گپی با محمد سلیمی مجری توانای سیمای خانواده
معمولاً او را يك‌شنبه و چهارشنبه از شبكه اول سيما در برنامه ظهرگاهي سيماي خانواده، با شور و انرژي خاصي مي بينيم. اين مجري جوان تلويزيون، نهم دي ماه 1362در تهران متولد شد. وي دستي هم در نويسندگي دارد. تحصيلات دانشگاهي اش در رشته ارتباطات است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، اجراهاي دلنشين و صميمي و خودماني و راحت اين مجري جوان بر اساس نظرسنجي
هاي صورت گرفته، بينندگان زيادي را به خود اختصاص داده و مخاطب را براي
تماشاي برنامه جذب مي كند. آنچه در ادامه مي خوانيد گزيده اي از صحبت هاي محمد سلیمی مجري جوان و تواناي تلويزيون است؛
از چگونگي شروع فعاليت تان در عرصه اجرا برايمان بگوييد و اينكه چه طور وارد صدا و سيما شديد؟
سال هاي آخر دهه 70 با برنامه نيمرخ وارد تلويزيون شدم و سيماي نوجوان و خانه 47 را نيز براي گروه هاي سني متفاوت مي نوشتم و مي گفتم. اما در آن سال ها بيشتر دغدغه ام بازيگري بود. تجربه كوچكي در مجموعه "نفر" بعد با احمد درويش عليپور داشتم كه آن هم كاري براي نوجوانان بود. اما در سال 1384 پيشنهادي از طرف برنامه خانواده به من شد.
تهيه كننده برنامه به دنبال طراح و مجري جديد بود كه دوستان لطف داشتند و مرا معرفي كردند. براي تست و اتود اجرا دعوت شدم. در برنامه "آفتاب شرقي" در كسوت مجري پخش زنده ديده شدم و با دل نوشته ها در مجموعه برنامه هاي گروه خانواده توانستم جايگاه خودم را تثبيت كنم و بعد از چند مجموعه ويژه برنامه زنده، نقدهاي فيلم و سريال و سپس برنامه ها يي مثل"دالان"، "رازماندگاري" "تب"، "عين عشق" و "صبح عالي به خير" و... در نگاه مخاطبان، قاب گرفته شدم.
برنامه سيماي خانواده به نظر شما چه طور برنامه اي است؟
اين برنامه اساساً گفتگو محور است در قالب جديدش. ضرباهنگ هاي برنامه بر اساس بخش هاي كوتاه 10
دقيقه اي است. دستپخت مامان، نام خانوادگي، پوشينه، بخشي به نام مستند، نماهنگ، گفتگوهاي روزانه مرتبط با مسائلي مثل مسئله پيش از ازدواج، آيين هاي زناشويي، مهارت هاي ارتباط بين همسران، فرزند پروري، تغديه و خانواده، طب سنتي، سفر، جوان و خانواده و... مي باشد. از تمام قسمت هاي اين برنامه، «دستپخت مامان» را مي پسندم چون شكمو هستم!
فكر مي كنيد از طريق برنامه سيماي خانواده توانسته ايد به خوبي با مخاطب ارتباط برقرار كنيد؟
من با همه جور مخاطب بوده ام. چه در صحنه و چه رسانه، از پيرترين آدم تا خردسال ترين، از كم سواد ترين تا اشخصاصي خاص با تحصيلات عاليه، از كم حوصله ترين تا مشتاق ترين فرد، حتي هم مخاطبانم كودك بودند و هم نوجوانان. از طريق روابط عمومي و يا ايميل برنامه ها مي توان فهميد كه اجراي من چه طور بوده، ناگفته نماند سخت ترين مدل برنامه سازي، براي كودك است. چون هم حساس است و هم ابزار براي آنها محدود. سواد رسانه اي بايد طوري باشد كه خيلي غليظ نباشد.
