همسو شدن جامعه با مجسمه سازي نوين نياز به گذر زمان دارد

حميد كنگراني مجسمه ساز با نگاهي به پيشينه مجسمه سازي در ايران درباره مجسمه سازي معاصر ايران در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران گفت: پيشينه مجسمه سازي در ايران به پنج هزار سال پيش برمي‌گردد. آثار مفرغي بدست آمده از لرستان، آثاري سمبوليك، طبيعت گرا و كاربردي اند. پيكر تراشي در دوره هخامنشي داراي جنبه هاي مذهبي، طبيعت گرايي و وقايع نگار هستند. در دوره اشكاني واقع نمايي در چهره پردازي رواج داشت و در دوره ساساني مجسمه سازي به طبيعت گرايي نزديك شد.
وي ادامه داد: پس از دوره ساساني تا حدود 100 سال پيش، ايران در يك دوره طولاني فاقد هنر مجسمه سازي بود تا اينكه در سده اخير هنرمنداني چون كمال الملك، ابوالحسن خان صديقي و علي اكبر صنعتي پس از آشنايي با هنر جهان و به خصوص هنر آكادميك اروپا آغازگر مجسمه سازي معاصر ايران شدند.
كنگراني تصريح كرد: با توجه به اينكه هنر مجسمه سازي در ايران فاقد تاريخ غني و الگوهاي مناسب است، همسو شدن جامعه با رويكردهاي نوين مجسمه سازي نياز به سپري شدن زمان دارد و اكنون با توجه به گسترش ارتباطات و برگزاري جشنواره ها و سمپوزيوم ها زمينه براي رشد و تجربه هاي جديد فراهم شده است. چنانچه گرايش و علاقه افراد نسبت به بكارگيري آثار حجمي مدرن و مجسمه هاي مفهومي در منازل خود مويد همين امر است.
كنگراني ادامه داد: برگزاري سمپوزيوم ها، بي ينال ها و جشنواره ها با فراهم آوردن شرايط مناسب براي به عينيت بخشيدن ايده هاي هنري و آشنايي با رويكردهاي جديد مجسمه سازي و بهره برداري از آثار هنرمندان در فضاي شهري اقداماتي مناسب است كه سبب رشد تفكر هنري در بطن جامعه مي‌شود.
وي تصريح كرد: مجسمه سازي ايران در بخش هاي زيرساخت (آناتومي و فيگور) دچار كاستي هايي است كه از توجه دانشگاه ها به مكتب هاي مدرن و توجه كمتر به آناتومي و استخوان شناسي منجر مي‌شود، بنابراين سرمايه گذاري در دانشگاه ها اقدامي ضروري مي‌باشد.
كنگراني در آخر از عملكرد سازمان زيباشناسي تهران و شهرداري به خاطر استفاده از آثار هنري حجمي در مناطق مختلف تهران تشكر كرد و اين اقدامات را مناسب و ضروري خواند./ي2