پدر اونهایی که داخلند رو درآوردید افتادید دنباله اونوریا!!!!؟؟؟؟با طرح هایی من درآوردیتون پدر ملت رو درآوردید وتحقیرشون میکنید،مثلا این طرح یارانه ااکترونیک که هرجامیری بهت میخندن و میگن بما چیزی‌نگفتن
وقت ان هست کارشناسان برای اینده اجتماعی کشور چند ماه پزوهش کنتد که ایا لازم هست همه دانشگاه بروند
ایا همان مدرک فوق دیپلم برای حسرت نرفتن به دانشگاه کافی نیست
ایا بهتر نیست کف و سقف خواستن نیزو دررهمه دستگاهها فوق دیپلم بتشد
و عمر جوانان برایرگرفتن لیسانس هدر نرود
و به جلی دو سال لیسانس با مدرک فوق دیپلم دو سال بروند مدرک فنی حرفه ایی تجربی یاد بگیرند
چزا باید بروند دکترا بگیزند و دنبال میر خدمت باشند
بهتر نیست دانشگاه برای اهل تحقیق و پزشک و معلم و مهندس باشد و بقیه رشته های دستگاها همان فوق دیپلم کفایت کند
مثلا کسی که قرار هست وارد بازار کار شود بهنر نیست در حد همان فوق دیپلم تکنیسین برق باشد و سایر مهارت های برق را در مجتمع های فنی و حرفه ایی برق طی دو سال یاد بگیزد
و کسی که قراررهست تحقیق کند و نو اور باشد برود دنبال دکترای برق
کارشناسان بتید به لین مسله ورود کنندد
الان کم کم یک نمای ساختمان حداقل یک ماه دویست میلیون میشود نصف دستمزد نصف مصالح
ایا لازم هست این نما کار مدرک دکترای عمران داشته باشد؟؟یا همان مدرک فوق دیپلم عمران در کنار مهارت های ساختمان سازی فرد در مجتمع هافتی حرفه ایی یا میگبرد کافی هست
سلام.لطفا شعار ندید عمل کنید،این از وضعیت وعده ارزانی خودرو که داده بودید.کدوم کشور این خودروهای حلبی های تاریخ گذشته شرکتهای انحصاری داخلی با تکنولوژی 30 سال پیش رو میخرند،ان هم با گرانفروشی دههابرابری،احتکار،کاهش تولید به قصد گرانی و مافیابازی و نفوذ در دولت و مجلس،به زور این حلبی های ناایمن را با گرانفروشی دههابرابری قالب مردم می کنید،باز کنید درب واردات خودروهای کم مصرف با حجم موتور کمتر از 1800cc،هیبریدی،برقی را بدون تعرفه گمرکی برای عموم مردم ایران و به این دلالی شرکتهای انحصاری پایان دهید.
درود
وقت بخیر
من به عنوان یک جوان ایرانی با همه چیز سازگار شدم و هر روز پرتلاش به اهداف و خدمت به مردم تلاش کردم اما بیان چند نکته ضروری است:
۱. من حریف رانت و پارتی بازی نشدم و هر فرد بالا دستی هر زمان که خواست با کاغذ بازی مرا چند ماه درگیر کرد.
۲. توان مقابله با قبیله بازی و حمایت های سلیقه ای در شهرستان را نداشتم پس به پایتخت مهاجرت کردم در شرایط خیلی سخت تر تلاش کردم.
۳. اغلب مدیران و کارشناسان درک درستی از کار تیمی ندارند و دانش کاربردی مطلوبی ندارند.
۴. اغلب مدیران و کارشناسان عاشق آمار هستند. چند نفر، چند تا دوره، موضوعات. تمایلی به اثربخشی برنامه ها دیده نشد.
۵. سطح خودخواهی و حسادت در افراد بسیار بالا هست، برای تسهیل کردن امور به ایده های فرد حمله می کردند.
۶. علاقه عجیبی در اغلب مدیران و کارشناسان به صندلی و سمت بود و این مسئله اجازه تعامل با آنها را نمی داد.
۷. یک پدیده در سیستم های اداری کشف کردم به نام صندلی خواهر برادری، این صندلی از مدیری به مدیر دیگر با رابطه فامیلی اهداء می شد. تفکر همچنان شبیه نفر قبلی بود.
۸. تبعیض و رانت مرا به آتش کشید. اغلب سر یک خط با دیگر شروع نکردم.
تجربیات من شبیه تجربیات سایر جوانان است.
بعضی ها هم که رفتند ...
در هر صورت من در این وضعیت تنها هستم.
ارزش زندکی من فعلا به خدمت به مردم و با مردم خلاصه می شود.
ارزش هایی همچون خانواده و ازدواج، فرزند، منزل و رفاه خیلی وقته از آن عبور کرده ام و تقریبا غیرقابل دستیابی شده است
.......