در برنامه خانواده اما با گستره پيامگيران و مخاطبان مواجهيم و سعي كرديم سوگيري طيفي و عمومي را در هفته لحاظ كنيم. مثلاً از دغدغه هاي جوانان در عصر رسانه يا مشكلات زوج هاي جوان در دنياي امروز حرف مي زنيم و نسبت به گذشته در طول هفته بيش از پيش طيف جوان خانواده را هدف قرار مي دهيم. خوب است كه به آنها مي پردازيم.
آينده پژوهي، ارتباط صحيح، كنترل ها، بحران ها، مهارت ها، نشاط معنوي و انتخاب گري در برنامه ما (سيماي خانواده) پرداخته مي شود. سعي هم كرديم در انتخاب كارشناسان از افراد زبده با معلومات فراوان استفاده كنيم كه خوش منش، خوش سخن و مخاطب پسند باشند. در كل در برنامه هايمان سعي مي كنيم مخاطب را همدل و درگير كنيم نه دلگير!
فكر مي كنيد دليل پر مخاطب بودن برنامه هايتان، شيوه اجرايتان باشد؟
يكي از دلايل پر مخاطب بودن برنامه، دست گذاشتن روي قلب يا نبض مخاطب است. اگر پر مخاطب است به دليل مدل نگاهم بوده است. امروز در برنامه اي اگر حرف نو و پرنشاطي براي بيننده داشته باشيم برنامه پر مخاطب است. حال اگر در زمان كم مخاطبي باشيم با برنامه اي خوب، وقتي از طريق اس.ام.اس مطلع مي شويم چون نتوانسته برنامه را ببيند، حسرت مي خورد و غمگين است، پس يعني به ذائقه مخاطب نزديك شده ايم.
با توجه به اينكه شما در هر دو عرصه صدا و سيما فعال هستيد فرق بين مجري و گوينده از نگاه شما چيست؟
مجري و گوينده با هم تفاوت زيادي دارند. درست مثل دو پرنده كه به ظاهر هر دو پرنده اند اما نشانه هايي آنها را از يكديگر متمايز و گاه هم مرز مي كند. گوينده ها در راديو به جهت اينكه ابزارهايشان در راستاي غالباً توصيفي است و چيزي به نام بادي لنگويج و چهره وجود ندارد، خيلي بايد بيانشان جاندارتر باشد. بايد صدايشان پيكره و چهره داشته باشد.
گوينده هاي راديو محدوديت هاي زيادي دارند. كار در تلويزيون و مجريگري با ابزارهاي گسترده تر اما پر مخاطره تري همراه است. من جزء افرادي هستم كه كمترين صحبت را مي كنم، در پلاتوها چكيده ترين پلاتوها را مي گويم.
به نظر من پرگويي فقط براي مجريان بذله گو و طنزپرور تا حدي مناسب است، ولي در برنامه اي مانند سيماي خانواده، پرگويي خيلي جايگاه و معنا پيدا نمي كند، غالباً كساني كه زياد حرف مي زنند شخصيت رسانه اي شان را پايين مي آورند، در مجريگري و ارتباط چهره به چهره تلويزيوني، آداب برخورد و زبان بدن بايد رعايت شده و عالي به كار گرفته شود كه به جاي خاصيت تبديل به آفت نشود!
چه قدر به خلاقيت در اجرا اهميت مي دهيد؟ آيا در طول اين سال ها براي پرهيز از يكنواختي سعي كرده ايد در اجرايتان تنوع ايجاد كنيد؟
120 در صد! از پيشكسوتان اين عرصه هم كمك گرفته ام كه مي توانم از استاد محمد صالح علا، بانو گيتي خامنه، آقاي ابوالفضل جليلي، آقاي احمد درويش عليپور و آقاي علي درستكار نام ببرم كه راه را برايم روشنتر كردند.
