تو منطقه ما که نخل هست به اینا میگیم بُکُم به زبون محلی... شیرین و آبدار و بشدت خوشمزه و ترده... فقط نخل هایی که قدیمی هستن و یا بدرد بخور نیسن ازشون بُکُم میگیریم و پاجوش های نخل که یکم تلخی دارن
ما بمی ها بهش می گیم کُل درخت
یعنی همون مغز انسان
اگه به هر طریق ضربه بخوره نخل ازبین میره
البته هر نخلی رو کُل در نمی آورن
کُل نخلی را در می اورند که از پاجوش (جُنگ )باشه ومثمر ثمر نباشه
سلام، اگه درخت خرما ، پا جوش (تم به زبان محلی رودانی ) زیاد داشته باشه ، یا اینکه درختی مزاحم ، و نا مرغوب باشه پنیر اون رو در فصل قبل از در آوردن خوشه ها (اوایل زمستان در دی ماه) در بهترین حالت قرار دارد ، قطع می کنند و پنیر اون رو بیرون می آورند ، خیلی خوش مزه است ولی اگه زیاد بخوری دل درد شدید می گیرید ،بنده زیاد خوردم از ارقام خنیظی بهترین کیفیت رو داره ( به زبان محلی ما رودان ها میشه کورک مگ)
این درواقع مغز سر درخت خرماست . پاجوشهای درخت خرما رو که اضافی هستند از درخت جدا می کنند که بعضی از آنها رو دوباره می کارند و بعضی رو برای تهیه این به قول شما پنیر نخل و به قول ما خَپ به کار می برند . در بعضی جاها متاسفانه عده ای هستند که با درآوردن پاجوشها برای تهیه این پنیر باعث آسیب زدن به درخت نخل می شوند .
هر وقت بخایم یه نخلی رو قطع کنیم میگیم میخایم خافیش کنیم
اینقدر طعمش عالی هست که هرچی بگم کمه
نام این محصول *طاره نخل* هم می گونید.
یعنی همون مغز انسان
اگه به هر طریق ضربه بخوره نخل ازبین میره
البته هر نخلی رو کُل در نمی آورن
کُل نخلی را در می اورند که از پاجوش (جُنگ )باشه ومثمر ثمر نباشه