من پدر بیمار روحی مزمن دارم وبه اجبار از اون مراقب هستم و30سال سن دارم ودرآمدی ندارم چون کارهای ساده منزل هم عهده منه و آینده ای نمیبینم 1میلیون هرماه ازیمه دارو پدرم میدم نمدونم چیکار کنم 5تا دندان خراب هم دارم هیچ درآندط ندارم نمیتونیم ول کنم از مردم هیچ توقعی ندارم همه مشکل دارن ولی هیچ سازمانی دولتی از ما حمایت نمیکنه ما که تمان شدیم نصف عمرمون رفت شاید یه روز خسته بشم خودمو بکشم فقط به خاطر مادرم زنده ام ولی حداقل بدونید در این کشور امثال ما در نسل های بعد نیاز به کمک دارن پدرم درجنگ ترسیده مریضی روحی گرفته بازم در هبچکس تقصیری نمیبینم بلاخره شده
بنده. یک بیمار خاص هستم. که بدلیل. بیماریم. با 45 سال سن کاذ افتاده شدم و از 1401/5/1 مستمر بگیرتامین اجتماعی شدم. حالا با 20سال سابقه کار اداری حالا با حقوق ماهیانه 4میلیون 900 و یا یک فرزند و مستاحر چطور میتوانم. زندکی.کنم. مگرر زیر ده میلیون. تومان زیر فقر نیست
چرا کسی پیکیر نیست باشگاه خبرنکارجوان خواهشا پیگیر شویذ
خب بسلامتی کی قراره پرداخت بشه ما کارکنان پیام نور حتی ۱۰ درصد افزایش امسال رو نگرفتیم چطور منتظر این افزایش باشیم متاسفانه فقط وعده توخالی و دروغ میدن و اصلا هم پاسخگو نیستن بعد از اعتراضات غافلگیر میشن حداقل به این وعده هاتون پایبندباشید
مشکلات کشور یه طرف مشکلات پیام نور طرف دیگه کسی هم نیست رسیدگی کنه ای کاش باشگاه خبرنگاران جوان و ۲۰ و ۳۰ یه وقت میذاشتن پای درددل کارکنان و اساتید این دانشگاه می‌نشستند والا ثواب داره
این مجدد منشاء ناعدالتی می شود
چرا کسی پیکیر نیست باشگاه خبرنکارجوان خواهشا پیگیر شویذ