امروزه برخي مجريان، مرز ميان شجاعت در اجرا و رعايت ادب را نمي دانند و به بهانه صميميت، مرزهاي اجرا را زير پا مي گذارند. شما چه قدر به اين نكته توجه داريد؟
مجري بايد داراي سواد رسانه اي، شعور اجتماعي، ادب، اخلاق و جسارت باشد. اينها ترتيب دارند و تربيت نياز دارند! به قول يكي از مديران نازنينمان؛ هميشه بايد حواس مجري باشد كه مردم، مجري با تربيت را بيشتر دوست دارند.
برخي مجريان تلويزيون، اجرا را سكوي پرتاب مي دانند و وارد عرصه بازيگري مي شوند. چه طور شما وارد دنياي بازيگري نشديد؟
من اصلاً از بازيگري شروع كردم، شاگردي هم كردم و دوره بازي هم ديدم، همين حالا 2-3 تا كار براي بازي دست به نقد دارم، اما لازم مي دانم كه الآن در كسوت اجرا همدل و همكلام بمانم. مخاطب در حال حاضر به وجود من مجري با اين شكل و دل باور دارد. بازيگر خوب زياد داريم اما مجري، كمتر! دوست دارم ستاره بين كم ها باشم!
اجراي چه مجرياني را بيشتر مي پسنديد؟
آقايان محمد صالح علا، محمود شهرياري، علي درستكار، مجيد ميرفخرايي، عادل فردوسي پور، فرزاد حسني و خانم گيتي خامنه كه هر كدام در حيطه اجراي خودشان ممتاز و بسيار عالي هستند و اساساً مجريان را با خودشان مقايسه مي كنيم.
براي اجراهايتان در برنامه خانواده، اتاق فكر هم داريد؟
اتاق فكر ما تشكيل شده از روانشناس، كارشناس، طراح، تهيه كننده، مدير گروه اجتماعي و گروه نويسندگان كه در جلسات به طور متناوب از مشاوره برخي اساتيد با حضور عوامل اصلي و مجريان استفاده مي كنيم.
نكته اي بوده كه بيننده ها كشف كرده باشند و خودتان خيلي توجه نكرده باشيد؟
درصد بالايي از بيننده ها در پيامك هايشان اين گفته را ابراز كرده اند كه هم خنده به چهره ام مي آيد، هم از خنده هاي من انرژي مي گيرند. از مادر بزرگ ها و پدر بزرگ ها گرفته تا جوان ترها.
ناهيد جعفرپور كامي
از چگونگي شروع فعاليت تان در عرصه اجرا برايمان بگوييد و اينكه چه طور وارد صدا و سيما شديد؟
سال هاي آخر دهه 70 با برنامه نيمرخ وارد تلويزيون شدم و سيماي نوجوان و خانه 47 را نيز براي گروه هاي سني متفاوت مي نوشتم و مي گفتم. اما در آن سال ها بيشتر دغدغه ام بازيگري بود. تجربه كوچكي در مجموعه "نفر" بعد با احمد درويش عليپور داشتم كه آن هم كاري براي نوجوانان بود. اما در سال 1384 پيشنهادي از طرف برنامه خانواده به من شد.
تهيه كننده برنامه به دنبال طراح و مجري جديد بود كه دوستان لطف داشتند و مرا معرفي كردند. براي تست و اتود اجرا دعوت شدم. در برنامه "آفتاب شرقي" در كسوت مجري پخش زنده ديده شدم و با دل نوشته ها در مجموعه برنامه هاي گروه خانواده توانستم جايگاه خودم را تثبيت كنم و بعد از چند مجموعه ويژه برنامه زنده، نقدهاي فيلم و سريال و سپس برنامه ها يي مثل"دالان"، "رازماندگاري" "تب"، "عين عشق" و "صبح عالي به خير" و... در نگاه مخاطبان، قاب گرفته شدم.
