم کسانی را که به عنوان مدیر تا الان بوده اند ، اما نتوانسته کاری کنند یا مشکلات را زیادتر کرده اند، تمام اموالش را مصادره کنند ، بعد با حاصل آن به جوانان کمک کنند تا از این وضع عبور کنند.

اول ازدواج بعد دادگاه خانواده الا برکت االه

دومیلیارد

تواین گرونی کسی ازدواج نکن بعدازدواج کردم نه عروسی نه وسیله هیچی نتونستیم بگیریم

نظام حاکم بر ایران قصد دارد نسل ایرانیان را منقرض کند

نظام حاکم بر کشور نمی داند که پول بی پشتوانه است که کشور ایران را بیچاره کرده است

بله

مشکل من سربازیه

مبل جزء ملزومات زندگیست واقعا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نمیدونم حرفمو باور میکنید یا نه،قدم تو راه ازدواج بذارید خدا وحشتناک کمکتون میکنه من سال ۹۸هیچی نداشتم الان بالای ۳میلیارد سرمایه دارم

من خودم ۳۴ سالمه تک پسرم خانواده سنتی هم دارم و همش ازمن میخوان ازدواج کنم میگن خدابزرگه قربون بزرگی خدا برمنکرش لعنت ولی اینا ازخداهم پیشی گرفتن دیگه نمیشه کاری کرد الآنم ازدواج کنم بچم بشه بیست سالش باید بجا اینکه بگه جان بابام بگه ارواح خاک بابام دیوانم مگه بخوام ازدواج کنم دیگه دوتابچه هم بدبخت کنم ول کنید بابا فقط دعا کنید خدا باعث و بانیش بدبخت کنه اعصابم خورد شد هرچی بگم کمه بایدتا صبح حرف بزنم انشاالله همه جوان ها عاقبت بخیر شن ازما که دیگه گذشت

دوستان گرامی کل بحث ازدواج از دو حالت خارج نیست.یا باید با همین شرایط نداری ازدواج کرد و امیدوار بود که بعدا شرایط بهتر بشه و راه دوم اینه که باید منتظر موند تا شرایط بهتر بشه بعد ازدواج کرد.به نظرم به جای ناامیدی و غصه خوردن که یه عده زیاد در موردش نظر دادن باید با امیدواری یکی از این دوتا راه رو انتخاب کرد و از زندگی لذت برد.دنیایی که معلوم نیست فردا توش باشی یا نه ارزش غصه خوردن نداره.

ما دهه شصتی ها که به فنا رفتیم و عمرمون تباه شد خدا باعث و بانیش رو لعنت کنه که امید به آینده و زندگی رو ازمون گرفتن

اگه ازدواج کنیم با این گرانی نصف ایمانمان را از دست می‌دهیم

مشکل این است که از پدرها و مادرها گرفته تا خود دختر و پسرها ، میخواهند متناسب با حرف همه مردم زندگی کنند و نه خواست و نظر خودشان از زندگی.
برای همین هم در هر موضوعی که مربوط به ازدواج می شود به سراغ سنتها و چشم هم چشمی ها و حرف این و آن میروند.
کی گفته پسر در دوران عقد باید هزارتا کادو ببره برای دختر و خانواده اش؟
کی گفته که عقد و عروسی فقط باید در تالار و باغهای مخصوص باشد؟
کی گفته که جواب درد تنهایی جوانان (دختر و پسر) را باید با خانه شخصی و ماشین و عروسی و جهیزیه و مهریه خاص داده شود؟
کی گفته که عروسی و جهیزیه و مهریه باید حتما طبق عرف کمرشکن جامعه باشد؟