اونهایی که رفتند دلشان برای وطن شان میتپه اونهایی که هنوز هستند آرزو دارند جور کنند بروند واین دولت مردان نمان در این چند ساله مقصر هستند نتوانستند کشور جوری اداره کنند واقتصاد را رونق ندادند جوانهای نخبه دل و دماغ برای ماندند داشته باشند
شما خودت رو جمع کن تصمیم گیری برای جوانان رو به خودشون واگذار
اخه مسئولین فرزندانشون کجا درس می خونند؟ کجا سر کار میرن؟ و ...
بهترین دوستان من در بهترین دانشگاه ها و مراکز صنعتی خارج از کشور مشغول هستند نمی گم زندگیشون عالی هست اما لااقل بی دغدغه هستند اما ما باید صبح بلند شیم اول چک کنیم امروز دلار و طلا چند شده با چندرغاز حقوق که میگیریم چکار کنیم
اونایی که رفتن محاله برگردن،چون دقیقا مث جهنم ودوزخه،شما واسه اینایی که اینجا دارن جان میکنن چاره کار کن،نمیخواد برای جوانانی که خارج رفتن دلسوزی کنید،اینجا را دریاب،تا اونا تشویق بشن بیان ایران
ایا همان مدرک فوق دیپلم برای حسرت نرفتن به دانشگاه کافی نیست
ایا بهتر نیست کف و سقف خواستن نیزو دررهمه دستگاهها فوق دیپلم بتشد
و عمر جوانان برایرگرفتن لیسانس هدر نرود
و به جلی دو سال لیسانس با مدرک فوق دیپلم دو سال بروند مدرک فنی حرفه ایی تجربی یاد بگیرند
چزا باید بروند دکترا بگیزند و دنبال میر خدمت باشند
بهتر نیست دانشگاه برای اهل تحقیق و پزشک و معلم و مهندس باشد و بقیه رشته های دستگاها همان فوق دیپلم کفایت کند
مثلا کسی که قرار هست وارد بازار کار شود بهنر نیست در حد همان فوق دیپلم تکنیسین برق باشد و سایر مهارت های برق را در مجتمع های فنی و حرفه ایی برق طی دو سال یاد بگیزد
و کسی که قراررهست تحقیق کند و نو اور باشد برود دنبال دکترای برق
کارشناسان بتید به لین مسله ورود کنندد
الان کم کم یک نمای ساختمان حداقل یک ماه دویست میلیون میشود نصف دستمزد نصف مصالح
ایا لازم هست این نما کار مدرک دکترای عمران داشته باشد؟؟یا همان مدرک فوق دیپلم عمران در کنار مهارت های ساختمان سازی فرد در مجتمع هافتی حرفه ایی یا میگبرد کافی هست
وقت بخیر
من به عنوان یک جوان ایرانی با همه چیز سازگار شدم و هر روز پرتلاش به اهداف و خدمت به مردم تلاش کردم اما بیان چند نکته ضروری است:
۱. من حریف رانت و پارتی بازی نشدم و هر فرد بالا دستی هر زمان که خواست با کاغذ بازی مرا چند ماه درگیر کرد.
۲. توان مقابله با قبیله بازی و حمایت های سلیقه ای در شهرستان را نداشتم پس به پایتخت مهاجرت کردم در شرایط خیلی سخت تر تلاش کردم.
۳. اغلب مدیران و کارشناسان درک درستی از کار تیمی ندارند و دانش کاربردی مطلوبی ندارند.
۴. اغلب مدیران و کارشناسان عاشق آمار هستند. چند نفر، چند تا دوره، موضوعات. تمایلی به اثربخشی برنامه ها دیده نشد.
۵. سطح خودخواهی و حسادت در افراد بسیار بالا هست، برای تسهیل کردن امور به ایده های فرد حمله می کردند.
۶. علاقه عجیبی در اغلب مدیران و کارشناسان به صندلی و سمت بود و این مسئله اجازه تعامل با آنها را نمی داد.
۷. یک پدیده در سیستم های اداری کشف کردم به نام صندلی خواهر برادری، این صندلی از مدیری به مدیر دیگر با رابطه فامیلی اهداء می شد. تفکر همچنان شبیه نفر قبلی بود.
۸. تبعیض و رانت مرا به آتش کشید. اغلب سر یک خط با دیگر شروع نکردم.
تجربیات من شبیه تجربیات سایر جوانان است.
بعضی ها هم که رفتند ...
در هر صورت من در این وضعیت تنها هستم.
ارزش زندکی من فعلا به خدمت به مردم و با مردم خلاصه می شود.
ارزش هایی همچون خانواده و ازدواج، فرزند، منزل و رفاه خیلی وقته از آن عبور کرده ام و تقریبا غیرقابل دستیابی شده است
.......
اخه مسئولین فرزندانشون کجا درس می خونند؟ کجا سر کار میرن؟ و ...
بهترین دوستان من در بهترین دانشگاه ها و مراکز صنعتی خارج از کشور مشغول هستند نمی گم زندگیشون عالی هست اما لااقل بی دغدغه هستند اما ما باید صبح بلند شیم اول چک کنیم امروز دلار و طلا چند شده با چندرغاز حقوق که میگیریم چکار کنیم
کسی برنمیگرده. بقیه بدرد خورها هم میرند.