برنامه سيماي خانواده به نظر شما چه طور برنامه اي است؟
اين برنامه اساساً گفتگو محور است در قالب جديدش. ضرباهنگ هاي برنامه بر اساس بخش هاي كوتاه 10
دقيقه اي است. دستپخت مامان، نام خانوادگي، پوشينه، بخشي به نام مستند، نماهنگ، گفتگوهاي روزانه مرتبط با مسائلي مثل مسئله پيش از ازدواج، آيين هاي زناشويي، مهارت هاي ارتباط بين همسران، فرزند پروري، تغديه و خانواده، طب سنتي، سفر، جوان و خانواده و... مي باشد. از تمام قسمت هاي اين برنامه، «دستپخت مامان» را مي پسندم چون شكمو هستم!
فكر مي كنيد از طريق برنامه سيماي خانواده توانسته ايد به خوبي با مخاطب ارتباط برقرار كنيد؟
من با همه جور مخاطب بوده ام. چه در صحنه و چه رسانه، از پيرترين آدم تا خردسال ترين، از كم سواد ترين تا اشخصاصي خاص با تحصيلات عاليه، از كم حوصله ترين تا مشتاق ترين فرد، حتي هم مخاطبانم كودك بودند و هم نوجوانان. از طريق روابط عمومي و يا ايميل برنامه ها مي توان فهميد كه اجراي من چه طور بوده، ناگفته نماند سخت ترين مدل برنامه سازي، براي كودك است. چون هم حساس است و هم ابزار براي آنها محدود. سواد رسانه اي بايد طوري باشد كه خيلي غليظ نباشد.
در برنامه خانواده اما با گستره پيامگيران و مخاطبان مواجهيم و سعي كرديم سوگيري طيفي و عمومي را در هفته لحاظ كنيم. مثلاً از دغدغه هاي جوانان در عصر رسانه يا مشكلات زوج هاي جوان در دنياي امروز حرف مي زنيم و نسبت به گذشته در طول هفته بيش از پيش طيف جوان خانواده را هدف قرار مي دهيم. خوب است كه به آنها مي پردازيم.
آينده پژوهي، ارتباط صحيح، كنترل ها، بحران ها، مهارت ها، نشاط معنوي و انتخاب گري در برنامه ما (سيماي خانواده) پرداخته مي شود. سعي هم كرديم در انتخاب كارشناسان از افراد زبده با معلومات فراوان استفاده كنيم كه خوش منش، خوش سخن و مخاطب پسند باشند. در كل در برنامه هايمان سعي مي كنيم مخاطب را همدل و درگير كنيم نه دلگير!
يكي از دلايل پر مخاطب بودن برنامه، دست گذاشتن روي قلب يا نبض مخاطب است. اگر پر مخاطب است به دليل مدل نگاهم بوده است. امروز در برنامه اي اگر حرف نو و پرنشاطي براي بيننده داشته باشيم برنامه پر مخاطب است. حال اگر در زمان كم مخاطبي باشيم با برنامه اي خوب، وقتي از طريق اس.ام.اس مطلع مي شويم چون نتوانسته برنامه را ببيند، حسرت مي خورد و غمگين است، پس يعني به ذائقه مخاطب نزديك شده ايم.
با توجه به اينكه شما در هر دو عرصه صدا و سيما فعال هستيد فرق بين مجري و گوينده از نگاه شما چيست؟
مجري و گوينده با هم تفاوت زيادي دارند. درست مثل دو پرنده كه به ظاهر هر دو پرنده اند اما نشانه هايي آنها را از يكديگر متمايز و گاه هم مرز مي كند. گوينده ها در راديو به جهت اينكه ابزارهايشان در راستاي غالباً توصيفي است و چيزي به نام بادي لنگويج و چهره وجود ندارد، خيلي بايد بيانشان جاندارتر باشد. بايد صدايشان پيكره و چهره داشته باشد.
