ما که سواد مملکت داری نداریم اما به نظرم قسمتی از درامد های نفتی باید صرف تقویت زیرساخت های مملکت بشه مثل اب برق گاز مخابرات چون تو ایتن چند سال که بنده تو شرکت مخابرات بودم جز ویرانی چیزی ندیدم
باید در شهرهای قطعه سازی و شهرکهای قطعه ساز این سرمایه گذاری ها جذب و تغییر مسیر و کاربری داده شوند تا پس از مدتی دست کم به کشوری دارای توان تولید میلیونها قطعه دست یابیم.
این مانند یک معمای حل شده است که بسیاری از کشورها به آن رسیده اند وحتی با اینکه منابع عظیمی مثل ما ندارند به خوبی اداره میشوند،به جای اینکه دیگران آرزوی زندگی در ایران با اینهمه ثروت را داشته باشند کار بر عکس شده.راه حل اینست که مخارج کشور را معقول کنیم وبا انحصار واستخدام دستوری بسیار بیش از نیاز با راندمان پایین،و تمایلات نامعقول مسولین وفساد،سرمایه کشور را به باد ندهیم،یارانه های پنهان را که حق مساوی همست را برداریم چون معلوم نیست هر کس چه مقدار از ان بهره میبرد وهر چه شخص توانمند تر وپر مصرف تر باشد بیشتر استفاده میکند،مانند دیگر کشورها ازهمه اموال واملاک مالیات متناسب با ارزشش گرفته شود،وسپس در آمد کشور بین همه به طور برابر تقسیم شود،دستمزد واستخدام دستوری انحصاری وسهمیه ای باید برداشته شود وهر کس کاری را بهتر وارزانتر انجام داد جایگزین شود.مطمئنا فقر وفحشا وفساد وتبعیض وشکاف طبقاتی واسراف وآلودگی هوا ومشکل اب ونا هنجاریهای اجتماعی بسیار کم میشود.
کویت و امارات و عربستان هم نفت دارند ولی پیشرفت و رفاه آنها را ببینید، آنچه مسلم هست مدیریت آن کشورها مسیر درست را در پیش گرفته اند ولی افسوس به حال ما
اگر پول نفت مشکل افرین بود الان مردم کشوری مثل کویت نابود شده بودند،مشکل در ناتوانی اداره کشور وتقسیم نادرست و نابرابر ثروتهای ملیست،نادانی وفساد وبیعدالتی وتبعیض وناهنجاری اخلاقی بسیار شده.
مشکل اینه که مسئولین مملکت ما تک خورن ، مسئولین کشورهای نفت خیز دیگه وقتی که قاشق رو بالا میکشن تا بخورن ، از زیرش اگه چیزی بچکه ، مردم ور میدارن میخورن ، اما تو مملکت ما مسئولین وقتی قاشق سرمایه کشور رو با دست راست بالا میکشن تا بخورن ، با دست چپ زیر قاشق رو میگیرن که اگر چیزی چکه کرد،همون یه چکه رو هم بذارن تو دهن خودشون و اون رو هم مردم ور ندارن
مثلا اعدام در سر چهاره ها و گذشتن اجساد انها به مدت یک هفته در
مقابل ادارجات دولتی.