گوينده هاي راديو محدوديت هاي زيادي دارند. كار در تلويزيون و مجريگري با ابزارهاي گسترده تر اما پر مخاطره تري همراه است. من جزء افرادي هستم كه كمترين صحبت را مي كنم، در پلاتوها چكيده ترين پلاتوها را مي گويم.
به نظر من پرگويي فقط براي مجريان بذله گو و طنزپرور تا حدي مناسب است، ولي در برنامه اي مانند سيماي خانواده، پرگويي خيلي جايگاه و معنا پيدا نمي كند، غالباً كساني كه زياد حرف مي زنند شخصيت رسانه اي شان را پايين مي آورند، در مجريگري و ارتباط چهره به چهره تلويزيوني، آداب برخورد و زبان بدن بايد رعايت شده و عالي به كار گرفته شود كه به جاي خاصيت تبديل به آفت نشود!
چه قدر به خلاقيت در اجرا اهميت مي دهيد؟ آيا در طول اين سال ها براي پرهيز از يكنواختي سعي كرده ايد در اجرايتان تنوع ايجاد كنيد؟
120 در صد! از پيشكسوتان اين عرصه هم كمك گرفته ام كه مي توانم از استاد محمد صالح علا، بانو گيتي خامنه، آقاي ابوالفضل جليلي، آقاي احمد درويش عليپور و آقاي علي درستكار نام ببرم كه راه را برايم روشنتر كردند.
امروزه برخي مجريان، مرز ميان شجاعت در اجرا و رعايت ادب را نمي دانند و به بهانه صميميت، مرزهاي اجرا را زير پا مي گذارند. شما چه قدر به اين نكته توجه داريد؟
مجري بايد داراي سواد رسانه اي، شعور اجتماعي، ادب، اخلاق و جسارت باشد. اينها ترتيب دارند و تربيت نياز دارند! به قول يكي از مديران نازنينمان؛ هميشه بايد حواس مجري باشد كه مردم، مجري با تربيت را بيشتر دوست دارند.
برخي مجريان تلويزيون، اجرا را سكوي پرتاب مي دانند و وارد عرصه بازيگري مي شوند. چه طور شما وارد دنياي بازيگري نشديد؟
من اصلاً از بازيگري شروع كردم، شاگردي هم كردم و دوره بازي هم ديدم، همين حالا 2-3 تا كار براي بازي دست به نقد دارم، اما لازم مي دانم كه الآن در كسوت اجرا همدل و همكلام بمانم. مخاطب در حال حاضر به وجود من مجري با اين شكل و دل باور دارد. بازيگر خوب زياد داريم اما مجري، كمتر! دوست دارم ستاره بين كم ها باشم!
اجراي چه مجرياني را بيشتر مي پسنديد؟
آقايان محمد صالح علا، محمود شهرياري، علي درستكار، مجيد ميرفخرايي، عادل فردوسي پور، فرزاد حسني و خانم گيتي خامنه كه هر كدام در حيطه اجراي خودشان ممتاز و بسيار عالي هستند و اساساً مجريان را با خودشان مقايسه مي كنيم.
براي اجراهايتان در برنامه خانواده، اتاق فكر هم داريد؟
اتاق فكر ما تشكيل شده از روانشناس، كارشناس، طراح، تهيه كننده، مدير گروه اجتماعي و گروه نويسندگان كه در جلسات به طور متناوب از مشاوره برخي اساتيد با حضور عوامل اصلي و مجريان استفاده مي كنيم.
نكته اي بوده كه بيننده ها كشف كرده باشند و خودتان خيلي توجه نكرده باشيد؟
درصد بالايي از بيننده ها در پيامك هايشان اين گفته را ابراز كرده اند كه هم خنده به چهره ام مي آيد، هم از خنده هاي من انرژي مي گيرند. از مادر بزرگ ها و پدر بزرگ ها گرفته تا جوان ترها.
ناهيد جعفرپور كامي
